เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1113

ตอนที่ 1113: ราชาจูป้า

“แล้วไงถ้าเขาถูกฆ่า? เขาสมควรตายแล้วที่มาโจมตีข้า” เจี้ยนเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“เจ้า…” หลันโม่ชี้ไปที่เจี้ยนเฉินในขณะที่เขาโกรธจนพูดไม่ออก หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครที่กล้าทำตัวโอหังเช่นนี้ต่อหน้าเขามาก่อน แม้แต่คุณชายใหญ่ของอีกสองเผ่ายังไม่กล้าทำตัวเหิมเกริมเช่นนี้

“เจ้ากล้าดียังไง ! ” ยามรักษาการคำรามออกมาด้านหลังของหลันโม่ คนอีกหกคนพุ่งเข้ามาพร้อม ๆ กันและโจมตีเจี้ยนเฉินด้วยอาวุธของพวกเขา ทั้งหกคนเป็นเซียนสวรรค์ขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่งกว่ายามรักษาการตรงหน้านี้มาก

เจี้ยนเฉินพลิกนิ้ว และปราณกระบี่หกสายก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา ก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าใกล้โต๊ะของเจี้ยนเฉิน หน้าผากของเขาก็ระเบิดออก และพวกเขาก็ล้มลงบนกองเลือดของพวกเขา

ในพริบตา ยามรักษาการทั้งเจ็ดก็ถูกเจี้ยนเฉินฆ่า นี่ทำให้ทุกคนในโรงเตี้ยมตกใจมาก

เจี้ยนเฉินไม่กังวลกับทัณฑ์สวรรค์เพราะมันจะเกิดขึ้นกับคนที่ทำการสังหารหมู่ เหมือนคนที่ฆ่าคนหลายแสนหรือหลายล้าน มันป้องกันไม่ให้เซียนผู้คุมกฎและคนที่ระดับสูงกว่านั้นสู้อย่างไม่ระวังในเมืองที่หนาแน่นและทำให้เกิดการทำลายล้าง เขาไม่จำเป็นต้องกังวลกับการฆ่าคนเพียงไม่กี่คน

หลันโม่นิ่งอึ้งไปกับวิธีการที่ดุร้ายของเจี้ยนเฉิน และแม้แต่คนของเผ่าคีรังค์และนักผจญภัยฟ้าครามก็เหมือนกัน นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนที่กล้าฆ่ายามรักษาการของหลันโม่ในเมืองต่อหน้าเขา

“คนผู้นั้นคือใครกัน ? ไม่เพียงแต่เขาจะดูถูกหลันโม่เท่านั้น เขายังฆ่ายามรักษาการที่อยู่ในขั้นสูงสุดของ 12 ดาวไปหลายคนได้เพียงแค่ขยับนิ้วอีก เขาต้องทรงพลังอย่างน่ากลัวเป็นแน่ อย่างน้อยต้องเป็น 13 ดาวหรืออาจจะ 14 ดาว” คีตี้ครุ่นคิดในใจ ในขณะที่เขากลัวเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างกล้าดีนัก ! ข้าชื่นชมเจ้านัก ข้าขอถามชื่อของเจ้าได้หรือไม่ ? ” โชวชูหยุนป้องมือไปที่เจี้ยนเฉินจากโต๊ะข้าง ๆ เขากล้าหาญมาก

“หยางยู่เทียน ! ” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“ท่านนักรบหยางยู่เทียน ท่านต้องสนใจที่จะไปเยี่ยมที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แน่เมื่อท่านมาปรากฏขึ้นในเมืองนี้ ข้าสงสัยว่าท่านอยากจะไปกับพวกเราหรือไม่ นักผจญภัยฟ้าครามอาจจะไม่ทรงพลังมาก แต่พวกเราก็มีจอมยุทธ 13 ดาวถึง 3 คน ถ้าพวกเราเจอกับอันตรายเข้า มันก็มีโอกาสในการรอดชีวิตได้” โชวชูหยุนตั้งใจที่จะดึงเจี้ยนเฉินไปเข้าฝ่ายเขา เจี้ยนเฉินต้องเป็นตัวช่วยที่ดีแน่

หลันโม่หน้าซีดไปด้วยความโกรธ โชวชูหยุนพยายามที่จะดึงฆาตกรที่ฆ่ายามรักษาการของเขาโดยไม่กลัวเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเลย เห็นได้ชัดว่า เขากำลังต่อต้านเผ่าหลันชาน

เจี้ยนเฉินลังเล เขาไม่ตกลงทันทีและถามออกไปแทน “โชวชูหยุน ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าเจ้ารู้เกี่ยวกับเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์มากแค่ไหน”

“ข้าอยู่ที่นี่มามากกว่าสองร้อยปีแล้ว ข้าเข้าไปในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แม้ว่าข้าจะไม่สามารถอ้างได้ว่าข้ารู้จักที่นั่นเหมือนอยู่บนฝ่ามือของข้า แต่ข้าก็บอกได้เลยว่ามีน้อยคนนักในเมืองที่จะรู้เรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ดีไปมากกว่าข้า” โชชูหยุนค่อนข้างมั่นใจ เขาเป็นหนึ่งในคนที่มีประสบการณ์มากเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์

“เอาล่ะ ข้าจะเข้าไปในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์กับเจ้า” เจี้ยนเฉินตกลง เขาเข้าใจในเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์น้อยมาก และเขากำลังต้องการผู้นำทางที่มีประสบการณ์อยู่พอดี แม้ว่าเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก แต่เขาก็จำเป็นต้องระวังในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งเซียนจักรพรรดิยังตายได้ ในเวลาเดียวกัน สถานที่ของน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกนั้นก็ไม่ตายตัว มันคงยากมากที่จะหา แม้แต่จอมยุทธ 16 ดาวยังกลับมามือเปล่าได้

“โชวชูหยุน พวกเรามาดูกันว่าจะเกิดอะไรต่อไป เผ่าหลันชานของข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบที่นี่แน่” หลันโม่ขู่ก่อนที่จะจากไป เขาไม่สามารถบอกความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินที่แน่นอนได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไปและเริ่มต่อสู้

คนของเผ่าคีรังค์ก็ออกไปด้วย ในตอนนี้นักผจญภัยฟ้าครามก็มีจอมยุทธ 13 ดาวอย่างน้อย 4 คนแล้ว และอีกคนในพวกเขายังดูเหมือนจะเป็นจอมยุทธ 14 ดาวด้วย พวกเขาทรงพลังพอที่แม้แต่เผ่าคีรังค์ก็ยังต้องปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นคนสำคัญ พวกเขาจำเป็นต้องคิดให้รอบคอบทุกอย่างก่อนที่จะลงมือ

“หัวหน้าโชวชูหยุน ในตอนนี้ก็มีคนเพิ่มมาในกลุ่มอีกคนแล้ว พวกเราจะแบ่งส่วนแบ่งกันยังไง ? ” ชายชราที่เป็นมนุษย์ที่ถูกโชวชูหยุนรับสมัครมาถาม เขาไม่เห็นความสำคัญของเจี้ยนเฉินเลย

โชวชูหยุนหัวเราะคิกคัก “แน่นอน ตามกฎเดิม ใครก็ตามที่ทำงานมากกว่าคนอื่นก็จะได้มากกว่า ดังนั้นทุกคนมีโอกาสที่จะได้มากกว่า อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องเข้าใจด้วยว่าส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์นั้นเต็มไปด้วยอันตราย แม้แต่จอมยุทธ 15 และ 16 ดาวยังตายได้ ดังนั้น เห็นได้ชัดว่า มันจะดีที่สุดถ้าพวกเราจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แบบนั้น มันจะมีโอกาสมากกว่าที่จะมีชีวิตรอดได้”

สัตว์อสูรที่ถูกรับสมัครมาในตอนแรกต้องไปที่เจี้ยนเฉินแล้วพูด “มันง่ายเหมือนบีบเต้าหู้สำหรับเซียนผู้คุมกฎที่จะฆ่าเซียนสวรรค์ มันไม่มีอะไรเลย แต่ในส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช้สถานที่ที่สงบสุขเหมือนโลกภายนอก มันอันตรายมากด้านในนั้น ถ้ามีคนทำอะไรผิดพลาด พวกเขาก็จะลากทุกคนไปเกี่ยวด้วย เจ้าหนู อย่าบ้าบิ่นมาเมื่อเจ้าเข้าไปที่ส่วนลึก อย่าคิดถึงแต่ตัวเองมากนัก”

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชาหลังจากได้ยินสิ่งที่สัตว์อสูรพูด เขาตอบกลับอย่างเย็นชา “ข้าอาจจะไม่ตั้งใจอยากจะทำให้อะไรมันรุนแรงขึ้น แต่ข้าก็ไม่สนใจที่จะฆ่าคนที่กล้ามาหาเรื่องข้าหรอกนะ”

หลังจากนั้น ใบหน้าของสัตว์อสูรก็แข็งทื่อไป เขารู้ว่าเจี้ยนเฉินกำลังพูดถึงเขา สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้เป็นการดูถูกและมีเจตนาที่จะหาเรื่องเขา

ในตอนนี้ พลังงานสูงก็กระเพื่อมขึ้นมา ปลาหมึกตัวใหญ่สีดำสนิทลดตัวลงมาจากท้องฟ้า มันกระแทกลงมาที่ถนนด้วยตัวที่ยาวร้อยเมตรของมัน ทำให้สถานที่ทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรง หนวดของมันยาวทั้งหมดหลายร้อยเมตร และพวกมันก็สะบัดรุนแรงไปในอากาศ มันดูเหมือนปีศาจที่ฟาดเขี้ยวไปมา

“นั่นมันอาจารย์ของนรกไร้ก้นบึ้ง ราชาจูป้า เขาไม่เคยปรากฏตัวในเมืองศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรือ ? ถ้างั้นทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้มาล่ะ ? “