เจาะมิติพลิกชีวิตแม่หญิงชาวบ้าน นิยาย บท 18

"ซูเหิงจิ่ง"

ผู้ชายตอบอย่างกระชับ

ซูเหิงจิ่ง?

กู้หมิงซวงครุ่นคิดในใจ ไม่เคยได้ยินผู้ใดใช้นามสกุลนี้ในหมู่บ้านต้าเฉียวเลย ดูเหมือนชายคนนี้จะเป็นคนนอกจริงๆ

"ในเมื่อเจ้าฟื้นแล้ว ก็น่าจะกลับบ้านตัวเองถูกใช่ไหม”กู้หมิงซวงรู้ว่าตัวตนของบุรุษผู้ นี้ไม่ธรรมดา นางจึงไม่อยากให้เขาสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของนาง

ยิ่งไปกว่านั้น การมีผู้ชายแปลกหน้าเข้ามาอยู่ในบ้านคงไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่ เช่นนั้นอาจตกเป็นขี้ปากชาวบ้านเอาได้

“ข้าลืมไปแล้วว่าบ้านของข้าอยู่ที่ไหน” ซูเหิงจิ่งพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า “ข้าความจำเสื่อม”

"พรืด!"

กู้หมิงซวง แทบจะกระอักเลือดออกมา

ชายผู้นี้ไม่ว่าจะมองซ้ายมองขวา หรือมองขึ้นมองลง ก็ไม่ต่างอะไรกับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ไม่เหมือนคนสูญเสียความทรงจำเลยสักนิด

อีกอย่าง คนความจำเสื่อมที่ไหนจะรู้ว่าตัวเองชื่อว่าอะไร

เมื่อเห็นชายหนุ่มเข้ามาอยู่ในบ้านของตนด้วยท่าทีเกียจคร้าน กู้หมิงซวงก็หมดคำจะพูด

"ช่างมัน งั้นแล้วแต่เจ้าแล้วกัน แต่ข้าขอแจ้งข่าวร้ายเจ้าก่อนแล้วกัน สภาพครอบครัวข้าเป็นอย่างไรเจ้าก็น่าจะเห็นแล้ว หากเจ้าอยากอยู่ที่นี่ ก็คงต้องกัดก้อนเกลือกินกับพวกข้าแล้วล่ะ”

"อืม"

ชายผู้นั้นพยักหน้า

อย่าพูว่าแต่ก้อนเกลือเลย แม้แต่เปลือกไม้ที่แช่ในหิมะเขายังกินมาแล้วเลย ให้กินอะไรเขาก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว

ซูเหิงจิ่งหยิบตะกร้าที่วางอยู่ข้างๆ ลุกเดินตามกู้หมิงซวงเข้าไปในเรือน

นางเฉายังคงกลัวเล็กน้อยเมื่อเห็นซูเหิ่งจิง แต่ต้องขอบคุณเขาไปเรียกซวงเอ๋อร์กลับมา มิฉะนั้นเสี่ยวซานคงถูกกู้เจ้าใหญ่แย่งตัวไปแล้ว

“เมื่อเช้าเด็กคนนี้ยังเจ็บหนักอยู่เลย ไม่คิดเลยว่าจะหายเร็วถึงเพียงนี้ ” นางเฉาพยายามยิ้มออกมา และถามว่า “ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรล่ะ เจ้ามาจากไหน? "

"ท่านแม่ เขาชื่อซูเหิงจิ่ง สมองกระทบกระเทือนสูญเสียความทรงจำไปแล้ว”

กู้หมิงซวงเอ่ยอธิบายอยู่ข้างๆ

“ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ” นางเฉามองไปที่ซูเหิงจิ่งด้วยความสงสาร

มุมปากของซูเหิงจิ่งกระตุก กระนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

กู้หมิงซวงดึงนางเฉาเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบเสียงเบาว่า "ท่านแม่ เขาความจำเสื่อมไม่มีที่ไป เช่นนั้นเรารับเลี้ยงเขาไว้ดีหรือไม่ ท่านแม่ก็เห็นว่าเขาสูงใหญ่กำยำ เอามาเป็นแรงงานให้ครอบครัวเราก็ยังได้”

กู้หมิงซวงไม่ใช่คนโง่ ครอบครัวนางลำบากถึงเพียงนี้จะรับเลี้ยงใครทั้งทีก็ต้องใช้งานไม่ให้เสียเปล่า

ตรงกันข้าม นางค่อนข้างฉลาดแกมโกง ดูจากการปราบงูยักษ์ของซูเหิงจิ่งในวันนี้ นางก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายพอมีทักษะต่อสู้ติดตัว

ในภายภาคหน้าพาอีกฝ่ายไปล่าสัตว์บนป่าเขา หรือจะให้อยู่เฝ้าบ้านก็ยังได้

กู้หมิงซวงหันกลับไปมองที่ซูเหิงจิ่ง ดวงตาเป็นประกายที่หรี่เล็กลงของนาง ทำให้ซูเหิงจิ่งงุนงง

"ซวงเอ๋อร์เจ้าฉลาดยิ่งนัก เจ้าว่าอย่างไรแม่ก็ว่าอย่างนั้น”

หลังจากผ่านเหตุการณ์เหล่านี้มา นางเฉาก็เห็นว่ากู้หมิงซวงสามารถเป็นกระดูกสันหลังให้ครอบครัวได้ ไม่ว่านางจะตัดสินใจอย่างไร นางเฉาก็จะไม่คัดค้าน

กู้หมิงซวงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

“จริงสิ ท่านแม่ รู้หรือไม่ว่าไก่ฟ้าในเมืองราคาตัวละเท่าไหร่?” กู่หมิงซวงพูด พร้อมหยิบไก่ฟ้าออกจากตะกร้าไม้ไผ่ แล้วนำไปให้นางเฉา

นางเฉาตกตะลึงไปชั่วขณะ

"ซวงเอ๋อร์เจ้าโชคดีมาก ไม่มีผู้ใดล่าไก่ฟ้าได้บนเขาชิงจู๋มานานแล้ว"