เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 130

ตอนที่ 130 – ติดอยู่ในโรงเตี๊ยม

เมื่อเห็นกลุ่มคนที่อยู่ด้านนอกโรงเตี๊ยม สีหน้าของเจี้ยนเฉินก็พลันแข็งกระด้างขึ้นทันที ตั้งแต่วินาทีที่เขาเห็นนายน้อยของตระกูลเทียนซ่งยืนอยู่ตรงกลาง เขาก็คาดเดาได้แล้วว่าเหตุผลที่คนเหล่านี้มารวมตัวกันที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่นั้นเป็นเพราะเขา

อย่าลืมว่า เมื่อวานนี้เขาไม่เพียงแต่ล่วงเกินนายน้อยของตระกูลเทียนซ่งเท่านั้น แต่ยังสังหารองครักษ์ที่แข็งแกร่งของตระกูลอีก 3 คนด้วย ในระยะเวลาอันสั้น เขาได้รับความเกลียดชังจากตระกูลเทียนซ่งเมื่อวานนี้ ท้ายที่สุด เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงยังคงนับว่าเป็นมือดีในสถานที่ห่างไกลเช่นเมืองเวค ไม่ว่าจะเป็นตระกูลใดในเมืองเวคก็ตาม เซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงทุกคนมีตำแหน่งค่อนข้างสูง

หากตระกูลใดสูญเสียเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงและเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นต้นอีกสองคนไปโดยไม่มีเหตุผลและไม่ได้กู้หน้ากลับคืนมา อำนาจของตระกูลจะลดลงอย่างไม่ต้องสงสัย นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่ออนาคตของตระกูล

ตอนนี้โรงเตี๊ยมทั้งหมดถูกล้อมรอบด้วยคนของตระกูลเทียนซ่ง ถ้าอยากจะไปจากที่นี่ไปโดยที่ไม่มีใครรู้นั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ เจี้ยนเฉินเดินออกจากห้องอย่างช่วยไม่ได้ แล้วเดินไปที่ทางเข้าหลักของโรงเตี๊ยม แม้ว่าเขาจะเข้าใกล้การลงโทษของเขามากขึ้น แต่ฝ่ายตรงข้ามก็มีคนหลายร้อยคนรวมถึงผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งบางคน แต่ก็ไม่มีความตื่นตระหนกหรือความกังวลในสีหน้าของเจี้ยนเฉิน เขาดูสงบนิ่งเหมือนปกติ

เมื่อเจี้ยนเฉินเดินลงบันไดมาถึงชั้นล่างของโรงเตี๊ยม เขาพบว่ามีคนมาชุมนุมกันที่นั่นหลายคน ปัจจุบันมันเป็นเวลาเร่งด่วนของอาหารเช้าและทุกโต๊ะในห้องโถงเต็มไปด้วยชามและจานที่ส่งกลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ อย่างไรก็ตาม ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่นั่งที่โต๊ะเหล่านั้นแล้วเพลิดเพลินกับอาหารเช้า พวกเขาต่างก็สบถแล้วลุกขึ้นจากที่นั่งและเริ่มเดินออกไปนอกประตูด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“ตระกูลเทียนซ่งนั่นหยิ่งยโสอย่างบัดซบ ข้ากินอย่างมีความสุขที่นี่ก่อนที่พวกเขาจะสั่งให้พวกเราออกไปในทันที ไม่ว่าพวกเจ้าจะทำอะไรกับพวกเรา พวกเราแค่กินอาหารของพวกเราเองไม่ใช่ว่าพวกเราขัดขวางพวกเจ้า”

“ถูกต้อง ตระกูลเทียนซ่งคิดว่าตัวเองเป็นตระกูลอันดับ 1 ของเมืองเวค พวกเขาไม่มีวินัยและไม่สามารถควบคุมได้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ก็ตาม เมื่อพวกเขาพบผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในทวีปเทียนหยวน พวกเขาจะถูกกำจัดทั้งหมดด้วยการกระดิกนิ้วเพียงเล็กน้อย”

คนส่วนใหญ่ที่รับประทานอาหารในโรงเตี๊ยมเป็นทหารรับจ้างผู้ที่มีอารมณ์ร้อนและกล้าหาญบางคนบ่นในขณะที่พวกเขาจากไป แต่พวกเขาก็พูดค่อนข้างเบาราวกับกำลังบ่นกับตัวเอง ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล้าพูดออกมาดัง ๆ อย่างไรก็ตาม สำหรับเรื่องนี้ทหารทุกคนที่มีความแข็งแกร่งในระดับหนึ่งจะได้ยินเสียงพึมพำดังอย่างชัดเจน

พ่อค้าส่วนใหญ่ในโรงเตี๊ยมไม่กล้าที่จะแสดงความไม่พอใจในสีหน้าของพวกเขา พวกเขาลุกจากที่นั่งอย่างเชื่อฟังและรีบเดินออกจากโรงเตี๊ยม มีเพียงพ่อค้าที่มีกำลังประมาณหนึ่งเท่านั้นที่จากไป พวกเขาล้วนแสดงความไม่พอใจอย่างยิ่ง พวกเขาทุกคนเป็นพ่อค้าต่างเมือง และแม้ว่าพวกเขาจะไม่กลัวตระกูลเทียนซ่งแต่มังกรที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถกำหราบงูเจ้าถิ่นได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะไม่ต่อต้านตระกูลเทียนซ่งที่มีกำลังเหนือกว่าเล็กน้อยและสร้างปัญหาให้ตัวเองมากขึ้น ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็เดินออกจากโรงเตี๊ยมเช่นกัน