เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1017

ตอนที่ 1017: ลึงลงไปใต้ดิน

คนที่ลอยอยู่เหนือเมืองทหารรับจ้างเป็นสมาชิกระดับสูงของเมืองทหารรับจ้าง พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้อาวุโสทั้งหมด และแม้แต่คนที่อ่อนแอที่สุดในนั้นยังเป็นเซียนผู้คุมกฎ

“ผู้อาวุโสสูงสุด เกิดอะไรขึ้น….”

“เมืองของพวกเรามีม่านพลังพลังป้องกันอยู่ และมันก็แข็งแรงมาก ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ในตอนนี้…”

“ม่านพลังเมืองของพวกเราหายไปอย่างนั้นหรือ…”

..

ผู้อาวุโสทุกคนหารือกัน ในขณะที่พวกเขาจ้องไปที่เมืองด้วยความสงสัยเกี่ยวกับรอยแยก พวกเขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองทหารรับจ้างกำลังเผชิญอยู่พร้อมทั้งรู้สึกตระหนกและสับสนไปในเวลาเดียวกัน

ผู้อาวุโสสูงสุดจ้องอย่างเคร่งเครียดไปที่รอยแยกกว้างที่ปกคลุมไปทั่วถนนและตรอกซอย เขารู้สึกสับสนด้วยเช่นกัน เขาไม่มั่นใจว่าเกิดอไรขึ้นกับเมืองทหารรับจ้างและทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ในตอนนี้

ทันใดนั้นเอง เทียนเจี้ยนดูเหมือนจะคิดบางอย่างออก สายตาของเขาเป็นประกาย และเขาก็คิดขึ้นมา “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับจิตวิญญาณม่านพลังหรือเปล่านะ ? ” ใบหน้าของเขาหมองลงเล็กน้อยเมื่เขาคิดถึงความเป็นไปได้นั้น โมเทียนหยุนทิ้งจิตวิญญาณม่านพลังไว้เมื่อหลายปีที่ผ่านมา การมีอยู่ของมันนั้นสำคัญกับเมืองทหารรับจ้างมาก เหมือนกับว่ามันเป็นเทพเจ้าที่ไม่มีชื่อที่คอยปกป้องเมืองทหารรับจ้างเอาไว้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับจิตวิญญาณม่านพลังจริง ๆ มันคงเป็นผลกระทบอย่างมากต่อเมืองทหารรับจ้าง

“น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถสื่อสารกับจิตวิญญาณม่านพลังได้อย่างใจคิด ข้าอยากรู้จริงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมืองทหารรับจ้าง ถ้าเจี้ยนเฉินอยู่ที่นี่นะ เกิดการต่อสู้ใหญ่ขึ้นที่ทิศทางของเทือกเขาครอส มีจักรพรรดิที่เป็นสัตว์อสูรรวมอยู่ในนั้นด้วย ดังนั้นถ้าเป็นแบบนี้แล้ว จอมยุทธสัตว์อสูร 2 คนที่อยู่ข้างเจี้ยนเฉินก็คงกำลังสู้กับจักรพรรดิของทวีปสัตว์เทวะอยู่อีกครั้ง เจี้ยนเฉินน่าจะอยู่ใกล้ ๆ ที่นี่ถ้าเป็นแบบนั้น” เทียนเจี้ยนคิด เขาสัมผัสได้ถึงการต่อสู้ในเทือกเขาครอสก่อนหน้านี้และต้องการที่จะไปดู อย่างไรก็ตามเมืองทหารรับจ้างก็เกิดสั่นไหวอย่างรุนแรง ดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ที่นี่

ในตอนนี้เอง พลังแห่งการมีอยู่ที่มหาศาลหลายดวงก็ปรากฏอยู่ที่ด้านนอกและใกล้เข้ามาที่เมืองอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วแสง

สายตาของเทียนเจี้ยนแข็งทื่อและมองไปที่ทิศทางของพลังแห่งการมีอยู่นั้นอย่างรวดเร็ว เขาอดไม่ที่จะยิ้มออกมา “เจี้ยนเฉินมาได้เวลาพอดี ข้าจำเป็นต้องให้เขาสื่อสารกับจิตวิญญาณม่านพลังเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมืองทหารรับจ้างกัน”

เจี้ยนเฉิน ฮุสตัน รุยจิน และหงเหลียนบินมาข้าง ๆ แต่ไกล สายตาทั้งหมดมีอารมณ์ต่าง ๆ เมื่พวกเขามองเห็นม่านพลังที่อยู่เหนือเมืองทหารรับจ้าง แววแห่งความเคารพปรากฏขึ้นที่สายตาของ ฮุสตัน รุยจิน หงเหลียนและเฮยยู่ มันเป็นความเคารพต่อความแข็งแกร่ง

พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าจิตวิญญาณม่านพลังเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดิ

เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดรายละเอียดตัวตนที่แท้จริงของเสี่ยวหลิง สำหรับเขา มันไม่สำคัญว่าเสี่ยวหลิงจะเป็นวิญญาณของโลกหรือจิตวิญญาณม่านพลัง มันไม่สำคัญอะไรเลย

“เหมือนจะมีบางอย่างใหญ่โตเกิดขึ้นที่นี่ตอนนี้ ถึงทำให้ผู้คนทั้งหมดของเมืองทหารรับจ้างตกตะลึงกัน” เจี้ยนเฉินสังเกตเห็นความแตกต่างของเมืองทหารรับจ้างแต่ไกลและคิ้วของเขาก็ขมวดไปด้วยความกังวลทันที

ในไม่ช้า กลุ่มของเจี้ยนเฉินก็มาพบกับผู้อาวุโสของเมืองทหารรับจ้าง หลังจากที่ทักทายกันแล้ว พวกเขาก็เข้าประเด็นหลัก

“ผู้อาวุโสเทียนเจี้ยน ข้าถามได้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่เมืองทหารรับจ้าง ? ทำไมมันถึงได้เป็นแบบนี้ ? ” เจี้ยนเฉินถาม ในขณะที่เขามองไปที่เมืองทหารรับจ้างที่กำลังวุ่นวาย

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เจ้าต้องไปถามจิตวิญญาณม่านพลังถ้าเจ้าต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นวันนี้ เจี้ยนเฉิน เจ้ามีความสัมพันธ์อันใกล้ชิดกับจิตวิญญาณม่านพลัง ข้าหวังว่าเจ้าจะไปคุยกับจิตวิญญาณม่านพลังและถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเมืองทหารรับจ้าง” เทียนเจี้ยนขอร้องอย่างเคร่งเครียด

“ข้าจะลองดู” เจี้ยนเฉินตอบกลับ ความไม่สบายใจปรากฏขึ้นในใจของเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง เพราะว่าเขาคิดถึงเรื่องลับบางเรื่องที่โมเทียนหยุนบอกเขามาก่อนหน้านี้

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็เรียกชื่อของเสี่ยวหลิงเบา ๆ สองสามครั้ง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รับการตอบกลับใดใดในครั้งนี้

เจี้ยนเฉินรู้สึกเครียดกว่าเดิม ในตอนนี้ เขารู้สึกแน่ใจมากขึ้นเกี่ยวกัยความคิดของเขา เขาเชื่อมโยงเหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเมืองทหารรับจ้างนี้กับการที่เสี่ยวหลิงกระวนกระวายก่อนหน้านี้เกี่ยวกับผนึกที่ใต้เมืองทหารรับจ้าง ปัญหาบางอย่างต้องกำลังเกิดขึ้นแน่

“ผู้อาวุโสเทียนเจี้ยน ข้าไม่สามารถช่วยท่านได้ในครั้งนี้” เจี้ยนเฉินปฏิเสธออกไป เขาขมวคิ้วด้วยความกังวล เขารู้สึกกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของเสี่ยวหลิง

“เฮ้อ” เทียนเจี้ยนถอนหายใจยาว เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ม่านพลังใหญ่ที่มีอยู่ในตอนนี้ และเขาก็ขมวดคิ้วแน่น ในตอนที่โมเทียนหยุนก่อตั้งเมืองทหารรับจ้างขึ้นมา มันก็ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมา แต่บางอย่างแบบนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายสักพัก เขาลังเลว่าเขาควรจะบอกเรื่องผนึกกับเทียนเจี้ยนและคนอื่น ๆ ดีหรือไม่ เพื่อที่พวกเขาจะได้เตรียมใจเอาไว้ได้

ในตอนนี้เอง พลังที่มองไม่เห็นก็ล้อมรอบเจี้ยนเฉินทันที ก่อนที่เจี้ยนเฉินจะทันได้ตอบสนอง มันก็ตรึงเขาไว้แน่น จากนั้นมันก็ดึงเขาลงไปด้วยความเร็วุจสายฟ้า

“เจี้ยนเฉิน!” รุยจินตะโกนออกมา เขากลายเป็นภาพติดตาและพยายามที่จะจับเจี้ยนเฉินเอาไว้

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินตกลงเร็วเกินไป แม้แต่ความแข็งแกร่งของรุยจินก็ไม่สามารถตามทันได้ พลังที่มองไม่เห็นดึงเจี้ยนเฉินลงไปที่พื้นทันที จากนั้นเขาก็หายเข้าไปในพื้นในขณะที่ทุกคนมองด้วยความตกใจ มันไม่มีร่องรอยบนพื้นเลย