เสน่ห์เหลือร้ายของคุณนายตระกูลเฉิน นิยาย บท 61

ใบหน้าของหวังหว่านนั้นยากจะคาดเดา เธอเอ่ยคำพูดฉีกหน้าเขา "ตบเมื่อครู่นี้ คงจะเจ็บมากสินะ? ฉันอยู่ด้านนอก เสียงนั้นดังและชัดเจนมาก"

เฉินลู่เอ่ย "ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอมีนิสัยชอบแอบฟัง"

หวังหว่านยักไหล่ ใครบ้างที่ไม่มีนิสัยชอบนินทา ยิ่งกว่านั้นการที่ได้เห็นเฉินลู่เหี่ยวเฉานั้นยากนัก มีละครดีมาให้ดู ใครไม่ดูก็คงโง่ "นายไม่ชอบฉันมากเท่าไร คนด้านในก็ไม่ชอบนายมากเท่านั้น ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน อย่างไรก็ตามฉันพอจะดูออก หล่อนดูไร้ซึ่งความอดทนกับนาย"

นัยต์ตาของเฉินลู่ส่องประกายอย่างเย็นเยียบ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องมาวุ่นวาย"

หวังหว่านอยู่ต่อหน้าเฉินลู่ เธอนอบน้อมถ่อมตนมาไม่น้อย ในเวลานี้เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินลู่ เลี่ยงไม่ได้เลยที่เธอจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอเอ่ยคำพูดทิ่มแทงจิตใจเขา "ดูเหมือนว่าเส้นทางรักของนายคงจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบสินะ ก่อนหน้านี้โดนโจวอี้นอกใจ หลังจากนั้นสวีซุ่ยหนิงก็ยังไม่ชอบนายอีก ได้ยินมาว่าโจวอี้กำลังตั้งครรภ์ นายยังหลงเหลือเส้นทางไว้ให้หล่อนอีกหรือ หล่อนตั้งครรภ์แล้ว ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่เห็นสายอยู่ในสายตาแล้วหรอกเหรอ?"

เฉินลู่ยกเปลือกตาขึ้นมองเธอและเอ่ยด้วยคำพูดเหี้ยมโหด "ไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย"

รอยยิ้มของหวังหว่านแข็งทื่อ เธอจ้องมองเฉินลู่เดินเข้าไปภายในเต็นท์

สวีซุ่ยหนิงนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เธอได้ยินบทสนทนาระหว่างเฉินลู่และหวังหว่าน แต่เสียงของทั้งสองฝ่ายนั้นควบคุมระดับไว้อย่างดี เธอจึงได้ยินเนื้อหาที่พวกเขาพูดคุยกันได้ไม่ชัดเจน

แต่เธอคิดได้ว่าหากหวังหว่านเห็นว่าเฉินลู่ออกไปจากที่ของเธอ ภายในใจของหล่อนคงไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

หลังจากที่เฉินลู่ให้ยากับเธอแล้ว เธอรู้สึกว่าทั้งเต็นท์นี้ได้กลิ่นเพียงยาตัวนั้น ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและเวียนหัว และเมื่อเธอนึกถึงกลิ่นนี้ เธอพลันนึกถึงภาพการกระทำเมื่อครู่นี้ที่เฉินลู่เดินเข้ามา เธอรู้สึกอึดอัด ทั้งรำคาญทั้งหวาดกลัวว่าเฉินลู่จะสร้างปัญหาอีก

หลังจากนั้นไม่นานสวีซุ่ยหนิงก็ถือถุงนอนของเธอและเดินไปยังเต็นท์ของซ่งเยี่ยนที่อยู่ด้านข้าง

วันนี้เขาเหนื่อยล้ามาก ในขณะที่เธอเดินเข้าไป เขาก็ยังคงหลับอยู่อย่างนั้น

สวีซุ่ยหนิงและเขาอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกันมาเป็นเวลานาน สำหรับเขานั้นแน่นอนว่าสามารถไว้วางใจได้ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ลวนลามเธออย่างเฉินลู่ เธอหามุมได้มุมหนึ่ง จากนั้นเธอหลับตาลงและพักผ่อนอย่างเงียบๆ

วันถัดมาเมื่อซ่งเยี่ยนตื่นขึ้น เขาเห็นว่าสวีซุ่ยหนิงนอนอยู่ข้างกายเขา เขาขยับตัวอย่างระมัดระวังและรัดถุงนอนไว้แน่น

เขาอดยิ้มไม่ได้ เขาโน้มตัวไปและเอื้อมมือไปสัมผัสเธอ สวีซุ่ยหนิงพลิกตัวกลับด้วยความรำคาญ เธอก้มศีรษะลงและยังคงหลับต่อ