เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 1

ค่ำคืนแรกที่สวีซุ่ยหนิงเลิกรากับเจียงเจ๋อ เธอได้พบเข้ากับชายหนุ่มรูปหล่อบ้านรวย

หลังจากดื่มเหล้าจนเมามาย เธอกอดรัดฟัดเหวี่ยงหนุ่มหล่อคนนั้นไม่ยอมปล่อย

ชายหนุ่มที่ถูกสวมกอดนั้นไม่ได้ห้ามปรามเธอ ทั้งยังพูดอย่างเป็นกันเอง "เธอนี่กล้ามากนะ"

ร่างกายของสวีซุ่ยหนิงแนบชิดกับชายคนนั้น เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอส่องประกายระยิบระยับราวกับน้ำทะเล "เราขึ้นไปข้างบนกันดีไหม?"

จากนั้นชายคนนั้นผลักเธอออกไปเล็กน้อยและเอ่ยว่า "ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของเจียงเจ๋อ"

สวีซุ่ยหนิงชะงักงัน เธอเงยหน้าขึ้นจ้องมองชายคนนั้นอย่างจริงจัง ใบหน้าที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ดวงตาที่เธอคุ้นเคย ทำให้เธอตอบสนองในทันที ผู้ชายตรงหน้าเธอคือลูกพี่ลูกน้องที่มากความสามารถของแฟนเก่าเธอนั่นเอง

เฉินลู่

นักศึกษาแพทย์ ในช่วงวัยรุ่นเขาได้รับโอกาสจากโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเมืองa เขาเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญทางด้านเต้านม

ครั้งก่อนที่เธอมีอาการเจ็บบริเวณทรวงอก เขาเป็นแพทย์ที่ดูแลเธอ

ในวันที่เขาทำการตรวจวินิจฉัยเธอนั้นเขาสวมแมสก์และท่าทีของเขาในตอนนั้นดูเฉยเมยและเย็นชาเป็นอย่างมาก ยามที่มือทั้งสองสัมผัสส่วนใดส่วนหนึ่งบนร่างกายของเธอ ดวงตาของเขาไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

เมื่อตรวจเสร็จแล้ว เขาไม่แม้แต่จะเสียเวลาพูดคุยอะไรกับเธอเลยสักคำ เพียงแค่พยักหน้าให้เธอเนื่องจากเห็นแก่หน้าเจียงเจ๋อเท่านั้น

เขาเปรียบเสมือนพระพุทธเจ้า ไร้ซึ่งกิเลส ตัณหาราคะ ที่ผู้อื่นทำได้เพียงมองเขาจากระยะไกลได้เท่านั้น

ด้วยจิตสำนึกของสวีซุ่ยหนิงที่เคารพและเกรงใจต่ออาชีพแพทย์ เธอฟื้นคืนสติในทันใด เธอยืนตัวตรงพลางเอ่ยว่า "โอ้ สวัสดี"

เฉินลู่ขยับเนคไทของเขา "ฉันจะโทรหาเจียงเจ๋อให้เขามารับเธอ"

สวีซุ่ยหนิงพูดตามความจริงออกไป "เลิกกันแล้วล่ะ"

คิ้วของเฉินลู่กระตุกเล็กน้อย ซึ่งแทบจะสังเกตไม่เห็น ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นไม่นานนักเขาเอ่ยขึ้นอย่างเอื่อยเฉื่อย "งั้นฉันจะไปส่งเธอ"

สวีซุ่ยหนิงเห็นว่านัยต์ตาของเขานั้นราวกับว่ามีความหมายบางอย่าง ทว่าเธอเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก

กระทั่งรถของเขาจอดอยู่ที่ชั้นล่างตรงบ้านของเธอ เขาไม่ได้เปิดประตูรถให้เธอในทันที สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกฉงน

ผู้ชายที่ไม่อยากเป็นผู้ต้องสงสัย เมื่อส่งแล้วเขาก็จะรีบกลับไปในทันใด

แต่ถ้าไม่รีบกลับ นั่นหมายความว่าเขาจะต้องมีความคิดบางอย่าง

เธอชำเลืองมองชายคนนั้นครู่หนึ่ง ต้องยอมรับเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของตระกูลที่ร่ำรวยนี้มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะนิสัยและบุคลิก เฉินลู่นั้นมีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก เขาเป็นเหมือนนกกระเรียนในฝูงไก่ มีความโดดเด่นเหนือผู้อื่น

"หมอเฉิน" ฉับพลันสวีซุ่ยหนิงก็เอ่ยขึ้น "อยากจะเข้าไปในบ้านของฉันไหม?"

เมื่อเฉินลู่ได้ยิน เขาชำเลืองมองเธอครั้งหนึ่ง ขยับเนกไทเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไร

สวีซุ่ยหนิงยิ้ม "ฉันพอจะมองออก คุณอยากจะนอนกับฉัน"

ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเสียงหัวเราะที่ยากจะได้สดับก็ดังขึ้น "ใช่ ฉันอยาก เธอจะยอมหรือเปล่า?"