เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1139

ตอนที่ 1139: วิญญาณแค้นแห่งรังมรณะ (1)

ไม่มีใครกล้าเข้าไปเก็บสมบัติสวรรค์ที่เติบโตมากมายในรังมรณะ ชื่อเสียงของมันเป็นอุปสรรคต่อเซียนสวรรค์ซึ่งเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดของอาณาจักรเล็ก ๆ อาจมีเพียงเซียนผู้คุมกฎเท่านั้นที่มีความสามารถในการป้องกันตัวเอง แต่นั่นอยู่ในเขตด้านนอก พวกเขาต้องระวังตัวไม่ให้เข้าไปไกลเกินไปเช่นกัน

มีข่าวลือเกี่ยวกับทวีปเทียนหยวนว่าพืชทุกชนิดที่เติบโตภายในรังมรณะนั้นมีปราณหยินที่ทรงพลัง หากมีใครได้กลืนกินมัน มันจะไม่มีประโยชน์เลยและจะนำไปสู่ผลเสียที่ไม่สิ้นสุด

เป็นผลให้มีคนไม่กี่คนที่เข้ามาในรังมรณะตั้งแต่สมัยโบราณ เซียนราชาที่ทรงพลังบางคนจะเข้ามาเป็นครั้งคราวและแสวงหาสมบัติที่สูญหายไปตั้งแต่สมัยโบราณ

ทันใดนั้นมิติหลายร้อยเมตรเหนือรังมรณะก็เริ่มบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง ประตูมิติก่อตัวขึ้นช้าหลังจากนั้นก็มีกลุ่มคนก้าวออกมา,พวกเขาก็คือเจี้ยนเฉิน, เถี่ยต้า และเฮยยู่

พวกเขาสามคนบินวนที่ระดับความสูงหลายร้อยเมตรในขณะที่พวกเขาสังเกตเห็นสภาพแวดล้อมรอบ ๆ อย่างสงสัย หลังจากนั้นไม่นานทั้งสามคนก็ขมวดคิ้ว พวกเขามีสีหน้าเคร่งเครียดและประหลาดใจเล็กน้อย

“รังมรณะเป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การได้รับการขนานนามว่าเป็นเขตอันตรายที่น่ากลัวที่สุดในทวีปเทียนหยวน เรายังไม่ได้ย่างเท้าเข้าไปเลย แต่มันกดดันจิตใจข้าไปแล้ว” เจี้ยนเฉินกล่าว

ตาของเถี่ยต้าเปล่งประกายขณะที่เขาสำรวจพื้นที่โดยรอบอย่างต่อเนื่อง เขาจะมองท้องฟ้าในบางครั้งและจากนั้นก็มองดูป่ามรณะที่ถูกห่อหุ้มด้วยค่ายกลขนาดใหญ่ เขาพูดว่า “สถานที่นี้ชั่วร้ายมาก ดูเหมือนว่าข้าจะสามารถรู้สึกถึงการร่ำไห้ของวิญญาณจำนวนมาก ไม่, นั่นไม่ใช่อย่างนั้น มันรู้สึกเหมือนว่าใบหน้าของภูตผีกำลังปรากฎและกำลังอ้าปากใส่เรา นั่นคือผีร้าย เจี้ยนเฉิน ที่นี่น่ากลัวมาก” ในฐานะเทพเจ้าแห่งสงคราม ประสาทสัมผัสของเถี่ยต้าจึงมีมากกว่าเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเขาจึงสัมผัสได้ชัดเจนกว่า

“โม่เทียนหยุนเคยทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อสร้างสถานที่ที่ชั่วร้าย ทำไมเขาถึงทำเช่นนี้ ? เพื่อเป็นการปลูกผลไม้เซียนหรือ ? มันคุ้มหรือไม่ที่จะใช้ศพของจอมยุทธ์จำนวนมากเพื่อผลไม้สักผล ? เฮยยู่บ่นพึมพำ เขารู้สึกหงุดหงิด ในที่สุดเขาก็เข้าใจความน่ากลัวของสถานที่แห่งนี้หลังจากที่ได้เห็นด้วยตนเอง

“ปราณหยินและความขุ่นเคืองปรากฏอยู่ที่นี่ในระดับที่น่ากลัว มันสามารถห่อหุ้มดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ และส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมเช่นกัน ทำไมโม่เทียนหยุนถึงทำเช่นนี้ ? นี่เป็นความสามารถที่เหนือกว่าเซียนจักรพรรดิหรือ ? ข้ารู้สึกได้ถึงพลังที่สั่นสะเทือนอันรุนแรงของค่ายกล ค่ายกลนี้สามารถต้านทานการโจมตีจากเซียนจักรพรรดิได้สบาย ๆ น่าจะมีเพียงคนที่ปราบเซียนจักรพรรดิได้เท่านั้นที่สามารถผ่านไปได้” เฮยยู่กล่าวด้วยเสียงแหบห้าว

ทั้งสามคนยังคงอยู่ข้างนอกชั่วครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินจึงกล่าวว่า “เถี่ยต้า, ผู้อาวุโสเฮยยู่ เข้าไปข้างในและตรวจสอบวิญญาณแค้นเหล่านี้กันเถอะ มาดูกันว่ามันจะน่ากลัวแค่ไหนกัน”

เจี้ยนเฉินเดินไปที่ค่ายกลขนาดใหญ่พร้อมกับ เถี่ยต้า และเฮยยู่ ดูเหมือนว่าค่ายกลรอบ ๆ รังมรณะจะมีอยู่เพื่อดักจับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายใน มันไม่สามารถหยุดบุคคลภายนอกได้ เป็นผลให้ทั้งสามคนผ่านไปอย่างราบรื่นและเข้าสู่รังมรณะ

ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไป พวกเขาก็รู้สึกเย็นชา. ปราณหยิน ที่หนาแน่นทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนได้ก้าวเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง.

“ช่างเป็นปราณหยินที่ทรงพลังมาก ปราณหยินนี้เพียงพอที่จะสังหารเซียนปฐพีได้ในทันที แม้แต่เซียนสวรรค์ก็คงไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่นานเกินไป” เจี้ยนเฉินกล่าว

ขณะนี้ทั้งสามคนอยู่ที่ชายป่า หมอกสีดำในป่าทะยานขึ้นและปั่นป่วนอย่างไม่หยุดยั้ง พื้นดินเป็นสีแดงทำให้ดูเหมือนเลือดปีศาจ มันเต็มไปด้วยความชั่วร้าย มีแดดด้านนอกแต่ทุกอย่างก็มืดมนในรังมรณะ ซึ่งเป็นเรื่องยากมากในการมองเห็น