เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1176

ตอนที่ 1176: ทายาทของเมืองลอร์ (1)

เจียงหยางชิงหยุนก็หยุดลงหลังจากที่มีเสียงดังกึกก้อง ขณะที่เขากำลังพุ่งเข้าโจมตีเถี่ยต้า เขาต้องมองไปที่ท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจและความตกใจเต็มใบหน้าของเขา

เสียงได้ปลุกทุกคนในตระกูลไม่ว่าพวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งในตระกูลหรือคนนอกตระกูล ในเวลานั้นพวกเขาทั้งหมดเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า หลายคนไม่รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น

มิติบนท้องฟ้ากำลังสั่นสะเทือนและบิดเบี้ยวอย่างรุนแรง แสงสีขาวที่ส่องสว่างอย่างอ่อนโยนก็เล็ดลอดเข้ามาตามรอยร้าว

โถง 18 โถงพวกนี้ถือว่ามีพื้นที่ร่วมกันและปรากฏตัวขึ้นทั้งหมด ในขณะนั้นพวกมันได้กลายเป็นโถงศักดิ์สิทธิ์ 18 โถงเพื่อรักษามิติแห่งนี้เอาไว้ โถงศักดิ์สิทธิ์ทุกห้องมีพลังงานที่มหาศาลพร้อมกับพลังที่ลึกซึ้งของมิติ

นะ-นี่คือการบุกรุก ผู้อาวุโส 18 ท่านรีบไปที่โถงทั้ง 18 เพื่อรักษามิติให้มั่นคง เราไม่อาจปล่อยให้คนนอกเข้ามาได้ เจียงหยางชิงหยุนออกคำสั่งอย่างรวดเร็วและจริงจัง เขามีท่าทางน่ากลัว ก่อนที่ความขัดแย้งภายในตระกูลจะชี้ชัด คนนอกก็เริ่มบุกเข้ามาแล้ว หากเขาไม่หยุดยั้งการบุกรุกให้ทันเวลา ตระกูลเจียงหยางต้องเสียหายเป็นอย่างมาก

ชายชราทั้ง 18 คนต่างก็บินขึ้นฟ้า พวกเขาแต่ละคนบินไปทางโถงศักดิ์สิทธิ์และเข้าไปเพื่อควบคุมมิติ

อย่างไรก็ตามขณะที่พวกเขาพุ่งไปบนท้องฟ้า มิติตระกูลเจียงหยางก็สั่นอย่างรุนแรงอีกครั้ง มิติบนท้องฟ้าถูกเปิดออกและแสงจันทร์ขนาดใหญ่ก็วาบเข้ามาทำให้ทั้งตระกูลกลายเป็นโลกสีเงิน

เข้าไปในโถงศักดิสิทธิ์ ! มีคนอุทานเสียงดัง ชายชราทั้ง 18 คนไม่มีความลังเลหรือสนใจเลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาเข้าไปในห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 18 อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทันใดนั้นโถงศักดิ์สิทธิ์แต่ละห้องก็เริ่มเปล่งแสงที่ไม่อาจมองเห็นได้ โถงศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 18 ห้องได้สร้างค่ายกลขนาดใหญ่ทำให้พลังงานทรงพลังยิ่งขึ้นและสร้างความลึกลับมิติเพื่อทำให้เกิดความเสถียรภาพให้กับอาณาจักร รอยแยกมิติบนท้องฟ้าปิดอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ในเวลานั้นมีแสงสีขาว-เงินศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่ลงมาจากฟ้า มันทำให้รอยแยกมิติไม่อาจปิดสนิทได้เท่านั้น

นะ-นี่มันไม่ใช่โถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มของนางฟาเฮายู่หรือ ? เจียงหยางชิงหยุนตะโกนออกมาด้วยสีหน้าตกใจ

มันเป็นโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มจริง ๆ ! เจียงหยางซูเซียวก็จ้องไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ด้วยความตกใจ

เจียงหยางหยวนวูจิลืมเรื่องเจียนเฉินและเถี่ยต้าไว้ชั่วคราว เขาจ้องมองไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์บนฟ้าอย่างเลื่อนลอยจนเขาไม่รู้สึกตัวอยู่พักหนึ่ง

ในเวลานั้นประตูของโถงศักดิ์สิทธิ์ก็เปิดออก โหยวเยว่ก็ปรากฏตัวที่ทางเข้าหลังพร้อมกับคทาเทพจันทราในมือของนาง ขณะที่แสงจันทร์ตกลงมาที่ซุ้มประตูทางเข้า มันกลายเป็นม่านแสงเพื่อปกป้องโหยวเยว่

ใบหน้าที่งดงามของโหยวเยว่นั้นเต็มไปด้วยความกังวลและความวิตกที่ไม่อาจเปิดเผยได้ นางยืนอยู่ที่นั่นและมองไปรอบ ๆ เรื่อย ๆ ก่อนที่จะพบเจี้ยนเฉินอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามนางก็รู้สึกตกใจและเจ็บปวดเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยเลือดและมีบาดแผลมากมาย น้ำตาเริ่มไหลอย่างไม่อาจควบคุมได้นองแก้มของนาง