เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1066

ตอนที่ 1066: หวงเทียนป้าได้รับการช่วยเหลือ

เจี้ยนเฉินรู้ว่าบรรพชนตระกูลหวงกู่เป็นอาจารย์ของหวงหลวน ดังนั้นเขาจึงพูดจาสุภาพ เขาไม่ได้ปล่อยพลังแห่งการมีอยู่ออกมา ดังนั้นเขาจึงดูเหมือนคนธรรมดาในตอนนี้ เขาลอยอยู่กลางอากาศเหมือนว่ากำลังยืนอยู่

ใบหน้าของบรรพชนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขามาถึงที่ข้างหน้าเจี้ยนเฉินด้วยความตื่นเต้นแบบหลอกหลอก คำชื่นชมเจี้ยนเฉินลอยออกมาจากปากของเขาไม่หยุด

เจี้ยนเฉินไม่รู้ถึงสถานการณ์ของหวงหลวนและหวงเทียนป้าในตอนนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงทำตัวเป็นกันเองกับบรรพชนตระกูลหวงกู่ เพราะว่าเขาเป็นอาจารย์ของหวงหลวน

ทั้งสองพูดคุยกันต่ออีกเล็กน้อยก่อนที่จะเข้าประเด็น เจี้ยนเฉินพูดออกมา “ผู้อาวุโส ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าหลวนเอ๋อและผู้อาวุโสหวงเทียนป้าอยู่กับท่านหรือไม่ ? “

ใจของบรรพชนตกไปอยู่ที่ตาตุ่มอีกครั้ง แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมา เขายิ้ม “ข้าคิดไว้แล้วว่าน้องเจี้ยนเฉินนั้นมาเพื่อมาพบศิษย์รักของข้าและหวงเทียนป้า น่าเสียดายที่เจ้ามาช้าไป ศิษย์ของข้าได้ออกไปฝึกฝนแล้วหวงเทียนป้าก็ไม่ได้อยู่ที่ตระกูลของข้าเช่นกัน”

“อะไรนะ ? พวกเขาไม่อยู่ในตระกูลของท่าน ? ” เจี้ยนเฉินตะลึง

“ใช่ พวกเขาไม่อยู่กับข้าในตอนนี้ หวงเทียนป้าอาจจะออกเดินทางไป ถ้าเจ้าต้องการที่จะติดต่อพวกเขา ข้าจะติดต่อเจ้าทันทีถ้าพวกเขากลับมาที่ตระกูลหวงกู่” บรรพชนตอบกลับอย่างสบายสบาย อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่าอารมณ์ข้างในของเขานั้นตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง เขาปรารถนาให้เจี้ยนเฉินจากไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทุกขณะที่เจี้ยนเฉินอยู่ที่นี่ ความไม่สบายใจของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนกับสิ่งที่หัวหน้าตระกูลพูด เขารู้มาจากยูยู่ว่า ตั้งแต่ที่หวงหลวนออกไปจากเมืองอัคนีเพื่อมาที่ตระกูลหวงกู่เมื่อหลายปีก่อน นางก็ไม่เคยออกมาปรากฏตัวเลย ไม่มีข่าวสักชิ้นเรื่องของนาง

ในตอนที่เขาได้ยินมันครั้งแรก เจี้ยนเฉินคิดว่าหวงหลวนนั้นอยู่ที่ตระกูลหวงมาตลอดเพื่อฝึกฝนอย่างตรากตรำ อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เขาเพิ่มมาเยี่ยม เขากลับพบว่าหวงหลวนไม่ได้อยู่ที่ตระกูลฮวงแล้ว ดังนั้น เจี้ยนเฉินจึงสงสัยเรื่องที่หวงหลวนออกไปฝึกฝนข้างนอก

ทันใดนั้นเอง เจี้ยนเฉินก็ขยายพลังแห่งการมีอยู่ของเขาออกและครอบคลุมไปทั่วทั้งตระกูล เขาต้องการที่จะตรวจสอบว่ามันเป็นเหมือนที่บรรพชนกล่าวมาหรือไม่

พลังแห่งการมีอยู่ของเจี้ยนเฉินนั้นทรงพลังมาก เมื่อรวมกับความลึกซึ้งของมัน มันจึงผ่านสิ่งกีดขวางแล้วการป้องกันทุกอย่างของตระกูลไปได้อย่างง่ายดาย และทำให้เขาสำรวจตระกูลได้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม ท่าทีของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปในตอนที่พลังของเขากวาดไปที่หอคอยที่กึ่งกลางของตระกูล ตาของเขาระเบิดเป็นประกายน่ากลัวและโทสะก็ไหลออกมาจากเขา ข้างในก็มีจิตสังหารที่รุนแรงด้วยเช่นกัน

เขาสัมผัสได้ถึงชายชราที่เหมือนขอทานที่ถูกหุ้มไปด้วยโซ่ภายในห้องที่ซ่อนเอาไว้อยู่ แม้ว่าชายชราจะซีดเซียวและกระเซอะกระเซิง แต่เจี้ยนเฉินก็จำเขาได้เพียงแค่มองปราดเดียว มันเป็นคนที่เขากำลังตามหา หวงเทียนป้านั้นเอง

“ผู้อาวุโสหวง” เจี้ยนเฉินร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว เขามาถึงที่ด้านหน้าหอคอยในพริบตาและโจมตีออกไปด้วยมือของเขา เสียงระเบิดดังขึ้นและหอคอยก็ถล่มลงมาเสียงดัง หอคอยหายไปจากการโจมตีของเจี้ยนเฉิน

เศษชิ้นส่วนของหอคอยลอยไปทุกทิศทาง และทำลายสิ่งปลูกสร้างบางอย่างในตระกูลไป หวงเทียนป้าตกลงมาจากท้องฟ้าหลังจากหอคอยถูกทำลาย

ในพริบตาเดียว เขาก็ปรากฏขึ้นที่ข้าง ๆ หวงเทียนป้าหลังจากที่เขากลายเป็นภาพติดตาตรงที่ที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้ เขาจับหวงเทียนป้าเอาไว้และร่อนลงอย่างนุ่มนวล ใบหน้าของหวงเทียนป้าซีดเผือด

บรรพชนตระกูลหวงกู่หน้าซีดไปด้วยความกลัว เขาสั่นอย่างแรง เขาจ้องไปที่เจี้ยนเฉินที่โกรธเกรี้ยวและเขาบินออกไปให้ไกลโดยไม่ลังเล เขาสบถในใจ “บ้าเอ้ย เจี้ยนเฉินรู้ได้ไงว่าหวงเทียนป้าติดอยู่ในหอคอย ? เขาไม่รู้มาก่อนหน้านี้นี่” ในตอนนี้ ทั้งหมดที่เขาต้องการคือมีชีวิตรอด เขาไม่สนใจชีวิตของคนในตระกูล

ทันใดนั้นเองหลังหวงเทียนป้าได้รับการช่วยเหลือ เขาก็รู้สึกซาบซึ้งมาก ในตอนที่เขาต้องการจะพูดบางอย่าง เขาก็เห็นบรรพชนตระกูลหวงกู่กำลังพยายามที่จะหนี และเขาก็โกรธขึ้นมาทันทีเช่นกัน เขาตะโกนออกไป “เจี้ยนเฉิน อย่าปล่อยให้เจ้าคนสารเลวนั่นหนีไปได้ ! “

“อย่ากังวลไป ผู้อาวุโสหวง เขาหนีไม่ได้หรอก” จิตสังหารที่เยือกเย็นเกิดขึ้นในตาของเจี้ยนเฉิน เขาเริ่มที่จะไล่ตามบรรพชนไป