เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1208

ตอนที่ 1208 – ความกังวลของเจี้ยนเฉิน

เจียงหยางหู่ก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างยิ่ง เขามองไปที่เจี้ยนเฉินและจำชายหนุ่มรูปงามได้อย่างรวดเร็วในแวบแรกชายหนุ่มเป็นน้องชายคนสุดท้องที่เขาไม่เคยเห็นมานานหลายปี ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจทันทีและเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “น้องเล็ก เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง ? ” อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจทุกอย่างเมื่อเขาเห็นกำแพงเมืองขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นจากโลหะผสมทังสเตนอย่างสมบูรณ์ เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะมาถึงที่ฐานของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีโดยไล่ตามเฟิงยี่เซียว

เจี้ยนเฉินรีบไปที่ด้านของเจียงหยางหู่ด้วยการก้าวเท้ายาว ๆ ในขณะที่เขามองเจียงหยางหู่ด้วยความตื่นเต้นและสงสัย เขาถามว่า “พี่ใหญ่ ท่านไม่ได้ไปที่อารามจิตพิสุทธิ์หรือ ? ทำไมท่านถึงมาปรากฎตัวที่นี่และทำไมท่านถึงอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ? อารามจิตพิสุทธิ์ได้..” เจี้ยนเฉินหยุดอยู่ที่นั่น แต่ความหมายนั้นชัดเจนในตัวเอง ทุกคนในที่นี้เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึง เจี้ยนเฉินสงสัยว่าเจียงหยางหู่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลผู้พิทักษ์ มิฉะนั้นเขาจะตกอยู่ในสภาวะที่น่าสังเวชได้อย่างไร ? แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี

เฟิงยี่เซียวตกใจทันทีในสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูด เขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กที่น่าสนใจที่เขาเจอในระหว่างการเดินทางของเขาจะเป็นลูกศิษย์ของตระกูลผู้พิทักษ์ นอกจากนั้นตัวตนของเจียงหยางหู่ ทำให้เขาตกใจมากยิ่งขึ้น อันที่จริงเขาเป็นพี่ชายของเจี้ยนเฉินซึ่งเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีซึ่งทำให้เขาไม่อยากจะเชื่อ

เห็นได้ชัดว่าเจียงหยางหู่เดาว่าเจี้ยนเฉินหมายถึงอะไรเช่นกัน เขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วพูดว่า” น้องเล็กไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิด ไว้คุยกันทีหลังนะ” เจียงหยางหู่หยุดและมองไปที่เฟิงยี่เซียวที่บาดเจ็บสาหัสด้วยความเจ็บปวดระทมทุกข์ เขาพูดว่า” น้องเล็ก ทำไมเจ้ากับผู้อาวุโสเฟิงถึงได้ต่อสู้กัน ? ทำไมเจ้าถึงทำร้ายผู้อาวุโสเฟิงถึงขนาดนี้ ? ”

เจี้ยนเฉินเหลียวมองเฟิงยี่เซียวด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาถามว่า” พี่ชาย ท่านรู้จักกัน?”

เจียงหยางหู่ตรวจดูบาดแผลของเฟิงยี่เซียว ในขณะที่เขาพูดว่า” น้องชาย ผู้อาวุโสเฟิงช่วยชีวิตข้าไว้ก่อนหน้านี้ ดังนั้นเจ้าจะปล่อยเขาไปให้กับพี่ชายของเจ้าได้ไหม?”

เจี้ยนเฉินครุ่นคิดในเสี้ยววินาทีก่อนที่จะเดินไปที่ด้านของของเฟิงยี่เซียว เขากดมือของเขาเบา ๆ บนไหล่ของเฟิงยี่เซียวเพื่อดูดเอาพลังบรรพกาลที่เหลืออยู่ออกมา

สีหน้าของเฟิงยี่เซียวผ่อนคลายทันทีที่เขาหลุดพ้นจากการถูกทรมานจากพลังบรรพกาล อย่างไรก็ตาม เขายังรู้สึกตกใจเนื่องจากพลังงานที่เจี้ยนเฉินใช้ พลังช่างน่ากลัวเหลือเกิน หากยังคงอยู่ในตัวเขา เขาอาจจะตายไปโดยไม่มีใครช่วยได้

เซียนผู้คุมกฏทั้งสี่มองหน้ากันและกัน พวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะได้เห็นอะไรบางอย่างที่น่าทึ่ง ราชาหมาป่าจอมละโมบที่รีบเร่งมาฆ่าเซียนผู้คุมกฏของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีอย่างจริงจังได้รู้จักกับเจียงหยางหู่พี่ชายของเจี้ยนเฉิน พวกเขาพูดไม่ออก

ในทางกลับกัน ไป๋ไฮก็สงบเช่นกัน ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจว่าเฟิงยี่เซียวได้สังหารผู้พิทักษ์กลุ่มทหารรับจ้างอัคนี

ด้วยการพลิกจากมือของเจี้ยนเฉิน เขาได้ดึงโอสถ 3 เม็ดขนาดเท่าหัวแม่มือจากแหวนมิติของเขาและส่งพวกมันไปยังเฟิงยี่เซียว เขากล่าวว่า” เนื่องจากเจ้าได้ช่วยชีวิตพี่ชายของข้ามาก่อน ข้าจะไม่ถามถึงความตายของผู้พิทักษ์อีกต่อไป นี่คือโอสถจิตวิญญาณธาตุแสงระดับ 6 สามเม็ด แม้พวกมันจะไม่เพียงพอที่จะรักษาบาดแผลของเจ้าได้หายดี แต่พวกมันสามารถทำให้เจ้าฟื้นพลังในการต่อสู้ได้”

“ข้ามียาของข้าเอง” เฟิงยี่เซียวไม่รับยาของเจี้ยนเฉินและดึงขวดหยกออกมาจากแหวนมิติของเขาแทน เขาเทเม็ดยาทั้งหมดเข้าไปในปากของเขาก่อนที่จะหมุนเวียนพลังงานเพื่อรักษา

เขาบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าพลังบรรพกาลจะถูกดูดกลับไปโดยเจี้ยนเฉิน เขาก็จำเป็นต้องรักษาสภาพร่างกายของเขาโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มิฉะนั้นอาจนำไปสู่ผลข้างเคียงในอนาคตหากยังคงเลวร้ายลงอย่างต่อเนื่อง

เจี้ยนเฉินหยิบยาของเขากลับออกไปอย่างเชื่องช้าก่อนที่จะหันไปหาเจียงหยางหู่ “พี่ใหญ่ ข้าจะพาท่านกลับไปที่เมืองอัคนี เราไม่ได้เจอกันหลายกี่ปี ดังนั้นเราจะได้ฉวยโอกาสคุยกันเสียที”

เจียงหยางหู่ก็อยากพูดคุยเช่นกัน มันค่อนข้างนานมาแล้วตั้งแต่เขาได้เห็นเจี้ยนเฉินครั้งล่าสุด ดังนั้นเขาจึงมีหลายสิ่งที่เขาอยากจะพูด อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองไปยังเฟิงยี่เซียว เขาก็ลังเลอีกครั้ง เขากล่าวว่า “น้องเล็ก ข้าจะต้องดูแลผู้อาวุโสเฟิง เมื่อเขาดีขึ้นมาแล้ว ข้าจะไปยังเมืองอัคนี”

เจี้ยนเฉินพยักหน้าก่อนที่จะบอกให้เซียนผู้คุมกฏทั้งสี่กลับไป เขาอยู่ข้างหลังกับเจียงหยางหู่ ในขณะที่ไป๋ไฮกลับมาที่เมืองหลังจากทักทายเจียงหยางหู่

2 ชั่วยามต่อมา เฟิงยี่เซียวลืมตาของเขา เขายังค่อนข้างซีด แม้ว่าเขาจะไม่ฟื้นตัวเต็มที่หลังจากผ่านไป 2 ชั่วยาม แต่เขาก็กลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง

เจี้ยนเฉินและเจียงหยางหู่พูดคุยระหว่างเวลา 2 ชั่วยาม ดังนั้นในที่สุดเขาก็เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันของเจียงหยางหู่ อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาคิดเกี่ยวกับความจริงที่ว่าพี่ชายของเขาอาจจะลืมเรื่องความเป็นพี่น้องกันในอนาคต เจี้ยนเฉินรู้สึกปวดใจ

ในความเป็นจริง เจี้ยนเฉินได้ค้นพบสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจียงหยางหู่เมื่อหลายปีก่อน เมื่อก่อนที่เจียงหยางหู่ไม่มีขา เขาเริ่มแสดงสภาพจิตใจที่ผิดปกติแล้ว เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากหลายปีที่ผ่านมา เจียงหยางหู่จะไปไกลกว่านั้น เขาได้ตัดอารมณ์ทั้งเจ็ดและปรารถนาทั้งหกส่วนใหญ่แล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือความรู้สึกอ่อนไหวของเขา