เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 209

สวีซุ่ยหนิงก็รู้ว่าลั่วจือเห้อเพิ่งกลับมาจากทำงานนอกพื้นที่ และไม่อยากจะรบกวนเขาเท่าไหร่ จึงไม่ให้เขาขึ้นไปนั่งพัก

ลั่วจือเห้อพูดอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค เธอไม่ต้อนรับฉันขนาดนี้ ฉันคงไม่หน้าด้านตามเธอต่อแล้ว เดิมทีอยากจะพูดคุยกับเธออีกสักหน่อย”

สวีซุ่ยหนิงกล่าวอย่างเก้อเขิน "ฉันขอโทษจริงๆ"

ลั่วจือเห้อปลดล็อกรถเพื่อให้เธอลงไป สวีซุ่ยหนิงได้เดินไปที่โรงพยาบาล หลังจากเดินได้ไม่กี่ก้าว เขาก็เรียกไว้ทันที

สวีซุ่ยหนิงเห็นเขายื่นศีรษะออกมา กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "สู้ๆ นะ ต่อไปเธอจะเป็นคนที่เก่งที่สุด”

สวีซุ่ยหนิงยิ้มอย่างขอบคุณเขา กล่าว "ขอบคุณนะ ลั่วจือเห้อ”

แต่เมื่อหันหน้ากลับไป ก็ยิ้มไม่ออกแล้ว

สวีซุ่ยหนิงเห็นรถของเฉินลู่กำลังขับออกมาจากด้านใน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไหร่

จากก้นบึ้งของหัวใจ สวีซุ่ยหนิงไม่ต้องการให้เฉินลู่ปะทะกับลั่วจือเห้อ

ไม่ใช่เรื่องของระหว่างชายหญิง แค่รู้สึกว่ามันจะยุ่งยากเท่านั้น

โชคดีที่รถของเฉินลู่ขับตรงออกไปในครั้งเดียว เขาอาจจะมองไม่เห็น

เธอได้กลับไปที่ห้องผู้ป่วยด้วยตัวเอง โดยตั้งใจจะศึกษาเครื่องสำอางยี่ห้อเดียวกัน และทำการวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็ง แต่ใช้เวลาไปไม่นาน ได้เห็นเฉินลู่กลับมาแล้ว

เมื่อเธอเห็นเครื่องมือในมือของเขา ก็รู้ทันทีว่าเขามาที่นี่เพื่อใส่ยาให้เธอ

สวีซุ่ยหนิงรู้สึกว่ามือของเฉินลู่ดูเหมือนจะหนักกว่าเมื่อก่อน หลังจากที่เธอสูดลมหายใจเข้าไป เขาถึงได้อ่อนลง และพูดว่า “วันนี้ไม่อยู่โรงพยาบาล ไปพบลั่วจือเห้อแล้ว?”

เขาอาจจะเห็นเข้าแล้ว

ถูกจับได้แล้ว สวีซุ่ยหนิงไม่สามารถโต้ตอบได้ "ฉันออกไปกับจางอวี้ จากนั้นก็ได้เจอเขาเข้า”

เฉินลู่ไม่พูด