เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 195

สวีซุ่ยหนิงคาดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะได้รับข้อความชวนไปดื่มเหล้าจากซูหว่านจิ้ง

ในความคิดของเธอซูหว่านจิ้งน่าจะเป็นผู้หญิงที่อุทิศตนให้กับธุรกิจและจะไม่สูญเสียตัวตนของการผู้หญิงเก่ง นอกจากเรื่องงานแล้ว การดื่มเหล้าเพื่อความสนุกดูเหมือนไม่ใช่สไตล์ของเธอ

ตอนนี้สวีซุ่ยหนิงกำลังจะเริ่มต้นบริหารบริษัท ในอนาคตเธออาจจะต้องเรียนรู้บางสิ่งจากซูหว่านจิ้ง การไปสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับซูหว่านจิ้งก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

ดังนั้นสวีซุ่ยหนิงจึงเดินทางไปตามนัด

เมื่อสวีซุ่ยหนิงไปถึงที่นัดหมายซูหว่านจิ้งได้นั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ อยู่มุมหนึ่งแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะชื่อเสียงของเธอหรือเปล่า เลยไม่มีใครกล้าเข้าไปคุยกับเธอ

เมื่อสวีซุ่ยหนิงเดินเข้าไปจึงได้รู้ว่าเธอดื่มไปมากแล้ว แต่เธอไม่ได้หน้าแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ดังนั้นเธอจึงดูเหมือนคนปกติทั่วไป

“คุณนี่คอแข็งใช้ได้เลยนะคะ” สวีซุ่ยหนิงพูดยกย่องและมองดูขวดเหล้าที่อยู่ตรงหน้า

ซูหว่านจิ้งเหลือบมองสวีซุ่ยหนิง การดื่มมากเกินไปทำให้รู้สึกไม่สบายตัว เธอนวดที่ขมับไม่หยุดและพูดว่า "ฉันอารมณ์ไม่ดีค่ะ"

"เป็นเพราะอะไรคะ?"

ไม่ว่ายังไงเศรษฐินีก็ดูไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องทุกข์ใจ

น้ำเสียงของซูหว่านจิ้งไม่เปลี่ยน เพราะว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์เธอจึงพูดช้าลงไปบ้าง "เฉินเหลียน เขากลับมาแล้ว"

“คุณคงไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นทุกคนเชียร์พวกเราแค่ไหน ผู้ใหญ่ของทั้งสองตระกูลต่างก็ยอมรับเรื่องพวกเรา ถึงขนาดจับคู่ให้พวกเรา ทุกคนคิดว่าพวกเราเหมาะสมเหมือนกิ่งทองกับใบหยก เพียงแต่ว่าเขาไม่ได้ไม่ชอบฉัน” ซูหว่านจิ้งยิ้มอย่างขมขื่น ก่อนจะพูดอีกประโยคว่า“เขาชอบโจวอี้”

สำหรับสวีซุ่ยหนิงนี่เป็นเรื่องที่น่าตกใจมากจนอยากจะช็อก

“เพียงแต่ว่าโจวอี้คบกับเฉินลู่ ดังนั้นเขาทำได้เพียงห้ามใจตัวเอง สมน้ำหน้าเขาจริงๆ” สีหน้าของซูหว่านจิ้งมีความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก “และฉันก็สมน้ำหน้าตัวเองด้วยเช่นกัน หลังจากที่ฉันรู้ความลับของเฉินเหลียนฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไร มักจะรู้สึกว่าฉันเป็นคนที่สามารถเปลี่ยนเขาได้”

เปลี่ยนแปลงผู้ชายเป็นเรื่องที่ยากมากถึงมากที่สุด

สวีซุ่ยหนิงก็เคยมีความคิดแบบนี้เหมือนกัน เมื่อก่อนเธอก็เคยให้เฉินลู่เปลี่ยนแปลงนิสัยที่ไม่ดี เธอจึงรู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ยากมาก และพวกเขาทั้งสองเป็นคนของตระกูลเฉิน เธอคิดว่าเฉินเหลียนก็น่าจะพอๆ กัน

“เถ้าแกซู อยากดื่มแค่ไหนก็ดื่มไปเลยนะคะ เดี๋ยวฉันไปส่งคุณเอง”

ซูหว่านจิ้งพูดขึ้นว่า "ยังคิดว่าอยากจะทำให้โจวอี้อยู่ไม่เป็นสุขอยู่ไหม?"

“อยากสิคะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องใช้สมองคิดทำอะไรเธอหรอก เพราะแค่นี้เธอก็เจ็บปวดทรมานมากพอแล้วค่ะ หลังจากนี้เธอกับเฉินลู่ก็ไม่น่ามีอะไรที่เป็นไปได้แล้วค่ะ เธออาจจะพบจุดจบที่ต้องมองดูคนที่รักเคียงคู่กับคนอื่น”

ในชีวิตนี้ไม่มีอะไรเป็นของเธอเลย