เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 191

หลังจากที่เฉินลู่ออกไป ได้ตรงไปหาจางอวี้

จางอวี้กำลังจูบชายคนหนึ่งในบาร์ เมื่อมองเห็นเฉินลู่ เขากำลังมองเธออย่างไม่แยแส แววตาแบบนั้นไม่มีการสบประมาทแต่อย่างใด ทำให้เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“นายไปเถอะ เพื่อนฉันมาแล้ว” จางอวี้ผลักชายที่อยู่ข้างหน้าออกไป

“ผมจะรอคุณข้างนอก” ชายคนนั้นเหลือบมองเฉินลู่ แต่ยังไม่ยอมแพ้ “หลังจากคุยกับเพื่อนคุณเสร็จแล้ว ส่งข้อความหาผม แล้วผมจะไปส่งคุณ"

จางอวี้กล่าว "ไม่จำเป็น ให้นายไสหัวไปก็ไสหัวไป อย่ามาพ่อแงแม่งอนอยู่นี่ไร้สาระ"

ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง แต่ยังคงหยิบเสื้อผ้าออกไปอย่างเชื่อฟัง

จางอวี้ถึงได้หันไปมองเฉินลู่ กล่าว "นายรู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่นี่?”

"แค่ถามใครสักคนก็รู้แล้ว เธอชอบอยู่สถานที่แบบนี้ มักจะมีเพื่อนเก่าอยู่แล้ว” เฉินลู่ถามตรงๆ "ช่วงนี้สวีซุ่ยหนิงอยู่ที่ไหน?”

ใบหน้าของจางอวี้มีลักษณะแปลกประหลาดขึ้น และพูดว่า "นายหาเธอทำไม เธอน่าจะกลับไปแล้ว"

“ยังไม่กลับ” เฉินลู่พูดเบาๆ

จางอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยอย่างสงสัยว่า "หลายวันก่อนเธอก็ได้มาหาฉันเอง ฉันไม่ได้ไปส่งเธอ และไม่ได้ถามเธอจริงๆ ว่าพักอยู่ที่โรงแรมไหน ฉันมีเวลาจะถามให้นะ”

เฉินลู่มองดูเธอครู่หนึ่ง แต่แทนที่จะตอบโต้คำพูดของเธอ แต่เขาหันหลังออกไปแทน

จางอวี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นได้โทรหาสวีซุ่ยหนิงทันที แต่ทางนั้นไม่มีคนตอบรับ เธอคิดๆ ดู เธอตัดสินใจออกเดินทางตามหาเธอด้วยตัวเอง

สวีซุ่ยหนิงซึ่งกำลังอาบน้ำอยู่ เมื่อรอเธออาบน้ำเสร็จออกมาเตรียมตัวจะตอบข้อความกลับจางอวี้ จางอวี้ได้มาถึงประตูแล้ว

“เกิดอะไรขึ้นถึงรีบร้อนขนาดนี้” สวีซุ่ยหนิงถามด้วยรอยยิ้ม เมื่อเห็นเธอหายใจหอบอย่างหนัก

จางอวี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข้าไปในห้องของสวีซุ่ยหนิง แล้วปิดประตู

“นายมีอะไรก็พูดมาเถอะ” สวีซุ่ยหนิงพูด “ดึกมากแล้ว ชายหญิงอยู่ด้วยกันตามลำพังมันไม่ดี”

คอเฉินลู่ขยับเล็กน้อย แล้วพูดว่า "ฟู่เล่อเล่อกำลังพูดไร้สาระ"

สวีซุ่ยหนิงลืมตาขึ้น และดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าคำพูดนี้เขาคือหมายถึงอะไร

คิดไม่ออก เธอแค่ไม่ใส่ใจก็พอแล้ว ไม่ต้องสนใจว่าเขาจะชัดเจนหรือไม่ชัดชัดเจนกับผู้หญิงคนอื่นไหม

เฉินลู่ไม่ชอบแบบนี้ ไม่ชอบที่เธอไม่สนใจเขา

เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "เป็นไปไม่ได้ที่ฟู่เล่อเล่อมีลูกของฉัน ฉันไม่เคยทำอะไรกับเธอเลย"

สวีซุ่ยหนิงตระหนักได้ในทันใด ได้แต่ยิ้มอย่างยากที่จะเข้าใจ และเตือนเขาว่า "แต่ว่าเฉินลู่ คำพูดเหล่านี้นายไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน"