คำพูดของฟู่เล่อเล่อทำให้ใบหน้าของเฉินลู่มืดมนลงอย่างสมบูรณ์
ความหึงหวงที่ไม่สามารถอธิบายได้ของผู้หญิงตัวเล็กๆคือสิ่งที่ทำให้เขาไม่สามารถเข้าใจได้ ผู้ชายคนหนึ่งในวัยยี่สิบปี ใครบ้างจะไม่มีอดีต หากว่าแม้แต่เรื่องราวในอดีตก็ทำให้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ เช่นนั้นแล้วก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องในอนาคต
ผู้หญิงที่ฉลาดจะไม่มีทางทำแบบนี้อย่างแน่นอน
ตอนนี้เฉินลู่เพ่งเล็งไปยังความรักครั้งเก่า นอกจากสวีซุ่ยหนิงที่ทำให้เขาปวดหัว มีคนนี้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ความปรารถนาที่อยากจะควบคุมของคนตรงหน้าเริ่มแข็งกล้าขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แม้ว่าเฉินลู่จะรู้ว่านี่คือการแต่งงานเพื่อความมั่นคงของเฉินซื่อกรุ๊ป แต่เขาก็ไม่อาจรับผู้หญิงที่สนใจเพียงแต่อารมณ์ของตนเองได้แถมยังระบายโทสะโดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ที่เหมาะสม
เฉินลู่เอ่ยอย่างเย็นชา "เธอไม่มองหาความผิดของตัวเอง ไม่เอ่ยเรื่องที่เธอทิ้งของของฉันมั่วซั่วโดยที่ฉันไม่ได้อนุญาต ไม่เอ่ยถึงเรื่องพฤติกรรมที่เหมือนไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนของตัวเอง มัวแต่พร่ำเอ่ยถึงเรื่องแฟนเก่าของฉัน ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่เธอเลย"
จากนั้นเฉินลู่เงยหน้าขึ้นมองแม่ฟู่ "น่าจะรู้ว่าลูกสาวของคุณมีนิสัยอย่างไร คุณเองย่อมรู้ดี ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอนมันไม่มีกฎเกณฑ์ คุณคิดว่าสิ่งนี้เหมาะสมหรือไม่? ในความสัมพันธ์นี้ ไม่ใช่ว่าผมจะต้องยอมไปตลอดและต้องคอยเอาอกเอาใจลูกสาวของคุณอยู่เสมอ ทุกคนที่ผมเคยพบเจอ ก่อนที่จะคบกันอย่างเป็นทางการ ต่างก็เข้าใจและสามารถแยกแยะความรู้สึกกับเหตุผลได้"
เกือบจะกล่าวว่านี่คือครั้งแรกของฟู่เล่อเล่อ
แม่ฟู่ขายหน้าจนพูดไม่ออก อันที่จริงที่เฉินลู่พูดมามันก็มีเหตุผล เมื่อคนเรามองหาลูกสะใภ้ ย่อมต้องมองหาคนที่มีเหตุมีผลและรู้กาลเทศะ แน่นอนว่าไม่ได้หาแม่ทูนหัวเพื่อนำไปเคารพบูชา
การถ่อมตัวและเอื้อเฟื้อของผู้ชายนั่นคือเรื่องหนึ่ง ผู้หญิงเองก็ต้องมีมารยาทด้วยเช่นกัน ทั้งสองสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกัน แน่นอนว่าทำเพียงฝ่ายเดียวย่อมไม่เกิดผล
แม่ฟู่ดูแลฟู่เล่อเล่ออย่างประคบประหงมมาโดยตลอด เลี้ยงดูแบบตามใจจนนิสัยไม่ดีนัก ตลอดชีวิตไม่เคยถูกขัดใจ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรแม่ฟู่ก็คอยจัดการทุกอย่างเพื่อเธอ ดังนั้นแล้วเมื่อถูกเฉินลู่ทำให้รู้สึกน้อยใจ หล่อนก็รีบแจ้นมาร้องขอความยุติธรรมจากผู้หลักผู้ใหญ่ทันใด ส่วนแม่ฟู่นั้นคุ้นชินกับการออกหน้าแทนลูกสาว เธอไม่ทันไตร่ตรองถูกผิดก็รีบตรงมายังที่นี่ทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน
แรกๆ สงสารนอ อ่านไปอ่านมาสงสารพอ...
เฉินลู่ไอ้คนเลว ส่วนสวีซุ่ยหนิงก็ใจอ่อนน่าสงสารเสียจริง...
ซุยหนิงย้ายที่อยู่เถอะ สงสารนาง เจอแต่ผู้ชายเลวๆ...
สวีซุยหนิงทำไมชอบเป็นของเล่นของเฉินลู่ล่ะ...
ช่วยอัพต่อด้วยค่ะ...