เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1190

ตอนที่ 1190 – ร่างบรรพกาลโดยกำเนิด (2)

เด็กชายจ้องมาที่เจี้ยนเฉินด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างเต็มที่ด้วยสายตาที่ซื่อและไร้เดียงสาของเขา ใบหน้าที่ขาวซีดของเขาแดงอย่างรวดเร็วและอุณหภูมิร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้น

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จับมือเสี่ยวเป่า นางค้นพบว่ามือของเขาร้อนดังนั้นนางจึงเริ่มตกใจทันที นางถามด้วยความกังวลว่า” เสี่ยวเป่า ทำไมเจ้าถึงได้ตัวร้อน ? ”

“มะ – มันร้อนมาก” เสี่ยวเป่าพูดอย่างไม่สบายใจ ใบหน้าของเขาแดงขึ้นทุกที ในขณะที่อุณหภูมิในร่างกายของเขายังคงพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วถึงจุดที่คนธรรมดาไม่สามารถทนได้ อย่างไรก็ตามเสี่ยวเป่าไม่ได้รับความเจ็บปวดอะไรเลยนอกจากรู้สึกไม่สบายตัว

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและแตะต้องเสี่ยวเป่าไปทั่วร่างกายด้วยความหวาดกลัว ด้วยความประหลาดใจของนาง เสี่ยวเป่ากำลังตัวร้อนทั่วร่างราวกับว่าเขากลายเป็นเหล็กร้อน

” ทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้นได้ ? ทำไมเสี่ยวเป่าถึงได้พลันตัวร้อนโดยไม่มีเหตุผล ? ” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ อุณหภูมิของเสี่ยวเป่าอยู่ในระดับที่ไม่น่าเชื่อแล้ว ถ้าเขาเป็นคนธรรมดา เขาคงตายไปนานแล้ว

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็ค่อนข้างแดง พลังบรรพกาลในจุดตันเถียนของเขาก็เริ่มไม่สามารถควบคุมได้เมื่อเขาเห็นเสี่ยวเป่า แม้แต่เลือดของเขาก็เริ่มไหลเวียนเร็วขึ้น หากอัตราการไหลปกติของเลือดของเขาเหมือนใครบางคนกำลังเดิน มันก็กลายเป็นม้าที่ควบคุมไม่ได้ในตอนนี้ มันไหลเวียนอย่างรวดเร็วภายในตัวเขาด้วยความรุนแรงอย่างยิ่ง

ความประหลาดใจปรากฏอยู่เต็มหน้าของเจี้ยนเฉิน เขาไม่รู้ว่าทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบได้หลังจากคิดอย่างหนัก นี่เป็นครั้งแรกที่สิ่งนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เขาเริ่มบ่มเพาะร่างบรรพกาล ในทางกลับกัน เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะรู้สึกผูกพันกับเด็กชายข้างหน้าเขาในแง่หนึ่ง ทั้งสองถูกดึงดูดเข้าหากัน มันไม่ได้เป็นเพียงแรงดึงดูดของพลังบรรพกาล แต่เป็นการดึงดูดทางสายเลือดที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก เขาจ้องมองไปที่เสี่ยวเป่าที่ตัวแดงสดใสด้วยความตกใจและเขาอดไม่ได้ที่จะเริ่มจิตใจสั่นไหวอย่างอ่อนโยน ความตื่นเต้นและความไม่อยากจะเชื่อปรากฏอยู่เต็มดวงตาของเขา

เจี้ยนเฉินเดินผ่านก้อนเมฆและมาถึงข้าง ๆ เสี่ยวเป่าช้า ๆ เขาก้มลงและลูบหัวเสี่ยวเป่าเบา ๆ เขาถามว่า” เจ้าหนู เจ้าชื่ออะไร ? ”

เสี่ยวเป่ารู้สึกดีขึ้นมากในขณะที่เจี้ยนเฉินลูบศีรษะเขาอย่างช้า ๆ แม้ว่าเขาจะยังรู้สึกเหมือนเขายังอยู่ในกองไฟซึ่งทำให้ไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เขาก็ไม่ได้ตัวร้อนขึ้น เสี่ยวเป่าจ้องมองใบหน้าที่หล่อเหลาและสง่างามของเจี้ยนเฉินและตอบกลับโดยสัญชาตญาณว่า” ข้าชื่อเสี่ยวเป่า”

ทันทีที่เขาพูดแบบนั้น หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ก็ผลักเจี้ยนเฉินออกไป นางจ้องมองมาที่เขาอย่างดุร้ายและกล่าวว่า “อย่าแตะต้องเสี่ยวเป่า อยู่ให้ห่างจากเขา”

“เสี่ยวเป่า..เสี่ยวเป่า..” เจี้ยนเฉินกลายเป็นคนขาดสติเมื่อเขาพูดชื่อของเสี่ยวเป่า หัวใจของเขาเต้นแรงและมองไปที่เสี่ยวเป่าเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในตอนนี้

“เขาเป็นลูกของข้าใช่หรือไม่ ? เขาเป็นลูกชายของข้า” เจี้ยนเฉินถามเสียงสั่น เขาไม่ต้องการคำตอบของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงสายเลือดของเขา นี่เป็นลักษณะของจุดตันเถียนที่มีลักษณะเฉพาะ

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์สับสนเป็นอย่างมาก นางเคยสร้างเรื่องโกหกนับครั้งไม่ถ้วนเกี่ยวกับตัวตนของเสี่ยวเป่า แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าเจี้ยนเฉินจะมองมันออกทั้งหมดด้วยการมองเพียงครั้งเดียว

” ไม่ ไม่ เขาไม่ใช่ลูกของเจ้า เสี่ยวเป่าไม่ใช่ลูกของเจ้า” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์สูญเสียความสงบตามปกติของนางและดึงเสี่ยวเป่าไว้ข้างหลังนางอย่างว่องไว ตัวตนของเสี่ยวเป่านั้นเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนางเสมอ แต่มันถูกเปิดเผยในวันนี้และมันถูกเปิดเผยต่อบุคคลที่นางไม่ต้องการรู้เกี่ยวกับมันมากที่สุด มันทำให้นางตกใจอย่างมาก

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินก็รู้คำตอบจากการปฏิเสธและการตอบโต้ของนาง เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่ผสมปนเปกันในเวลานั้น

เสี่ยวเป่าโผล่หัวของเขาออกมาจากด้านหลังของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์และจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาถามด้วยเสียงที่ชัดเจน “ท่านเป็นท่านพ่อของข้าหรือ ? ”

“ไม่ เสี่ยวเป่า เขาไม่ใช่ท่านพ่อของเจ้า” หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ตอบอย่างรวดเร็ว ดวงตาของนางค่อย ๆ ฉ่ำน้ำและนางก็ใช้มือปิดตาเสี่ยวเป่าทันทีทำให้เขามองไม่เห็นเจี้ยนเฉิน

“ท่านแม่ ท่านโกหกแล้ว ข้ารู้สึกได้ว่าเขาเป็นท่านพ่อของข้า” เสี่ยวเป่าพยายามอย่างหนักที่จะแกะมือของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์สวรรค์ออกจากดวงตาของเขา แต่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์จะปล่อยเขาได้อย่างไร? นางกดลงหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่นางก็ทำเบา ๆ ด้วยความกลัวว่านางจะทำอันตรายเขา

“ท่านแม่ ข้าอยากเห็นท่านพ่อ ข้าต้องการเห็น” เสี่ยวเป่าตะโกนและเริ่มใช้ทุกอย่างที่เขามี ทันใดนั้นหมอกสีเทาจาง ๆ ปรากฏขึ้นจากมือของเขา ด้วยรูปลักษณ์ของมัน แสงในบริเวณรอบ ๆ จึงบิดตัวเล็กน้อยราวกับว่ามันถูกดึงเข้าหาหมอก

หากมองอย่างใกล้ชิดอาจทำให้เกิดความรู้สึกผิด หมอกสีเทาดูเหมือนจะมีสีต่าง ๆ ในโลกและเกือบทุกสีในโลกจะปรากฏขึ้นภายใน แต่มันก็มีทั้งหมด อย่างไรก็ตามสีทั้งหมดดูเหมือนจะหายไปอีกครั้งในขณะที่สีเทาจาง ๆ ในขณะนี้ดูเหมือนธรรมดาสามัญ

พลังของเสี่ยวเป่าก็เพิ่มขึ้นในอัตราพิเศษด้วยการปรากฏตัวของหมอกสีเทา เขาดึงมือของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ออกมาในครั้งเดียวซึ่งทำให้นางตกตะลึง

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ค่อนข้างสับสนกับสิ่งที่ฉิงโซวพูด เสี่ยวเป่าได้ครอบครองของร่างที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ? และเขาสามารถควบคุมพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ? นั่นหมายความว่าเสี่ยวเป่าสามารถบ่มเพาะและไม่ได้มีร่างที่พิการที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยสมบัติสวรรค์หมื่นปี ?

“ท่านพ่อ ท่านเป็นท่านพ่อของข้าหรือไม่ ? ” เสี่ยวเป่าไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่จิตวิญญาณกระบี่กำลังพูด เขามองเจี้ยนเฉินอีกครั้งด้วยดวงตาที่สดใสของเขา อาจเป็นเพราะความจริงที่ว่าพวกเขาทั้งคู่ได้ครอบครองของร่างบรรพกาลหรือเพราะสายเลือดของพวกเขา แต่เสี่ยวเป่ารู้สึกผูกพันกับเจี้ยนเฉินเป็นพิเศษเมื่อแรกสบตา โดยไม่รู้ตัวเขาได้พัฒนาความรู้สึกที่ไว้วางใจไปยังเจี้ยนเฉินแล้ว

เจี้ยนเฉินมาถึงหน้าเขาด้วยก้าวเพียงก้าวเดียวและอุ้มเขาขึ้น ลูบหน้าอ้วนๆ ของเสี่ยวเป่า เขาพูดด้วยรอยยิ้มอันโง่งม “ลูกชายของข้า เจ้าคือลูกชายของข้า จริง ๆ แล้วข้ามีลูก..”

หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ตกตะลึงกับสิ่งที่จิตวิญญาณกระบี่พูด ดังนั้นนางจึงไม่ตอบสนองในบางเวลา สิ่งที่นางทำได้คือการเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเจี้ยนเฉินอุ้มเสี่ยวเป่าขึ้น แม้ว่านางจะไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น แต่นางก็ยังให้ความสำคัญกับสิ่งที่ฉิงโซวพูด

มีแม่คนไหนที่ไม่ต้องการให้ลูกชายมีอนาคตที่น่าประทับใจ ?

“ท่านพ่อ ท่านแม่บอกข้าว่าข้าไม่มีท่านพ่อ ท่านแม่โกหก ข้ามีท่านพ่อ” เสี่ยวเป่าพูดเสียงดังในอกของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะหันไปหาหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ เขาถามด้วยความสับสนว่า “ท่านแม่ ข้ามีท่านพ่ออย่างชัดเจนแล้ว ทำไมท่านมักจะบอกข้าว่าข้าไม่มีท่านพ่อ ? ท่านแม่โกหก ท่านแม่โกหก”

เสี่ยวเป่าอายุไม่มากนัก แต่เขาก็ฉลาดมาก

ในขณะนั้นหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์รู้สึกว่าการเผชิญหน้ากับสายตาที่ไร้เดียงสาของเสี่ยวเป่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่ากลัว สีหน้าของนางมีอารมณ์ผสมปนเป ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่อยู่นอกเหนือการควบคุมของนางแล้ว

การรวมกันของพ่อและลูกกลายเป็นข้อเท็จจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง แม้ว่านางต้องการปฏิเสธตัวตนของเสี่ยวเป่า แต่ก็ไม่ได้ผล

เมื่อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ก็สงบลงอย่างช้า ๆ ในไม่ช้านางก็ฟื้นความเย็นชาตามปกติของนางและหันหลังกลับดังนั้นตอนนี้นางหันหน้าไปทางเจี้ยนเฉิน ผมของนางพลิ้วในสายลมที่กำลังมาแรงขณะที่นางพูดว่า “เสี่ยวเป่าไม่เคยบ่มเพาะมาก่อน มันไม่ได้ผลแม้แต่ตอนที่ข้าใช้สมบัติสวรรค์หมื่นปี เมื่อเจ้ารู้ว่าเสี่ยวเป่าได้ครอบครองของร่างบรรพกาล เจ้าควรจะสามารถจัดการกับปัญหาของเขาได้”

เจี้ยนเฉินหันไปจือหยิงและฉิงโซว มีเพียง 2 คนนี้เท่านั้นที่สามารถให้คำอธิบายที่ชัดเจนและถูกต้องในหัวข้อที่ลึกซึ้ง