เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1068

ตอนที่ 1068: วิกฤติที่ซ่อนอยู่

ทันใดนั้นเอง พลังงานธาตุน้ำในห้องก็เริ่มกระเพื่อมอย่างรุนแรง แม้แต่หยดน้ำที่ลอยอยู่เหมือนนางฟ้าก็ร่วงหล่นลงมาจากอากาศและตกกระจายไปบนพื้น

พลังงานธาตุน้ำในธรรมชาติเริ่มที่จะไม่คงตัวอย่างรุนแรง

หวงหลวนลืมตาขึ้นช้า ๆ นางมองผ่านไปที่หยดน้ำด้วยตาที่มีเสน่ห์ของนางในขณะที่นางขมวดคิ้ว

“แปลกจริง ทำไมจู่ ๆ ข้าถึงได้รู้สึกสูญเสียการควบคุมพลังงานธาตุน้ำไป ? ” หวงหลวนพึมพำ นางครุ่นคิดและดูเหมือนจะตระหนักถึงบางอย่างได้อย่างรวดเร็ว ความคิดแว่บเข้ามามาในหัวของนางในขณะที่นางพึมพำกับตัวเอง “หรือว่ามันเป็นเพราะวิธีการฝึกฝนนี้ ? เจ้าชั่วนั่นไม่ได้ให้คัมภีร์ทานตะวันที่แท้จริงกับข้า ? “

ยิ่งหวงหลวนคิดไปมากเท่าไร นางก็เชื่อว่ามันน่าจะเป็นแบบนั้น นางค่อย ๆ เครียดมากขึ้น แต่ในไม่ช้านางก็สงบลง นางพูดออกมา “มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าเจ้าชั่วนั่นจะให้ของจริงกับข้ามาหรือไม่ ข้าก็เป็นเซียนผู้คุมกฎแล้วในตอนนี้ และข้ายังทรงพลังมากกว่าเซียนสวรรค์หลายเท่า เมื่อเจ้าชั่วนั้นมาอีกครั้ง ข้าจะสู้ตายแม้ว่าข้าต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม ข้าจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ ถ้าข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่หลุดออกไปได้ ที่ตระกูลจะหาทางช่วยท่านทวดได้แน่”

ความแน่วแน่เกิดขึ้นนัยน์ตาของหวงหลวน นางตัดสินใจที่จะสู้ตายแล้ว นางไม่ใฝ่ฝันถึงชีวิตที่อิสระเหมือนแต่ก่อนแล้ว เพราะว่านางรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้

ทันใดนั้นเอง เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นมา ประตูหนักก็เปิดออกอย่างช้า ๆ

หวงหลวนหยุดคิดทันทีและตาของนางก็หรี่เล็กลงในตอนนี้ จิตสังหารที่รุนแรงเป็นประกายในตาของนาง นางรู้ว่าบรรพชนตระกูลหวงกู่จะต้องมา ถ้านางต้องการที่จะทำให้คนที่ทรงพลังกว่านางได้รับบาดเจ็บสาหัส นางจำเป็นที่จะต้องโจมตีอย่างเต็มกำลังในตอนที่คนคนนั้นไม่ทันระวังตัว ไม่เช่นนั้น นางจะเสียเปรียบในตอนเริ่มสู้แน่

พลังงานที่บริสุทธิ์และหนาแน่นในห้องเริ่มที่จะพุ่งพวยขึ้นมา ดาบสีฟ้ากว้างสองนิ้วได้ปรากฏขึ้นมาในมือของหวงหลวนแล้ว มันเปล่งประกายสีครามสว่าง เมื่อมองผ่านแสงเข้าไป ผิวของดาบก็เป็นริ้วอย่างไม่หยุด

ในตอนนี้ ประตูของห้องก็เปิดออกมาบางส่วน มันมืดสนิดด้านนอก ดังนั้นสิ่งที่มองเห็นได้จึงมีเพียงร่างดำดำยืนอยู่เงียบ ๆ ด้านนอกเท่านั้น รูปร่างคนด้านนอกนั้นไม่ชัดเจน

หลายปีที่ผ่านมานี้ คนเดียวที่เดินผ่นทางเดินนี้มา มีเพียงบรรพชนตระกูลหวงกู่เท่านั้น ดังนั้นหวงหลวนจึงคิดว่าร่างนั้นคือร่างของบรรพชน ดังนั้นก่อนที่ประตูจะเปิดออกจนหมด นางก็แทงออกไป

การโจมตีของหวงหลวนเป็นการโจมตีที่รุนแรงมากที่สุดหลังจากสะสมพลังมา มันเป็นทุกอย่างที่นางมี นางใช้พลังของวัฏจักรที่ 1 จนเกินขีดจำกัด

ดาบพุ่งผ่านอากาศไปและเปล่งประกายจ้าออกมาทันที เหมือนพระอาทิตย์ มันย้อมห้องจนเป็นสีฟ้าในขณะที่คลื่นพลังงานที่ทรงพลังก็กระเพื่อมออกมาจากดาบ มันทำให้มิติรอบ ๆ บิดเบี้ยวในขณะที่รอยแยกสีดำก็ปรากฎขึ้มาทันที มันเป็นรอยแยกของมิติ

หวงหลวนพบว่าพลังงานเซียนธาตุน้ำในร่างของนางนั้นกระเพื่อมอย่างไม่มั่นคงในขณะที่นางแทงออกไป นางรู้สึกได้เล็กน้อยว่านางเสียการควบคุม อย่างไรก็ตาม นางก็ต้องอดไม่ให้รู้สึกแบบนั้น นางทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไปกับการโจมตี และพยายามที่จะโจมตีอย่างแรงออกไปในตอนที่บรรพชนไม่ทันได้ตั้งตัว นางหวังที่จะให้เขาบาดเจ็บและไม่ได้หวังที่จะสังหารเขาได้

ร่างดำที่อยู่ที่ธรณีประตูไม่ได้ตระหนก หลบ หรือป้องกันเลย เขายังอยู่ที่ตำแหน่งเดิม ไม่มีแม้แต่พลังงานที่ไหลออกมาจากร่างของเขา

การโจมตีของหวงหลวนเหมือนสายฟ้าฟาดที่มีถึงตรงหน้าเขาในทันที นางแทงออกไปอย่างไร้ปราณีไปที่หน้าอกของร่างนั้น และในขณะเดียวกันที่ดาบสัมผัสกับร่าง หวงหลวนก็พบผ่านแสงไฟสีครามจ้าไปที่เสื้อและรูปร่างของคนที่อยู่ตรงหน้านางว่า ร่างนั้นดูไม่เหมือนบรรพชนตระกูลหวงกู่เลย อย่างไรก็ตาม นางไม่มีเวลาที่จะคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องนั้น

ตู้ม !

การแทงเต็มกำลังของหวงหลวนโจมตีเข้าไปอย่างรุนแรงที่หน้าอกของร่างนั้น พลังงานธาตุน้ำบริสุทธิ์ระเบิดออกมาทันที และเสียงทุ้มก็ดังขึ้นมาและพลังงานที่เหลืออยู่ก็กระแทกไปทั่วกำแพงรอบ ๆ เหมือนคลื่นที่น่ากลัว มันทำให้ห้องทั้งห้องสั่นไหวอย่างรุนแรง ห้องอาจจะพังทลายได้ถ้าไม่ใช่เพราะมันแข็งแรง

หวงหลวนดีใจทันทีเมื่อนางได้เห็นว่าการโจมตีของนางนั้นพุ่งไปบนร่างอย่างแม่นยำ อย่างไรก็ตาม ความยินดีของนางก็หายไปอย่างรวเร็ว นางสัมผัสได้ว่าดาบของนางไม่ได้แทงทะลุไปเหมือนที่นางจินตนาการเอาไว้ แทนที่กัน นางดูเหมือนโจมตีไปที่แผ่นเหล็กและแรงปฏิกิริยาที่สะท้อนกลับมาทำให้มือของนางชา

หัวใจของหวงหลวนตกไปอยู่ตาตุ่ม นางคิดว่าบรรพชนอาจจะเตรียมตัวมาแล้ว ดังนั้นการโจมตีเต็มกำลังของนางจึงไม่สามารถทำร้ายเขาได้

“หลวนเอ๋อ ! “

ในตอนนี้ หวงหลวนได้ยินเสียงที่อ่อนโยน นางกระตุกอย่างรุนแรง นางคุ้นแคยกับเสียงนี้มาก มันเคยปรากฎอยู่ในความทรงจำของนางค่อนข้างบ่อย

หวงหลวนจ้องไปที่ร่างด้วยความตกใจ นางเห็นหน้าตาของคนคนนี้ในที่สุดผ่านทางแสงสีครามของดาบของนาง