เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 120

เมื่อผู้อาวุโสชมเชยผู้หญิงคนหนึ่งว่าสวย โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าคนที่เกือบจะได้เป็นลูกเขยตัวเอง มันให้ความรู้สึกที่มีความหมายอย่างลึกซึ้ง

น่าเสียดายที่ประตูลิฟต์ปิด สวีซุ่ยหนิงไม่รู้ว่าเฉินลู่ตอบหล่อนอย่างไร และหลังจากนั้นไม่รู้ว่าพวกเขาพูดถึงอะไรกัน

สวีซุ่ยหนิงซึ่งเดิมวางแผนจะจากไป จู่ๆ ก็ไม่อยากจากไปแล้ว จึงเข้าลิฟต์ ไปที่ห้องทำงานขอเฉินลู่

ระหว่างทางได้พบกับพยาบาลที่รู้จักคนหนึ่ง สวีซุ่ยหนิงได้พูดคุยกับเธอเล็กน้อย ถึงได้รู้ว่าอีกสักพักโจวอี้จะได้เข้ารับการผ่าตัด

เพียงแต่ว่าการผ่าตัดในวันนี้เป็นบาดแผลเล็กๆ ไม่มีความเสี่ยงอะไร และไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรด้วย

พยาบาลเตือนเธอว่า “คุณโจวกับเฉินลู่เคยคบกันใช่ไหม? ฉันรู้สึกว่าแม้ว่าเธอจะรักษาระยะห่าง แต่จะว่ายังไงล่ะ มักจะรู้สึกเสมอว่าเธอติดเฉินลู่มาก แฟนเก่าใกล้ชิดหมอเฉินแบบนี้ ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสม”

สวีซุ่ยหนิงยิ้มให้เธอ ไม่พูดอะไร

พยาบาลกล่าว "แต่หมอเฉิน ถือว่าปกติ ไม่ได้ใกล้ชิดกับเธอมากนัก แต่ได้ยินมาว่าโรงพยาบาลเอกชนข้างๆ ที่เข้ายากๆ คือเฉินลู่ได้พาคนคนนั้นเข้าไป จนกระทั่งร่างกายฟื้นตัวแล้ว ถึงได้ย้ายมาทางนี้ แม้ว่าผู้ชายอาจจะไม่ค่อยอ่อนไหว คุณต้องเตือนหมอเฉินอย่างลับๆ ด้วยนะ”

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเฉินลู่เข้าใจจิตใจของโจวอี้ แต่เนื่องจากความรักในอดีต ถึงพูดไม่ชัดเจน

“ขอบคุณนะ” สวีซุ่ยหนิงยังคงขอบคุณหล่อนที่เตือนเธอด้วยหวังดี

พยาบาลโบกมือ และไปทำงานต่อ

สวีซุ่ยหนิงถามว่าเฉินลู่ผ่านวีแชทว่าอยู่ที่ไหน และตั้งนานเขาถึงบอกว่าตัวเองส่งคนเสร็จแล้ว และกำลังจะไปหาผู้ป่วยเพื่อทำการผ่าตัด

สวีซุ่ยหนิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง และบอกให้กำลังใจเขา

เฉินลู่ไม่ค่อยส่งอิโมจิให้เธอ โดยกล่าวว่า นี่เป็นเพียงการผ่าตัดเล็กๆ ใช้เวลาไม่นาน

สวีซุ่ยหนิงกล่าวว่า "ตอนนี้นายต้องไปตรวจห้องไหม? ฉันจะไปกับนาย ฉันจะไปดูเธอ”

เดิมทีเจี่ยงหนานตั๋วไม่อยากจะไปที่แผนกผู้ป่วยใน แต่ตอนนี้กลับจะไปตามคำขอของสวีซุ่ยหนิง ไปเป็นเพื่อนเธอสักหน่อย

ในลิฟต์ เมื่อเจี่ยงหนานตั๋วเห็นเธอเงียบ จึงกล่าวออกมาว่า "เฉินลู่เลือกเธอแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอสำคัญกว่าหล่อน"

สวีซุ่ยหนิงยิ้มมุมปาก “อย่าพูดแบบนั้น พวกเขามีความรักใคร่ซึ่งกันและกันมากว่าสิบปีนะ แค่ว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้รักกันแล้ว”

เมื่อทั้งสองคนเดินไปที่ประตูห้องของโจวอี้ ก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของแม่ของโจวอี้อย่างปวดร้าว “อาลู่ เธอจะต้องช่วยโจวอี้ของเรานะ จะให้ป้าเป็นวัวเป็นม้าก็ยอม หล่อนเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ถูกคนทำร้ายจนเป็นเช่นนี้ มันช่างทำให้คนทุกข์ใจอย่างมาก”

เฉินลู่สัญญา "ผมสามารถช่วยได้ก็จะช่วย”

เจี่ยงหนานตั๋วมองไปที่สวีซุ่ยหนิง เห็นท่าทีของเธออยู่ในภวังค์ หลังจากนั้นไม่นาน ถึงได้ยินเธอพูดว่า "ถ้านายไม่บอกฉันว่าอาการโจวอี้ไม่เป็นอะไร พอได้ฟังแม่ของหล่อนเป็นแบบนี้ ฉันคงคิดว่าโจวอี้กำลังใกล้ตายแล้ว”