เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1252

ตอนที่ 1252: โลกจิ๋วหยานหวง (2)

ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพลังงานนี้จะดีพอ ๆ กับพลังบรรพกาล มิติเอกเทศนี้น่าประหลาดใจจริง ๆ ดูเหมือนว่ามิตินี่จะซับซ้อนกว่าที่ข้าจินตนาการไว้มาก เจี้ยนเฉินคิดอยู่ภายใน แต่เขาก็ยิ่งระมัดระวังมากขึ้น แม้ว่าเถี่ยต้าและความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ถูกจำกัด เจี้ยนเฉินก็ไม่กล้าประมาทมิติเอกเทศที่พิเศษนี้เลย

เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าสูญเสียความสามารถในการบินในมิติเอกเทศนี้ พลังที่มองไม่เห็นมีอยู่เต็มไปทั่วและพวกเขาก็ถูกจำกัดทันทีที่พวกเขาบินไปบนอากาศ ไม่เพียงแต่พวกเขาถูกจำกัดความสูงไว้เพียงแค่ 100 เมตร พลังงานที่พวกเขาใช้ก็มากกว่าภายนอกถึงร้อยถึงพันเท่าเมื่อเทียบกับการใช้กับด้านนอก

เป็นผลทำให้เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าเลือกที่จะเดินทางด้วยเท้า แต่พวกเขาก็ยังเคลื่อนไหวกันอย่างรวดเร็วมาก พวกเขาทำการสำรวจระยะทางกว่า 100 กิโลเมตรในเวลาเพียงสั้น ๆ แต่สภาพแวดล้อมก็ยังคงเหมือนเดิม มันยังคงอ้างว้างเท่าที่สายตาจะมองเห็น

ในเวลานี้วิญญาณของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลลอยอยู่ด้านบนราวกับควันไฟ นางควบแน่นจนรวมกันเป็นร่างกายของนางจาง ๆ ด้านหน้าของพวกเขา สายวิญญาณนี้อ่อนลงยิ่งกว่าเดิม

เจี้ยนเฉิน มีป่าเล็ก ๆ ห่างออกไป 200 กิโลเมตรทางด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือจากตรงนี้ มีสระน้ำธรรมชาติและเต็มไปด้วยน้ำสีเขียว น้ำที่เต็มไปด้วยพลังชีวิตและมีบอลเหลวขนาดเท่าหัวแม่มืออยู่ด้านล่างของสระน้ำ ของเหลวนั้นแตกต่างจากน้ำและมันก็ข้นเหนียวมาก มันเป็นหนึ่งในสองวัสดุที่ข้าต้องการสร้างร่างกายใหม่ เจี้ยนเฉิน ช่วยไปรวบรวมของเหลวนั้นตอนนี้ แต่ข้าอาจจะต้องการมันค่อนข้างมากตอนที่ข้าสร้างร่างกายใหม่ ดังนั้นโปรดรวบรวมมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในอีกหลายวันข้างหน้า เทพเจ้าแห่งท้องทะเลอธิบาย อย่างไรก็ตามรูปร่างของนางก็ปลิวไหวไปมาขณะที่นางพูดราวกับว่านางกำลังจะสลายไปในไม่ช้า

เราจะไปที่นั่นทันที ไม่ต้องกังวลมากนัก ข้าจะเก็บมันให้มากพอที่ท่านจะสร้างร่างกายได้ เจี้ยนเฉินสาบานอนที่จะเปลี่ยนทิศทางทันทีพร้อมกับมุ่งไปด้านตะวันออกเฉียงใต้กับเถี่ยต้าอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

มีสัตว์อสูรระดับ 7 สองตัวคอยปกป้องป่าเล็ก ๆ นั่น มันไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเจ้า แต่ก็ยังต้องระวังเพราะมีสัตว์อสูรที่ทรงพลังกว่านี้อยู่ในส่วนลึกตอนที่ข้าได้มาสำรวจสถานที่แห่งนี้เมื่อก่อนและสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าเคยพบเทียบได้กับเซียนราชาขั้นสูงสุด ข้าสงสัยว่ามันยังไม่ใช่ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในพื้นที่นี้ แต่ข้าไม่อาจตรวจสอบมันได้ก่อนที่วิญญาณของข้าจะสลายไปในที่สุดเนื่องจากขีดจำกัดของข้า ข้าไม่รู้ว่ามีสัตว์อสูรที่เทียบเท่าเซียนจักรพรรดิอยู่ที่นี่หรือไม่”

ในเวลาเดียวกันน้ำสีเขียวในสระก็ไม่ใช่ของธรรมดาเช่นกัน จะเป็นการดีที่สุดที่เจ้าจะเอานำมันไปด้วย น้ำสีเขียวนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากภายนอก ดังนั้นมันอาจจะเป็นสมบัติที่น่าประทับใจ วิญญาณของข้าเสียพลังไปเร็วมากและมันกำลังจะหายไป เจี้ยนเฉิน มันขึ้นอบู่กับเจ้าทั้งสองแล้วในภายภาคหน้า อย่าลืมกลับมาอย่างปลอดภัยในสามเดือน ข้าจะรอข่าวดีจากพวกเจ้าด้านนอก…

เสียงของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจางหายไป ขณะเดียวกันเส้นใยวิญญาณของนางก็กระจัดกระจายออกไปอย่างสมบูรณ์

เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าไม่ได้พูดสิ่งใด พวกเขามุ่งความสนใจไปอย่างเร่งรีบและป่าเล็ก ๆ ก็ปรากฏด้านหน้าของเขา ต้นไม้เล็ก ๆ ที่เชียวชอุ่มอยู่ท่ามกลางสายลม

ป่าเล็ก ๆ ยาวหลายสิบกิโลเมตร ดังนั้นมันจึงไม่อาจเทียบได้กับป่าที่ยาวหลายพันหรือหลายหมื่นกิโลเมตรบนทวีปเทียนหยวน พืชที่เติบโตอย่างเบาบาง แม้แต่ต้นไม้ที่สุดที่สุดก็มีเพียงไม่กี่ต้นเท่านั้น แต่ต้นไม้ทุกคนเติบโตอย่างแข็งแรง ใบไม้ของพวกมันดกหนาและเต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิต

ทันทีที่เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าเข้าไปในป่า พวกเขาก็ทะยานขึ้นไปบนต้นไม้ ในเวลาสั้น ๆ ที่เขาลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาก็พุ่งเข้าไปยังจุดศูนย์กลางของป่าราวกับลูกศร พวกเขาหายตัวไปในพริบตา

เจี้ยนเฉินไม่ได้เผยตัว การรับรู้ของเขาถูกจำกัดอย่างหนักในโลกเล็ก ๆ ที่แปลกประหลาดนี้และทันทีที่เขาใช้มันจะถูกผลาญออกไปอย่างรวดเร็วกว่าโลกภายนอกหลายสิบเท่า เป็นเหตุผลที่เขาใช้สายตาแทนขณะที่เขามองหาศูนย์กลางของป่า

ไม่ถึงนาทีพวกเขาทั้งสองก็มาถึงกลางป่า พวกเขายืนอยู่ข้างสระน้ำสีเขียวกว้าง 2 เมตร น้ำโปร่งใสไร้ความปนเปื้อนใด ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถมองเห็นด้านล่างของมันได้อย่างชัดเจน มันลึกเพียงแค่ 1 เมตรและเจี้ยนเฉินก็พบบอลเหลวขนาดนิ้วโป้งอยู่ด้านล่างอย่างเงียบ ๆ ของเหลวอันนั้นมีสีที่เข้มยิ่งกว่าสีของน้ำทำให้พวกเขาสามารถแยกแยะสีของมันได้อย่างรวดเร็ว มันอยู่ใต้น้ำโดยไม่มีทีท่าว่าจะละลาย

เจี้ยนเฉินหลับตาลงอย่างช้า ๆ ขณะที่ยืนอยู่ข้างสระน้ำเล็ก ๆ เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกได้ทันทีว่าความสดชื่นมีชีวิตชีวาได้เข้ามาในรูจมูกของเขา ความสบายที่เติมเติมไปทั่วอวัยวะของเขา

ไม่นานเจี้ยนเฉินก็ประหลาดใจมาก ความจริงแล้วมีแกนขนาดเท่ากับถั่วลิสงอยู่ภายในสัตว์อสูร มันเต็มไปด้วยพลังงานบริสุทธิ์และทรงพลังมากเมื่อเทียบกับแกนอสูรระดับ 7

นี่ไม่ได้ทำให้ข้าผิดหวังเลย นี่คือแกนอสูรของสัตว์อสูรพวกนี้งั้นหรือ ? เจี้ยนเฉินประหลาดใจกับแกนอสูรขนาดเท่ากับถั่วลิสงในมือของเขา พลังงานภายในนั้นเทียบเท่ากับสัตว์อสูรขั้น 7 แต่มันมีขนาดเล็กกว่ามาก

ใบหน้าของเถี่ยต้าพลันกลายเป็นยินดีเช่นกันเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ เขารีบวิ่งไปยังสัตว์อสูรที่เขาออกหมัดฆ่าและเก็บแกนอสูรขนาดถั่วลิสงออกมาจากร่างของมัน เขาเช็ดมันกับเสื้อผ้าของเขาราวกับเป็นสมบัติก่อนที่จะเก็บมันไว้ในแหวนมิติของเขาอย่างมีความสุข เขายิ้มและพูดตรง ๆ ออกมา ฮี่ฮี่ ถ้าข้าขายแกนอสูรระดับ 7 นี้ในทวีปเทียนหยวน มันควรจะทำเงินให้กับข้าเยอะทีเดียว

เจี้ยนเฉินเหลือบมองมาที่เขาขณะที่กำลังทำท่าทางยินดี เขาท่องไปทั่วทวีปเทียนหยวนมานาน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่าเซียนราชาขาดเงิน

หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็กลับมายังด้านข้างของสระน้ำ เขารวบรวมน้ำบางส่วนอย่างไม่เร่งรีบและเอาน้ำสีเขียวบางส่วนเข้าปากก่อนที่จะกลืนลงไป

ทันใดนั้นความรู้สึกเย็น ๆ ก็ลามไปทั่วร่างกายของเขามันเต็มไปด้วยความอบอุ่นทั่วอวัยวะของเขา มันซึมเข้าไปในร่างของเขาทำให้เขารู้สึกสบายจนยากที่จะอธิบาย ในตอนนี้เจี้ยนเฉินรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาด ราวกับว่าพลังแห่งชีวิตของเขาเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยหลังจากที่เขาดื่มไปอึกหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเจี้ยนเฉินคิดว่านี่เป็นสิ่งที่เขาคิดไปเอง น้ำที่เขาดื่มไม่ได้เพิ่มพลังชีวิตใด ๆ

ช่างเป็นพลังชีวิตที่ท่วมท้น นายท่าน ท่านพบกับสมบัติสวรรค์อะไรในเวลานี้…หืม ? จริง ๆ แล้วข้าสัมผัสได้ถึงปราณหยานหวง… เสียงของจิตวิญญาณกระบี่ดังขึ้นในหัวของเจี้ยนเฉิน ต่อมาเขาก็ตะโกนอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า เป็นไปได้อย่างไร ทำไมข้าถึงรู้สึกได้ถึงการคงอยู่ของปราณหยวนหวง… จิตวิญญาณกระบี่ปรากฏออกมาพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ตัวเขาอย่างตื่นเต้นทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อและค่อนข้างเหลือเชื่อเล็กน้อย ก่อนที่จะตะโกนออกมาว่า มันเป็นโลกใบจิ๋วหยานหวง จริง ๆ แล้วมันคือโลกใบจิ๋วหยานหวง…