เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 27

"คำพูดนั้น ฉันพูดแรงไปหน่อย ฉันจะไปส่งเธอกลับ" ลั่วจือเห้อลุกขึ้น พาสวีซุ่ยหนิงเดินไปยังลานจอดรถ

เฉินลู่มองดูชายหญิงที่อยู่ไม่ไกล ส่วนลึกภายในใจรู้สึกว่าระหว่างสวีซุ่ยหนิงและลั่วจือเห้อมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น

เพียงแต่ว่าเขานั้นไม่คาดคิดว่าอารมณ์ของลั่วจือเห้อจะสั่นคลอน

เขาละสายตากลับและขับรถจากไป

สองสามวันถัดมา สวีซุ่ยหนิงได้รับสายโทรศัพท์จากแม่สวี เธอบอกว่ามีเถ้าแก่คนหนึ่งสกุลเฉิน ได้นำตัวพ่อสวีย้ายไปยังโรงพยาบาลขนาดใหญ่

เธอเข้าใจแล้ว สำหรับการที่เธอผลักไสเซี่ยซี นี่คือ 'ค่าตอบแทน' ที่เฉินลู่มอบให้กับเธอ

สวีซุ่ยหนิงได้ยื่นเรื่องลาเพื่อที่จะกลับบ้าน โรงพยาบาลที่พ่อสวีพักรักษาตัวอยู่ในตอนนี้ ต่อให้สวีซุ่ยหนิงลำบากหาเงินทั้งชีวิตก็ไม่อาจจ่ายค่ารักษาได้

ระหว่างเธอและเฉินลู่นี่อาจเป็นการเจรจาธุรกิจที่คุ้มค่าที่สุด

สวีซุ่ยหนิงกล่าวขอบคุณเฉินลู่ ทว่าอีกฝ่ายไม่มีการตอบกลับ

เธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจ เมื่อเธอกลับมา เธอต้องช่วยแบ่งเบาภาระแม่สวี ดังนั้นเวลาทั้งหมดเธอก็ใช้ไปกับการดูแลพ่อสวี

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถัดมา จางอวี้พูดกับเธอด้วยท่าทีมีลับลมคมใน "เฉินลู่และโจวอี้ไม่ได้แต่งงานกันแล้ว"

สวีซุ่ยหนิงชะงักและเอ่ยถาม "โจวอี้ทิ้งเฉินลู่อีกแล้วงั้นเหรอ?"

"เฉินลู่ทิ้งโจวอี้ค่ะรอบนี้" จางอวี้เอ่ย "เหตุผลน่ะฉันไม่รู้ แต่ฉันเดาว่าสิ่งที่ทำให้เฉินลู่มาถึงจุดนี้ได้อาจเป็นเพราะว่าโจวอี้แอบเล่นชู้กับผู้ชายคนอื่นอยู่ หล่อนทำลายความรู้สึกเขาจนพัง โจวอี้ไม่ทะนุถนอมความรู้สึกกันบ้างเลย เฉินลู่น่ะ เพื่อที่จะได้แต่งงาน เขายอมทำอะไรหลายอย่าง....."

ผู้ใดจะคาดคิด หลังจากการเลิกราในครั้งนั้น เฉินลู่ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือน สวีซุ่ยหนิงเผอิญเจอกับหญิงสาวไม่ซ้ำหน้าที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้กับเฉินลู่

มีทั้งเน็ตไอดอล ดารา นางแบบ และเหล่าคนดังอีกมากมาย แต่ละคนดูโดดเด่นสะดุดตา

เฉินลู่นั้นเติบโตมาอย่างดี รูปร่างหน้าตาดี นิสัยดี ทั้งยังมีภูมิหลังครอบครัวที่เพียบพร้อม ก่อนหน้านี้การจีบเขานั้นเป็นเรื่องยาก ทว่าเมื่อเขาเป็นฝ่ายเริ่ม การจีบผู้หญิงกลับกลายเป็นเรื่องง่าย

การเปลี่ยนแปลงของเขา เธอรับรู้อยู่เสมอ แหล่งข่าวก็คือจางอวี้ เธอกล่าวว่าภายในระยะเวลาสามเดือน เขาเปลี่ยนผู้หญิงไปแล้วกว่าสิบคน

จุดเปลี่ยนระหว่างสวีซุ่ยหนิงและเฉินลู่ในเวลาสามเดือนนี้ก็คือเมื่อสัปดาห์ก่อน เขาตอบข้อความของเธอกลับมา : เธอคือใคร?

แชทด้านบนคือเธอส่งไปว่าขอบคุณ ขอบคุณที่เขาช่วยย้ายโรงพยาบาลให้กับพ่อของเธอ

สวีซุ่ยหนิงเดาว่าเขาอาจจะไม่ได้บันทึกชื่อเธอไว้ เธอจึงตอบชื่ออย่างตรงไปตรงมา หลังจากนั้นการติดต่อก็ถูกตัดขาดอีกครั้ง

ทว่าเมืองaนั้นกว้างใหญ่ ย่อมมีโอกาสได้พบกันเสมอ

สวีซุ่ยหนิงพบเจอเฉินลู่อีกครั้งในวันที่ฝนกำลังโหมกระหน่ำ

เธอเลิกงานและกำลังกลับบ้าน พลางมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง ฉับพลันก็เห็นร่างของเฉินลู่ ราวกับว่าเขามีเรื่องปะทะกับเจ้าของรถคันด้านข้าง ท่ามกลางสายฝน ร่างกายของเขาเปียกโชก ดวงตาของเขาเย็นยะเยือกและเขานิ่งเงียบไม่พูดจา

ข้างกายของเขามีหญิงสาวร่างสูงเพรียวยืนเคียงข้าง

เจ้าของรถคันตรงหน้ากำลังยืนก่นด่าสาปแช่ง

อย่างไรเสียเขาก็ช่วยพ่อสวีไว้ สวีซุ่ยหนิงจึงตัดสินใจลงจากรถและเข้าไปดูสถานการณ์ ทันทีที่เข้าไปใกล้ ในระยะสามเมตร เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากร่างกายของเฉินลู่

ขณะนั้นเธอยังไม่รู้ว่าวันนี้คือวันหมั้นของโจวอี้ หลังจากที่เธอเลิกรากับเฉินลู่ ด้วยความเร็วแสงเธอรีบไขว่คว้าหาเฒ่าชราที่เพียบพร้อมไปด้วยเงินทอง ในเวลาเพียงสองสามเดือน ก็กำหนดวันแต่งงาน ระยะเวลาหลายปีที่คบหากับเฉินลู่ราวกับว่าเป็นเรื่องตลก

สวีซุ่ยหนิงนิ่งเงียบ เธอไม่อยากโต้เถียงกับคนเมา หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็ปล่อยมือ

เธอพาเขาเข้าไปยังคฤหาสน์ของเขา ภายในห้องนั้นเละเทะมาก เฉินลู่ถอดเสื้อผ้าที่เปียกโชกของเขา นั่งอยู่บนโซฟา ท่าทีของเขาดูเหินห่างและเย็นชา

สวีซุ่ยหนิงหากระดาษทิชชู่และซับใบหน้าให้เขาพลางเอ่ย "ห้าหมื่นหยวน อย่าลืมคืน...."

เฉินลู่คว้าผมของเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและดึงเธอไปด้านหน้าของเขา เขาอ้าปากแล้วกัดคอของเธอสุดแรง สวีซุ่ยหนิงรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังถูกกัดหลอดลม เลือดสดรินไหลและตายไปในที่สุด

เธอร้องโอดครวญภายในใจ น้ำตาร่วงหล่นตามสัญชาตญาณความกลัว มือเธอนั้นพยายามไขว่คว้าสิ่งของและกระแทกเข้าที่ศีรษะของเขา

เฉินลู่ชะงักงัน เขายกเปลือกตาขึ้นและมองเธออย่างเย็นชา สายตานี้ทำให้สวีซุ่ยหนิงขนพองสยองเกล้า เธอรู้สึกได้ว่าเขาคลุ้มคลั่งมากกว่าเจียงเจ๋อเสียอีก

ฉับพลันประโยคที่เจ้าของรถกล่าว "เขาจงใจไล่ชนท้ายฉัน" ดังก้องภายในความคิด เมื่อนึกแล้วหัวใจของเธอก็รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ

สวีซุ่ยหนิงก่นด่าตัวเองภายในใจ จะไปยุ่งกับหมาบ้าแบบเขาทำไมกัน?

“เลือดคนมีรสชาติยังไง?” เธอได้ยินเสียงเขาที่ค่อยๆปล่อยร่างกายของเธอให้เป็นอิสระ หัวเราะเบาๆราวกับปีศาจ "ความตายนั้นรู้สึกยังไง?"

สวีซุ่ยหนิงตกใจจนไม่อาจขยับตัวได้ หัวใจของเธอสั่นสะท้าน รู้สึกได้ว่าฟันของเขานั้นสัมผัสกับผิวของเธออีกครั้ง เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเทา "เฉินลู่ ตอนนี้สังคมอยู่ภายใต้กฎระเบียบ"

เฉินลู่เฉยเมย วินาทีถัดมาสวีซุ่ยหนิงตัวแข็งทื่อ

เฉินลู่กำลังโลมเลียเธอ ลิ้นของเขากำลังเกี่ยวตวัดรอยประทับที่เขาฝังเขี้ยวไว้เมื่อครู่นี้ จากนั้นเกิดบางสิ่งที่ผิดปกติ มือของเขาไม่ได้คว้าผมเธอไว้อีกแล้ว ทว่ากลับเคลื่อนลงไปยังชายเสื้อของเธอ

"ไม่ได้อยากฆ่าเธอ" น้ำเสียงของเขายังคงเย็นชา “ฉันต้องการมีเซ็กส์กับเธอ”