เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 141
สรุปบท บทที่141 ไม่รู้เนื้อรู้ตัว: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
ตอน บทที่141 ไม่รู้เนื้อรู้ตัว จาก เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่141 ไม่รู้เนื้อรู้ตัว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการโต้แย้ง เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน ที่เขียนโดย จิ่นอวิ๋น เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เฉินลู่วางชาที่ดื่มแล้วลงบนโต๊ะกาแฟโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร
แต่ทว่า การกระทำนั้นไม่ได้เบาเลย
สวีซุ่ยหนิงและลั่วจือเห้อที่เสียงดังต่างพากันจ้องมาที่เขา
เฉินลู่มองดูสวีซุ่ยหนิงด้วยท่าทีที่เมินเฉยครู่หนึ่ง แล้วพูดเบา ๆ ว่า “มองฉันทำไม พวกเธอมีหัวข้อเดียวกัน พวกเธอคุยกันก็พอแล้ว”
สวีซุ่ยหนิงพูดด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงเธอและลั่วจือเห้อได้ยินเท่านั้น "นายจะกลับหรือยัง?”
เธอไม่ต้องการที่จะเห็นลั่วจือเห้อถูกเฉินลู่ลงโทษอยู่ที่นี่
ลั่วจือเห้อยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ควรรบกวนการพักผ่อนของเธอ จึงยืนขึ้น กล่าวว่า "หนิงหนิง เธอพักผ่อนดีๆ นะ เราค่อยนัดกันวันอื่น และอย่าลืมดื่มซุปสร่างเมาล่ะ ง่วงก็ไปนอนนะ”
เฉินลู่เลิกคิ้ว กล่าว “ไม่นั่งอีกหน่อยเหรอ?”
ลั่วจือเห้อกล่าวว่า "วันหลังก็มีเวลาเจอกัน ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่ค่อยเหมาะสมนัก”
เฉินลู่ยิ้ม “จริงสิ นี่ก็ดึกมากแล้ว คนที่ไม่รู้จักคงคิดว่าพวกเธอเป็นคู่รักกัน”
ในเวลานั้น ไม่มีใครพูดอะไรเลย
ไม่รู้ว่าจะมีใคร ที่รู้ดีอยู่ในใจ แต่ก็แกล้งทำเป็นโง่หรือไม่
หลังจากนั้นไม่นาน ลั่วจือเห้อพยักหน้าให้สวีซุ่ยหนิง แล้วเดินออกไป เฉินลู่ลุกขึ้นยืนทันที และพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันจะไปส่ง”
สวีซุ่ยหนิงขมวดคิ้ว “นายไม่ต้อง”
เฉินลู่เอียงศีรษะเหลือบมองเธออย่างเย็นชา
ลั่วจือเห้อกล่าวว่า "ตกลง"
“ฉันกับเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์ชู้สาว” ลั่วจือเห้อกล่าว “แต่ฉันไม่เห็นด้วย ถ้านายจะให้เราบรรยายถึงนายกับเธอ วันหนึ่ง พวกนายก็จะต้องเลิกกันอย่างแน่นอน”
เฉินลู่ยิ้ม และน้ำเสียงที่เย็นชา "นั่นคงได้รับตอนที่ฉันเบื่อแล้ว”
ลั่วจือเห้อมองเขาอย่างไม่พอใจ และพูดว่า "เฉินลู่ เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว นายเลือกปฏิบัติกับโจวอี้ไม่เป็นไร แต่อย่าทำร้ายสวีซุ่ยหนิง นายไม่สามารถที่จะเป็นเพราะเธอใจกว้างกว่าโจวอี้ ที่ไม่ว่าเรื่องอะไรล้วนแล้วไปทำแทนโจวอี้ แต่กับเธอเป็นแค่การพูดด้วยเหตุผล เธอไม่มีความรู้สึกปลอดภัยมากกว่าโจวเลย"
เฉินลู่ไม่รู้ว่าลั่วจือเห้อได้รู้สึกถึงอะไรหรือเปล่า เขาเป็นห่วงสวีซุ่ยหนิงเกินไปหรือไม่ เหมือนกับว่าเขาเป็นคนแยกแยะมาโดยตลอด แต่วันนี้เขากลับยอมที่เข้าไปในบ้านของสวีซุ่ยหนิงในตอนกลางคืน และอยู่กับเธอตามลำพัง
เขาไม่ได้เตือนลั่วจือเห้อ
สำหรับสวีซุ่ยหนิงแล้ว ได้มีความรู้สึกประทับใจต่อลั่วจือเห้อ ที่ไม่อาจจะซ้อนไว้ได้เลย
ก็เหมือนกับ ตอนที่อยู่มหาวิทยาลัย เขาได้สอนสวีซุ่ยหนิงในชั้นประถมปีที่หก เธอเคยมีความรู้สึกนี้กับเขา ความประทับใจที่ถูกซ่อนไว้ลึกๆ แต่กลับถูกปล่อยออกมาโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ
เนื่องจากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ เฉินลู่อาจไม่สามารถรับประกันได้ว่าสวีซุ่ยหนิงเมื่อตกหลุมรักใครสักคนแล้วจะเป็นอย่างไร แต่เธอจะมีความรู้สึกประทับใจใครสักคนนั้น เขารู้ดีที่สุด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
แรกๆ สงสารนอ อ่านไปอ่านมาสงสารพอ...
เฉินลู่ไอ้คนเลว ส่วนสวีซุ่ยหนิงก็ใจอ่อนน่าสงสารเสียจริง...
ซุยหนิงย้ายที่อยู่เถอะ สงสารนาง เจอแต่ผู้ชายเลวๆ...
สวีซุยหนิงทำไมชอบเป็นของเล่นของเฉินลู่ล่ะ...
ช่วยอัพต่อด้วยค่ะ...