เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 17

คนที่มีความรอบรู้นั้นสามารถมองออก ในคำว่า"ผู้ชายของฉัน"ของโจวอี้ น้ำเสียงเธอมีความหยอกล้อรวมถึงความรักใคร่เจือปนเล็กน้อย

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่าเธอมีทักษะในการกระเซ้าเย้าแหย่เฉินลู่เป็นอย่างมาก

ต่อให้เธอมีทักษะ ในปีนั้นก็คงไม่มีทางทำให้เฉินลู่เปลี่ยนใจได้อยู่ดี

สวีซุ่ยหนิงเห็นว่ามือของเธอโอบรอบเอวของเฉินลู่ เธอบีบมันเบาๆอย่างมุ่งร้าย จากนั้นจึงหันศีรษะกลับมาและเลือกลิปสติกของตนเองต่อไป

จริงๆแล้วเงินเดือนของเธอไม่ได้สูงมากนัก ทว่าเธอก็ไม่ได้คิดจะให้เฉินลู่จ่ายเงินให้ เช่นนั้นแล้วเธอจึงไม่ได้คิดจะซื้อหลายแท่ง เธอเลือกมาเพียงสองแท่งและกำลังจะไปชำระเงิน

ขณะที่เธอกำลังจ่ายเงิน เธอเห็นเจียงเจ๋อยืนอยู่ด้านข้างเฉินลู่และโจวอี้ ข้างกายเขามีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอไม่รู้จัก

หลังจากที่เจียงเจ๋อเห็นเธอ สีหน้าเปลี่ยนไปทันใด เขารีบสะบัดมือหญิงสาวข้างกายเขา

สวีซุ่ยหนิงเพิกเฉยต่อเขาและตรงไปยังเคาน์เตอร์

โจวอี้มองดูลิปสติกสองแท่งในมือของเธอ ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม จากนั้นเธอพูดกับพนักงานหญิงตรงเคาน์เตอร์ "เอาเซตสกินแคร์ของคอลเลกชันนี้ให้เธอด้วยหนึ่งชุด เรื่องเงินฉันจ่ายเอง"

"ไม่ต้องหรอกค่ะคุณโจว ฉันใช้เงินของแฟนคุณจ่าย ไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไร" สวีซุ่ยหนิงโบกมือไปมา

"เฉินลู่ นายไม่เต็มใจเหรอ?"

เขาชำเลืองมองเธอเพียงเล็กน้อยพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "เงินไม่กี่หยวน ไม่เป็นไรหรอก"

สวีซุ่ยหนิงยังไม่ทันเอ่ยอะไร เจียงเจ๋อก็เดินมาจากด้านหลังและเอ่ย "ไม่ต้องหรอก ฉันจ่ายเอง"

เฉินลู่เหลือบมองเจียงเจ๋อ

น้ำเสียงของเจียงเจ๋อนั้นมีความอึดอัดที่ยากจะอธิบายได้ "ทำไมถึงมาเดินช็อปปิ้งที่นี่ได้?"

สวีซุ่ยหนิงมองไปรอบๆ หญิงสาวที่มาพร้อมกับเจียงเจ๋อไม่รู้หายไปไหนแล้ว

"แม้แต่ช็อปปิ้งฉันก็ไม่สามารถทำได้งั้นเหรอ?" สวีซุ่ยหนิงพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่เหินห่าง พลางสแกนชำระเงินอย่างรวดเร็ว

"ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น วันนั้นทำไมถึงตัดสายฉัน ฉันโทรไปอีกสาย เธอบล็อกเบอร์งั้นเหรอ?" เจียงเจ๋อเริ่มหมดความอดทน "สวีซุ่ยหนิง ฉันมีวิธีจัดการเธอนะ อย่ามายั่วยุอารมณ์ฉันจะดีกว่า"

เธอเกียจคร้านเกินกว่าจะสนใจเขา เธอจึงหันหลังกลับและเดินจากไป