เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 105

อาการหวัดรอบนี้ของเฉินลู่เกี่ยวข้องกับการปรับตัวเข้ากับสภาพอากาศ บวกกับสภาพอากาศของต่างประเทศทำให้ยากที่จะปรับตัว

คนร่างกายแข็งแรง เมื่อป่วยจะป่วยอย่างหนัก ในวันแรกเขามีอาการไออย่างรุนแรง วันรุ่งขึ้นเริ่มมีไข้และเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลทันที

การเดินทางกลับจึงล่าช้าเป็นธรรมดา

ในส่วนของสวีซุ่ยหนิง เขาเพียงบอกว่าตนเองไม่สามารถกลับไปได้ในขณะนี้

ปฏิกิริยาแรกของสวีซุ่ยหนิงคือเธอคิดว่าเขากำลังหลบหน้าเธออีกแล้วหรือไม่ ก่อนถามด้วยความน้อยใจว่า "ทำไม?"

เฉินลู่เงียบไปครู่หนึ่ง โดยรู้ว่าเหตุใดเธอจึงตอบสนองมากเช่นนี้ แต่เขาไม่ได้ตัดสินใจบอกสวีซุ่ยหนิงเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเธอก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกเลย เฉินลู่รู้สึกว่าเธออาจจะประนีประนอมกับเขาเช่นกัน

ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่แสร้งทำเป็นไม่สังเกตเห็นอารมณ์ของเธอและพูดว่า "ฉันรู้สึกไม่สบายนิดหน่อย"

สวีซุ่ยหนิงสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าเขายังคงกำลังเล่นเกมกับเธอ

บอกว่าต้องใช้เวลา แน่นอนว่าเป็นการถ่วงเวลา ถ่วงเวลาจนท้ายที่สุด บางทีเขาอาจมีวิธีทำให้เธอเลิกยืนกราน

เธอใช้เวลานานกว่าจะพูดออกมาอีกครั้งว่า “งั้นนายพักผ่อนเยอะๆแล้วกัน”

เฉินลู่รู้สึกถึงความห่างเหินในน้ำเสียงจึงหยุดเล็กน้อย

สวีซุ่ยหนิงถือโทรศัพท์พร้อมกับครุ่นคิดหนึ่งหรือสองนาที ก่อนจะพูดว่า “เฉินลู่ ฉันไม่ได้พูดถึงมันมาสองสามวันแล้ว มันไม่ใช่การประนีประนอม ฉันแค่ให้เวลากับนาย ฉันตามใจนายก็แล้วกัน ตอนนี้ฉันจะให้เวลานายเหมือนเดิม นายค่อยๆคิดก็ได้ เอาเถอะ ไม่พูดมากแล้ว วันนี้ฉันต้องกลับไปแล้ว ขอตัวไปเก็บของก่อนนะ”

สวีซุ่ยหนิงวางสายแล้วถอนหายใจยาว

แต่ยังไม่ทันที่สวีซุ่ยหนิงจะได้ทำ เธอก็เจอเข้ากับลั่วจือเห้อ

สวีซุ่ยหนิงยืนห่างออกไปและเห็นชายคนหนึ่งกำลังกวนใจเขา ไม่ยอมปล่อยเขาไป

เมื่อลั่วจือเห้อเงยหน้าขึ้นและเห็นเธอ เขาก็โบกมือให้

สวีซุ่ยหนิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังเดินก้าวต่อไป

ลั่วจือเห้อพูดเบา ๆว่า “ผู้ช่วยมาถึงแล้ว ผมขอตัวก่อน”

ผลการตรวจออกมาอย่างรวดเร็ว ลั่วจือเห้อปวดท้องเพราะดื่มมากเกินไป

คนในครอบครัวของลั่วจือเห้อไม่อยู่ที่นี่ สวีซุ่ยหนิงไม่สะดวกที่จะออกไปในเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงต้องอยู่ที่นี่เพียงชั่วคราวเพื่อดูแลเขา

และลั่วจือเห้อตื่นขึ้นในอีก 10 นาทีต่อมา เขารู้สึกว่ามีคนกำลังเช็ดหน้าของเขาด้วยผ้าขนหนู เขาสูดลมหายใจเข้าและได้กลิ่นหอมจางๆ

ปฏิกิริยาแรกของลั่วจือเห้อคือการคิดถึงชายคนนั้น เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าผู้ชายจะมีแผนเช่นนี้กับผู้ชายด้วยกัน เขารู้มาตลอดว่าอีกฝ่ายเจ้าชู้และไม่ควรยุ่งด้วย แต่ธุรกิจนี้ใหญ่และสนใจมาก ที่สำคัญคือเขาเองก็เป็นผู้ชาย คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขายังพูดอย่างใจเย็นว่าลูกน้องของเขากำลังโทรหาตำรวจ การปรากฏตัวของสวีซุ่ยหนิงสามารถช่วยยืนยันเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงออกไปอย่างรวดเร็ว

ถ้าสวีซุ่ยหนิงไม่ปรากฏตัวในเวลานั้น... คงจะน่าอายมากสำหรับผู้ชายคนหนึ่ง

จู่ๆ ลั่วจือเห้อก็เอื้อมมือออกไปและคว้าที่มุมเสื้อของเธอ

สวีซุ่ยหนิงไม่ค่อยเข้าใจ แต่เธอก็พูดว่า "ลั่วจือเห้อ นายไม่ต้องกังวลนะ ฉันอยู่นี่แล้ว"

ลั่วจือเห้อคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้สุดยอดมาก ทำไมเธอถึงปรากฏตัวขึ้นในเวลาที่พอดีเช่นนี้นะ?