เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1188

ตอนที่ 1188 – ผลของผลไม้เซียน

เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่เดินทางไปยังชั้นบนสุดของโรงเตี๊ยม การตกแต่งมีความแตกต่างกันอย่างมากและไม่เหมาะสมกับอาคารที่หรูหรา

โรงเตี๊ยมแห่งนี้เป็นของซานและแม่ของเขา ซึ่งได้รับการคุ้มครองจากตระกูลเจียงหยาง มันกลายเป็นโรงเตี๊ยมที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง จากแรกเริ่มที่ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนในเมืองนี้และชื่อของมันก็ดังกึกก้องไปทั่วราชอาณาจักร

อย่างไรก็ตาม ซานและมารดาของเขาต้องการมีชีวิตที่เรียบง่าย พวกเขาไม่ได้มีความทะเยอทะยานหรือโรงเตี๊ยมของพวกเขาจะต้องยิ่งใหญ่ไปกว่านี้ด้วยอิทธิพลของตระกูลเจียงหยาง

ชั้นบนสุดของโรงเตี๊ยมคือที่ซึ่งซานและมารดาของเขาพักอาศัยอยู่ เจี้ยนเฉินเห็นแต่ท่านป้าเท่านั้นแต่ไม่เห็นซาน หลังจากถามนาง เขาก็รู้ว่าซานไปเข้าร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้างอัคคี

ท่านป้าเป็นคนธรรมดาและไม่สามารถบ่มเพาะได้ นางอยู่ในวัยห้าสิบต้น ๆ แต่นางดูแก่กว่ามาก

เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่พูดคุยกับนางซักพัก จากนั้นเขาก็ถามว่า “ท่านป้า ข้ามีวิธีเปลี่ยนจุดตันเถียนของท่านแล้วทำให้ท่านเกิดใหม่ ท่านจะสามารถบ่มเพาะเช่นเดียวกับเราและตราบใดที่ท่านไปถึงเซียนปฐพี อายุขัยของท่านจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก” เคนดัลได้ช่วยชีวิตของเจี้ยนเฉินมาก่อน ตั้งแต่นั้นเขาก็ไม่ได้ลืม เจี้ยนเฉินวางแผนในการตอบแทนบุญคุณให้กับนางและซาน เป็นผลให้เจี้ยนเฉินไม่คำนึงถึงรายละเอียดเมื่อจัดการให้กับพวกเขาสองคน

หากคนอื่นได้ยินสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูด พวกเขาก็จะรู้สึกยินดีอย่างแน่นอน ในทวีปที่นับถือพลัง ไม่มีใครที่ไม่ปรารถนาที่จะกลายเป็นคนที่มีพลังอำนาจในฐานะที่เป็นตัวแทนของสถานะความรุ่งเรืองและความมั่งคั่ง

อย่างไรก็ตามนางไม่ได้เคลื่อนไหวเลย สิ่งที่เจี้ยนเฉินพูดไม่ได้ดึงดูดความสนใจของนาง นางส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ข้าขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของเจ้า แต่ข้าแค่อยากเป็นคนธรรมดาและใช้ชีวิตที่มั่นคง ข้าต้องการรอความตายเพื่อที่ข้าจะได้พบกับเคนดัลในโลกอื่น เขาอยู่โดดเดี่ยวนานเกินไป ข้าอยากไปอยู่กับเขา” ความเศร้าที่เต็มอยู่ในดวงตาและน้ำตาของนางดูเหมือนจะรวมอยู่ในพวกมัน

เจี้ยนเฉินเงียบไป เขารู้ว่านางได้รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเคนดัลแล้ว แม้ว่าเขาจะซ่อนมันไว้เสมอแต่ความจริงก็ไม่สามารถซ่อนได้ บวกกับความจริงที่ว่าซานเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างอัคคี แล้วข่าวการตายของเคนดัลก็เป็นไปไม่ได้ที่จะปิดบัง

โหยวเยว่ลุกขึ้นไปและจับมือนาง นางปลอบโยนว่า “ท่านป้าอย่าได้โศกเศร้าไปเลย ท่านลุงอาจจากไปแล้ว แต่อย่างน้อยท่านก็มีซานที่จะอยู่กับท่านในโลกนี้ ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดีและดูว่าซานได้เติบโตก้าวหน้าอย่างไร”

เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่ปลอบโยนนาง พวกเขาพูดกับนางมากมายตลอด 2 ชั่วยามที่อยู่ที่นั่นก่อนที่จะจากไป

เจี้ยนเฉินเงียบมากระหว่างทางขากลับ เขากังวลมากเกี่ยวกับนางอยู่ในใจ ในขณะที่โหยวเยว่ติดตามอยู่เคียงข้างเขาอย่างเชื่อฟัง นางเกาะแขนของเขาด้วยความรัก ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความอ่อนโยนอันเป็นธรรมชาติของนาง

เจี้ยนเฉินถอนหายใจอย่างนุ่มนวลเมื่อกลับไปที่ตระกูล เขาต้องการที่จะเปลี่ยนชะตากรรมของนาง แต่นางเลือกที่จะมีชีวิตที่เรียบง่ายซึ่งทำให้เขาหมดหนทาง

“ในเมื่อท่านป้าตัดสินใจด้วยตัวเอง เราควรสนับสนุนนางอย่างเงียบ ๆ ” เจี้ยนเฉินตัดสินใจ นักสู้มีโลกของพวกเขาและมนุษย์มีความสุขของพวกเขา เขาเข้าใจมันทั้งหมดแล้ว ลองย้อนกลับไปดูช่วงเวลาที่เขาผจญกับลมและฝน ชีวิตเรียบง่ายน่าจะมีความสุขมาก

โหยวเยว่มาถึงข้าง ๆ เขาแล้วกอดเขาเบา ๆ นางจ้องมองที่เจี้ยนเฉินด้วยความรักและพูดเบา ๆ ว่า “เจี้ยนเฉิน มีคนธรรมดามากมายที่มีความสุขมากกว่าพวกเรา หากเจ้าเต็มใจ ข้าต้องการใช้ชีวิตแบบคนธรรมดากับเจ้า โลกของนักสู้เต็มไปด้วยการต่อสู้ และการต่อสู้หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะไปสู่ความตาย มันน่าเหนื่อยหน่ายจริง ๆ ”

เจี้ยนเฉินโอบรอบเอวบางของนางเบา ๆ ขณะที่น้ำหอมจากผมของนางกระทบจมูกของเขา เขากล่าวว่า”เยว่เอ๋อ เมื่อเราผ่านการต่อสู้ทั้งหมดของทวีปเทียนหยวนแล้ว เราจะหาสถานที่อันสวยงามและรกร้างที่จะปักหลักเหมือนฤาษี เราจะไม่สนใจเรื่องของทวีปหลังจากนั้น ตกลงหรือไม่ ? ”

โหยวเยว่เงยหน้าของนางเพื่อมองเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจและดีใจ สิ่งที่คาดหวังเติมเต็มใบหน้าของนางและนางพยักหน้าอย่างหนักแน่น ” ข้าหวังว่าวันนั้นจะมาถึงโดยเร็ว”

ริมฝีปากของเจี้ยนเฉินเผยอขึ้นขณะที่เขายิ้ม เขาก้มศีรษะลงเพื่อจูบหน้าผากนางก่อนที่เขาจะพูดว่า” แต่เราต้องมีพละกำลังพอที่จะรับมือกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเราเพื่อที่จะใช้ชีวิตแบบนั้น เยว่เอ๋อ ข้าจะไปเยี่ยมเมืองทหารรับจ้างทันที ข้าจะทิ้งเรื่องความปลอดภัยตระกูลไว้กับเจ้า”

โหยวเยว่เริ่มเศร้าโศกทันทีเมื่อนางได้ยินว่าเจี้ยนเฉินจะจากไปอีกครั้ง นางจ้องมองเขาอย่างไม่เต็มใจที่จะแยกกับเขาและพูดว่า “ข้าหวังว่าเจ้าจะกลับมาในเร็ว ๆ นี้”