เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1004

ตอนที่ 1004: เซียนจักรพรรดิทั้งสามคนรวมตัว

“ราชาเสือ ทำไมเจ้าถึงหนีอยู่ได้ ? ทำไมเจ้าถึงยังหนีอยู่อีก ? ” เจี้ยนเฉินเยาะเย้ยราชาเสือในขณะที่เขาบินออกไปไกล

ราชาเสือไม่แสดงความกลัวออกมาแม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหนีจากหายนะนี้ได้ เขามองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความเกลียดชัง ในขณะที่ สายตามุ่งร้ายของเขาเหมือนว่าเขามีความอาฆาตกับเจี้ยนเฉินอย่างรุนแรง

“ถ้าข้ารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นวันนี้ ข้าน่าจะฆ่าเจ้าทันทีตั้งแต่ที่ข้าเจอเจ้าในครั้งแรก ไม่อย่างนั้นเจ้าจะไปมีชีวิตรอดจนมาถึงวันนี้ได้ยังไง ? ” ราชาเสือขบฟัน ความเสียดายท่วมท้นอยู่ในจิตใจของเขา

สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายเย็นชาเมื่อเขาได้ยินคำพูดแบบนั้น เขาเตะไปที่หน้าอกของราชาเสือและราชาเสือก็กระอักเลือกออกมาจากปากของเขา

“น่าเสียดายที่เวลามันย้อนกลับไม่ได้ เจ้าอยู่ในกำมือของข้าแล้ว เจ้าไม่มีพลังหรือสิทธิ์ที่จะฆ่าข้า” เจี้ยนเฉินพูดอย่างเย็นชา

“หืม ฆ่าหรือทรมานเลยถ้าเจ้าต้องการ แต่ถ้าเจ้าฆ่าข้า หายนะหนักจะเกิดกับเจ้า ทวีปสัตว์เทวะจะไม่ทนให้จอมยุทธมนุษย์ก้าวเข้ามาและมาทำตัวอวดเก่งในอาณาเขตของทวีปสัตว์เทวะของข้าหรอก” ราชาเสือพูดอย่างเย็นชา เขายังไม่รู้ว่าเจี้ยนเฉินในตอนนี้มีพลังพอที่จะต่อต้านทวีปสัตว์เทวะได้แล้ว

“ท่านผู้มีพระคุณ ท่านให้พวกเราทั้งสองจัดการกับราชาเสือได้หรือไม่ ? ราชาเสือฆ่าสามีของข้าและต้องการที่จะทำร้ายพวกเราเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ พวกเราเกลียดเขามาก ข้าเป็นสัตว์อสูรเช่นเดียวกัน ดังนั้นข้าจะจัดการกับราชาเสือ แบบนั้นทวีปสัตว์เทวะคงพูดอะไรไม่ได้” รัมกุยเนสพูดด้วยความเป็นห่วงเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินพยักหน้า ” เอาล่ะ ถ้าเช่นนั้น ข้าจะปล่อยราชาเสือให้ท่านจัดการ” แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะไม่ได้กลัวทวีปสัตว์เทวะ แต่รัมกุยเนสและเสือขาวก็มีความเกลียดชังที่รุนแรงกับเสือขาว มันเหมาะสมกว่าที่ทั้งสองจะเป็นคนเอาชีวิตของราชาเสือ

“รัมกุยเนส เจ้าเป็นคนทรยศของสัตว์อสูร และเจ้ายังไม่สนใจลำดับชั้นอีกหรือ ? ” ราชาเสือจ้องไปที่รัมกุยเนสในขณะที่เขาร้องออกไปอย่างท้อแท้ เขาพยายามอย่างหนักที่จะรักษาท่าทางมีเกียรติเอาไว้ แต่มันก็เป็นไม่ไม่ได้ในสภาพที่น่าสลดใจของเขาในตอนนี้

“ราชาเสือ ลูกของข้าคือพยัคฆ์ปีกเทวะ แม้แต่ผู้คุมกฎของทวีปสัตว์เทวะยังต้องปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพในตอนที่พบกับเขา ไม่เพียงแต่เจ้าจะไม่เคารพพยัคฆ์ปีกเทวะเท่านั้น แต่เจ้ายังพยายามที่จะทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าคิดว่าเจ้ากำลังทำอะไร ใครกันแน่ที่ไม่สนใจลำดับชั้นกัน ? ” รัมกุยเนสพูดอย่างเด็ดขาด ก่อนที่นางจะมาถึงตรงหน้าราชาเสืออย่างช้าช้า ความเกลียดพุ่งพวยอยู่ในดวงตาของนางและนางก็ขบฟันแล้วถามออกไป “ราชาเสือ เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าเจ้าจะเจอจุดจบเช่นนี้ในตอนที่เจ้าทำร้ายข้าและสามี”

“หืม” ราชาเสือพ่นลมออกมาทางจมูก จากนั้น เขาก็หลับตาแล้วหยุดพูด เขากำลังทำเหมือนว่าเขากำลังรอความตาย เจี้ยนเฉินทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนักในตอนแรก และจากนั้นเขาก็ใช้ทักษะลับเพื่อหนีอีก การกระทำเหล่านี้ทำให้เขาได้รับผลกระทบย้อนกลับอย่างหนักและทำให้อาการบาดเจ็บของเขาหนักขึ้น เขาไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นได้ในตอนนี้อย่าว่าแต่การที่จะหนีเลย

ราชาเสือไม่ได้ร้องขอชีวิต เพราะว่าเขารู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์

รัมกุยเนสมองไปที่ราชาเสืออย่างเกลียดชังในขณะที่น้ำตาหยดใส ๆ ไหลลงมาที่หน้าของนาง นางพึมพำ “สามีข้า เจ้าถูกฆ่าอย่างไม่ปราณีจากพี่น้องของเจ้าเองในตอนนั้น ในวันนี้ ข้าจะแก้แค้นให้ท่าน ข้าหวังว่าท่านจะไม่ว่าข้าที่ฆ่าพี่น้องของท่าน เขาไม่มีค่าพอที่จะเป็นพี่น้องของท่าน” รัมกุยเนสเงยหน้าขึ้นช้า ๆ ทันใดนั้นเอง พลังงานที่ทรงพลังก็พุ่งพวยออกมาและโจมตีไปที่หัวของราชาเสือด้วยความเร็วแสง

ไม่มีใครหยุดรัมกุยเนสในการฆ่าราชาเสือ ราชาเปิงลอยอยู่ไกลอย่างสงบและมองดูด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกันไป พวกเขาทั้งคู่เป็นราชาของตระกูลกิลลิกันและเป็นสหายกันมาหลายปี เขาพบว่ามันยากเล็กน้อยที่จะทนเห็นราชาเสือตายต่อหน้าเขา

ผู้อาวุโสที่อยู่รอบรอบทั้งหมดมองดูด้วยตาเบิกกว้าง ตาของบางคนเป็นประกายอย่างต่อเนื่องในขณะที่พวกเขาลังเล พวกเขาต้องการที่จะช่วยราชาเสือ แต่ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรอยู่ดีในตอนท้าย

ปัง !

หัวของราชาเสือระเบิดทันทีหลังจากปะทะกับการโจมตีของรัมกุยเนส อวัยวะลอยกระเด็นไปทั่วทุกทิศทาง