เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1135

ตอนที่ 1135: ซี่หวังออกเดินทาง

เจี้ยนเฉินออกจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์และกลับไปยังเมืองศักดิ์สิทธิ์ที่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร ช่วงเวลาที่เขาก้าวเข้ามาในเมือง เขาได้ยินหลายคนพูดถึงการตายของ หลันโม่ ในดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์.

หลันโม่ตายไปแล้วกว่าหนึ่งเดือน แต่ข่าวการตายของเขาเพิ่งมาถึงเมืองศักดิ์สิทธิ์ นี่คือเหตุผลที่มีเสียงดังโกลาหล เกือบทุกคนในเมืองกำลังพูดถึงเรื่องนี้

เผ่าหลันชานไม่ได้ละเลยต่อการตายของเขา ทั้งตระกูลเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและขณะนี้กำลังจัดพิธีศพที่ยิ่งใหญ่ให้กับเขา

จอมยุทธ์ของเผ่าร้อยบาทาออกมาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อพวกเขาผ่านเผ่าหลันชาน พวกเขาก็แจ้งบรรพชนเกี่ยวกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้น พวกเขาบอกกับบรรพชนว่าลูกชายของเขาเสียชีวิตด้วยน้ำมือของจอมยุทธ์ 16 ดาวที่ทรงพลังมาก บรรพชนจึงไม่สามารถคิดแก้แค้นได้

ในที่สุดการปรากฎตัวของเจี้ยนเฉินก็ไม่ได้ถูกขัดขวางอีกต่อไปเนื่องจากเขาออกมาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาขยายพลังการรับรู้ของเขาออกไปครอบคลุมเมืองทั้งหมด เขาไม่พบโชวชูหยุนหรือคนอื่น ๆ เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาออกจากเมืองอย่างเงียบ ๆ หรือว่าพวกเขายังไม่ได้กลับมาจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์

ในขณะนี้ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาดึงพลังการรับรู้ของเขากลับมาและพูดพึมพำเบา ๆ ว่า “พวกเขาอยู่ที่นี่จริง ๆ ” เจี้ยนเฉินไม่รอช้า เขาบินออกไปและมาหยุดหน้าโรงเตี้ยมอันหรูหรา

ในเวลาเดียวกันหน้าต่างปิดสี่บานก็ถูกเปิดออกทันที ชายอาวุโสสี่คนลอยออกมาจากห้องและมาหยุดด้านหน้าเจี้ยนเฉิน

“หยางยู่เทียน นี่เป็นข้อผิดพลาดของเรา เราถึงไม่สามารถผ่านค่ายกลชั้นที่สองได้ แต่พวกเราสี่คนยังคงตั้งใจที่จะลองอีกครั้งในรอบร้อยปี ข้าหวังว่าเจ้าจะมากับพวกเรา” อาต้าพูดอย่างใจเย็น เขาไม่ได้ตกใจเลยที่ว่าเจี้ยนเฉินรอดชีวิตออกมา

เจี้ยนเฉินส่ายหัวและยิ้มเบา ๆ “ข้าอาจจะไม่ไปไหนกับพวกเจ้าสี่คนในอนาคตเพราะตอนนี้ข้าไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ข้ามาหาพวกเจ้าในครั้งนี้เพราะข้าต้องการมอบของบางอย่างให้” จากนั้นเจี้ยนเฉินจึงดึงถุงน้ำเต้าใหญ่ออกจากแหวนมิติและโยนมันไปให้กับอาต้า

อาต้ารับถุงน้ำเต้าและเหลือบมองเจี้ยนเฉินด้วยความสงสัย เขาทั้งสงสัยและอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในถุงน้ำเต้า

อย่างไรก็ตามเขาตะลึงทันทีเมื่อเขาค้นพบสิ่งที่อยู่ในน้ำเต้า เขาแทบไม่เชื่อ เขาร้องออกมาโดยไม่ตั้งใจว่า” นี่- สิ่งนี้.. หยางยู่เทียน จะ เจ้า เจ้าเข้าไปที่นั่น..”

ชายอาวุโสอีกสามคนอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเมื่อพวกเขาเห็นสหายวุ่นวายใจ พวกเขาเอาถุงน้ำเต้ามาจากอาต้าแล้วมองเข้าไปข้างใน พวกเขาลงเอยเช่นเดียวกับอาต้า สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

เดิมทีพวกเขาคิดว่าเจี้ยนเฉินหนีไปโดยใช้ทักษะลับเหมือนพวกเขา พวกเขาไม่เคยคิดว่าเจี้ยนเฉินจะสามารถผ่านด่านสัตว์ร้ายมามากมายและมาถึงในใจกลาง มันทำให้พวกเขาตกใจอย่างมาก

“นี่คือสิ่งที่พวกเจ้าต้องการใช่หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินยืนกอดแขนขณะที่เขามองพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ

ทั้งสี่คนต่างก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ และสงบลงอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นกล่าวว่า “ถูกต้อง สองสิ่งนี้มีประโยชน์มากสำหรับเรา มันก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเราถึงอยากเข้าไปที่นั่น หยางยู่เทียน พวกเราสี่คนเป็นหนี้บุญคุณเจ้า”