เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 2285
สรุปบท ตอนที่ 2285 - การตายของประมุขยอดเขาหิมะตก: เทพกระบี่มรณะ
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 2285 - การตายของประมุขยอดเขาหิมะตก – เทพกระบี่มรณะ โดย Internet
บท ตอนที่ 2285 - การตายของประมุขยอดเขาหิมะตก ของ เทพกระบี่มรณะ ในหมวดนิยายแฟนตาซี เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ตอนที่ 2285 – การตายของประมุขยอดเขาหิมะตก
“ข้าต้องเข้าไปในหอคอยธาตุแสงให้ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” เจี้ยนเฉินแอบคิดในใจ
ยอดเขาหิมะตกอยู่ไม่ไกลจากยอดเขาทะยานเมฆ พวกมันถูกกั้นด้วยภูเขาเพียง 3 ลูกเท่านั้น
ในวันนี้ชายวัยกลางคน 3 คนแต่งตัวในชุดเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง มาถึงเหนือยอดเขา พวกเขายิ้มขณะที่บินวนอยู่ที่นั่น หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “โจวหยวน สหายเก่าของเจ้ามาเยี่ยม เจ้ายุ่งอยู่หรือไม่ ? ”
ชายวัยกลางคนทั้งสามเป็นประมุขยอดเขาในโถงเซียนธาตุแสง พวกเขาทั้งหมดมีแกนวิญญาณ 7 สี
ในอดีตพวกเขาไม่จำเป็นต้องประกาศการมาถึงของพวกเขาเมื่อพวกเขามาเยี่ยมประมุขยอดเขาหิมะตก พวกเขาจะก้าวเท้าขึ้นไปบนภูเขาโดยตรง
แต่ตอนนี้โจวหยวนกลายเป็นหนึ่งในเก้าผู้ติดตามของตงหลินหยานเซว่ มันเป็นไปได้มากที่เขาจะได้เข้าไปในหอคอยธาตุแสง ด้วยสถานะของเขาแตกต่างอย่างมากจากเมื่อก่อน ดังนั้นทั้งสามคนจึงไม่สามารถเข้าไปเยี่ยมเขาได้อย่างเสรีเหมือนที่เคยเป็นมา
ประมุขยอดเขาทั้งสามรออยู่ที่นั่น อย่างไรก็ตาม ก่อนที่โจวหยวนจะตอบพวกเขา ศิษย์คนโตของยอดเขาหิมะตก โจวมู่ได้ออกมาต้อนรับพวกเขา
โจวมู่เป็นคนที่ดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบของเขา เขามีบุคลิกที่สงบและเยือกเย็นและมีพรสวรรค์อยู่บ้าง เขาได้รับการปลูกฝังมานานกว่าสองพันปีเท่านั้น แต่เขาก็มีแกนวิญญาณ 4 สี เขาเข้าใจกฎแห่งความศรัทธาในขณะที่เขามีแกนวิญญาณ 3 สี ประมุขยอดเขาหิมะตกนั้นภูมิใจในตัวศิษย์คนนี้มากที่สุด
“โจวมู่คำนับประมุขยอดเขาทั้งสาม ประมุขยอดเขาทั้งสามมาได้ไม่ถูกจังหวะ ตอนนี้อาจารย์ของข้าไม่ได้อยู่ที่ยอดเขาหิมะตก” โจวมู่คำนับอย่างสุภาพ
“อะไร ? โจวหยวนไม่ได้อยู่ที่ยอดเขาหิมะตก ? เขาไปไหนแล้ว ? ” ประมุขยอดเขาทั้งสามคนประหลาดใจ
โจวมู่ลังเลก่อนที่จะตอบว่า “ในอีกไม่กี่วัน การแข่งขันระหว่างเซียนที่ถูกเลือกจะเริ่มขึ้น อาจารย์กำลังเตรียมการในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงออกไปจากโถงเซียนธาตุแสงเพื่อซื้อวัตถุเซียนสำหรับเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา”
“หากเป็นเช่นนั้นเราจะไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไป ไปกันเถอะ”
ประมุขยอดเขาทั้งสามรู้สึกผิดหวัง พวกเขาไม่ได้ก้าวเท้าขึ้นไปบนยอดเขาหิมะตก พวกเขาหันหลังกลับและจากไปแทน
มีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากหมอกหนาทึบหลังจากที่ทั้งสามจากไป ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในวัยยี่สิบและรูปร่างหน้าตาของเขาก็ไม่มีอะไรพิเศษ เขาไม่ได้โดดเด่นเลย
เขาคือเจี้ยนเฉินผู้ซึ่งได้ปลอมตัวเป็นเจียงหยาง
“ประมุขยอดเขาหิมะตกได้ออกไปจากโถงเซียนธาตุแสง …” เจี้ยนเฉินจ้องไปที่ยอดเขาหิมะตกจากระยะไกล เขาไม่ได้ใช้การรับรู้ของวิญญาณของเขา เขาใช้เพียงการรับรู้ปกติที่เหนือกว่าของเขาเท่านั้นในการรับฟังการสนทนาทั้งหมดระหว่างโจวมู่และประมุขยอดเขาทั้งสามคน
“สมบูรณ์แบบ” แสงอันชั่วร้ายเปล่งประกายผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน เขาซ่อนตัวในเมฆอีกครั้งและหายไปราวกับว่าเขาไม่เคยอยู่ที่นั่นตั้งแต่ตอนแรก ไม่มีใครค้นพบตัวตนของเขา
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินปกปิดตัวตนของเขา เขาไม่ได้ลงทะเบียนลาพักที่โถงกิจการภายนอก เขากลับหลีกเลี่ยงทุกคนและออกจากโถงเซียนธาตุแสงไปเหมือนภูตผี
ด้วยการฝึกฝนในปัจจุบันของเขา แม้แต่ราชาเทพที่ประจำอยู่ในโถงกิจการภายนอกก็ไม่สามารถค้นพบเขาได้เลยหากเขาต้องการซ่อนตัวอยู่ เป็นผลให้ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการจากไปของเขา
เจี้ยนเฉินยังคงปกปิดเส้นทางของเขาหลังจากออกจากโถงเซียนธาตุแสง ในพริบตาเขาหายตัวไปเข้าในพุ่มไม้ที่ห่างออกไปหลายแสนกิโลเมตรจากโถงเซียนธาตุแสง
ในไม่นานเขาก็กลับออกมาอีกครั้ง คราวนี้เขาแต่งกายด้วยชุดดำและรูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมากมาย เขาปลอมตัวเป็นชายร่างสูงโดยเฉพาะที่สูงกว่าสองเมตร เขามีใบหน้าที่ค่อนข้างดุร้าย
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ทุกคนจะเชื่อมโยงความสูงของเขากับเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มีรูปร่างบอบบาง
“ ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่าประมุขยอดเขาหิมะตกนั้นอยู่ที่ไหนบนที่ราบรกร้างขนาดใหญ่ เป็นผลให้ข้าต้องรอเขาในสถานที่ที่เขาจะต้องผ่านเพื่อกลับไปที่โถงเซียนธาตุแสง” เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่ระยะไกลในขณะที่สายตาของเขาเริ่มดุร้าย พวกมันแสดงเจตนาฆ่าอย่างน่าอัศจรรย์
“ข้าไม่สามารถปล่อยให้ประมุขยอดเขาหิมะตกกลับสู่โถงเซียนธาตุแสงทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ในครั้งนี้” เจี้ยนเฉินคิด จากนั้นเขาก็ถีบเท้าของเขาออกจากพื้นดินด้วยกฎแห่งความแข็งแกร่งหมุนโคจรอยู่รอบตัวเขา เหมือนลูกธนูที่พุ่งหายไป เขาเปลี่ยนเป็นแสงสีดำและพุ่งออกไปในระยะไกลด้วยความเร็วสูง เขาหายไปทันทีที่ขอบฟ้า
คนที่ขัดขวางโจวหยวนคือเจี้ยนเฉินซึ่งปลอมตัวเป็นชายร่างสูง เขาจ้องมองโจวหยวนและเย้ยหยัน ในขณะเดียวกันสายตาของเขาก็เริ่มดุร้าย
ประมุขยอดเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัยเพราะเขามั่นใจว่าเขาไม่รู้จักชายสวมชุดดำคนนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขารู้สึกถึงการจ้องมองของชายคนนั้น จิตใจของเขาก็สั่นไหว หัวใจของเขาเริ่มเต้นเร็วขึ้นเพราะเขาค่อนข้างกลัวที่จะสบตากับคนผู้นี้
“การจ้องมองที่ดูเหมือนจะค่อนข้างคุ้นเคย” ประมุขยอดเขาคิด ในไม่ช้าเขาก็สั่นอย่างรุนแรงและพลันจ้องมองชายคนนั้นในทันทีอย่างไม่เชื่อ เขารู้สึกสับสนวุ่นวายทางอารมณ์ในขณะที่เขาร้องออกมาว่า “จะ – เจ้า … ”
ในขณะนั้น ในที่สุดเขาก็จำได้ว่าเจ้าของสายตาที่คุ้นเคยนี้ มันเป็นสายตาของเจียงหยางที่แสดงออกมาเมื่อประมุขยอดเขาเอาชนะประมุขยอดเขาทะยานเมฆ หานซิน
เห็นได้ชัดว่าเจียงหยางมีเพียงแกนวิญญาณหนึ่งสี แต่ตอนนี้เขาได้กลายเป็นนักสู้ที่แสดงตัวตนของราชาเทพที่ล้อมรอบด้วยกฎแห่งความแข็งแกร่ง ทันใดนั้น ประมุขยอดเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อเย็น เขาตกตะลึง
เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาเป็นทั้งนักสู้และเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ประมุขยอดเขาจะมีเวลาคิดเพิ่มเติม เจี้ยนเฉินก็ได้ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว มือของเขาขยับไปที่หัวของโจวหยวนโดยตรง
ไม่เพียงการโจมตีด้วยฝ่ามือซึ่งบรรจุความแข็งแกร่งของร่างบรรพกาลขั้นที่ 13 ของเขาเท่านั้น แต่ยังได้รับการเพิ่มเติมด้วยกฎแห่งความแข็งแกร่ง เป็นผลให้แม้จะไม่ได้ใช้กฎแห่งกระบี่ การโจมตีของเขาคล้ายกับการโจมตีจากขอบเขตตั้งต้น อากาศดังก้องในขณะที่เขาจู่โจมออกมา; มิติได้สั่นไหว
สีหน้าของประมุขยอดเขาได้เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่สามารถหลบหรือตอบสนองได้ทันเวลา เขาเห็นเพียงแค่ฝ่ามือของเจี้ยนเฉินลอยเข้าหาเขา
ปัง !
ฝ่ามือของเจี้ยนเฉินกระแทกลงมาบนหัวของประมุขยอดเขาโดยไม่ต้องสงสัย ไม่เพียงแต่หัวของประมุขยอดเขาจะระเบิดโดยตรงจากพลังอันน่าสะพรึงกลัวของร่างบรรพกาลที่ถูกขยายโดยกฎแห่งความแข็งแกร่ง แต่พลังแห่งการโจมตียังทำให้ร่างกายของเขากลายเป็นเนื้อบด
ประมุขยอดเขาหิมะตก โจวหยวน เสียชีวิตจากการโจมตีครั้งแรก !
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
จบแล้วหรอ...
ทำไมยังไม่ลงบทใหม่...
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...