เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 292

“เฉินลู่ คุณป้าไม่ใช่ว่าไม่รักนายนะ ถ้าเธอไม่สนใจนายจริงๆ คงจะไม่ถามอะไรมากมายอย่างแน่นอน” สวีซุ่ยหนิงก็ไม่ได้รับรู้ ในน้ำเสียงของเธอยังมีเสียงเกลี้ยกล่อมเล็กน้อย เธอพูดจริงจัง "ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกตัวเองหรอก"

เห็นได้ชัดว่าเฉินลู่รู้สึกว่าน้ำเสียงของเธออ่อนโยนไปมาก และยกมุมปากขึ้นอย่างนึกไม่ถึง และพูดว่า "แล้วเธอสามารถรักฉันสักหน่อยได้ไหม"

“แต่ฉันก็เป็นแม่ของนายไม่ได้” สวีซุ่ยหนิงสีหน้าดูหมดหนทาง

“ผู้ชายโตแล้ว ไม่ต้องการความรักจากแม่ สิ่งที่เขาต้องการคือความรักแบบที่สามารถทำสิ่งไม่ดีขณะนอนอยู่บนเตียงได้” เฉินลู่เลิกคิ้ว

สวีซุ่ยหนิงหยุดไปชั่วคราว จากนั้นผลักเฉินลู่ออกไป แล้วก้าวเข้าไปที่มุมมุมหนึ่ง

จะตีเธอให้ตาย เธอก็จะไม่มา ในสองวันก่อนเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย และเธอจำได้ว่าเมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้

ถ้าให้เฉินลู่รู้เรื่องนี้เข้า จะบอกเธออย่างจริงจังว่า ผู้ชายที่ไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ามาช่วงระยะหนึ่งล้วนเป็นเช่นนี้ น้อยคนนักที่จะควบคุมมันได้

“ด้านคุณป้า หรือไม่นายก็เริ่มเข้าหาก่อน บางทีการเริ่มคุยเปิดใจก่อน มันอาจจะดีกว่าไม่น้อย” สวีซุ่ยหนิงพูด

เฉินลู่พูดเบาๆ “มันไม่ง่ายที่จะพูดออกมา”

“มีอะไรที่จะพูดไม่ออก? นายอยู่ต่อหน้าฉันอะไรก็พูดออกมาได้”

เฉินลู่กล่าวว่า "ปกติฉันไม่ค่อยคุยกับหล่อนมากนัก เลยไม่คุ้นเคยที่จะพูดกันน่ะ” สำหรับสวีซุ่ยหนิง พูดเรื่องลามกพูดมากแล้ว แน่นอนว่าไม่ได้รู้สึกเกรง

สวีซุ่ยหนิงไม่ได้พูดอะไร

ขณะที่เฉินลู่ส่งเธอกลับไป ได้พูดอย่างมีความหมายว่า “หรือไม่ก็ให้ฉันขึ้นไปนั่งเล่นสักหน่อย?”

สวีซุ่ยหนิงจำได้ว่าครั้งหนึ่ง ที่เขาเข้ามาในห้องก็แบบนี้ จึงส่ายหน้าอย่างรุนแรง แล้วหันหลังกลับเดินขึ้นไปชั้นบน

เฉินลู่จุดบุหรี่อยู่ที่ใต้ตึกชั้นล่าง และผ่านไปสักพักถึงได้ออกไป

แต่เธอก็ไม่เปิดโปง แค่ให้ความร่วมมือพูดไร้สาระ "เมื่อคืนนายเคยเจอเขาแล้ว”

เฉินลู่พยักหน้า แต่ยังไม่พูดอะไร แล้วไปนั่งอยู่ข้างๆ และดูสวีซุ่ยหนิงเซ็นสัญญากับชายคนนั้น

อย่างไรก็ตามหัวใจของผู้ชายที่จะ "ตีสนิทกับผู้มีอำนาจ" นั้นค่อนข้างแน่วแน่ แม้ว่าเมื่อครู่ถูกเฉินลู่ทำให้อับอายก็ตาม แต่เขายังขึ้นไปคุยกับเฉินลู่ หลังจากนั้นไม่นาน เฉินลู่ได้ยิ้มและถามว่า "ได้ยินมาว่าคุณชอบหน้าอกผู้หญิงมาก?”

ชายคนนั้นกลายเป็นหินอีกครั้ง

เฉินลู่ชี้ไปที่สวีซุ่ยหนิง และพูดอย่างจริงจัง "แล้วคุณคิดอย่างไรกับเธอ?"

ชายคนนั้นเหงื่อออกที่หน้าผากทันที แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย “คุณเฉิน ผมจะกล้าดียังไงมามองคุณสวี ถ้าได้พูดอะไรผิดไป โปรดยกโทษให้ผมด้วย”

เฉินลู่มองมาที่เขา และพูดว่า “ผิดแล้วควรจะถูกลงโทษใช่ไหม? แล้วสับล่ะเป็นอย่างไร?”