เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1323

ตอนที่ 1323 – หยางหลี่ (3)

” ใครจะไปสนใจว่าเจ้าคือเจียงหยางซูหยุนคงหรือหยางหลี่ ? ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของเจ้าคืออาวุธของบรรพบุรุษตระกูลผู้พิทักษ์ของเราง แม้ว่าข้าจะไม่รู้จักทักษะลับที่เจ้าใช้ในการควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิโดยไม่ต้องทุกข์ทรมานจากผลสะท้อนกลับ แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเจ้าต้องคืนอาวุธของบรรพบุรุษให้กับเรา” เจียงหยางชิงหยุนเฟิงกล่าวเสียงหนัก สีหน้าของเขามืดครึ้มมาก เขาไม่ได้ให้ความสำคัญต่อการทะลวงผ่านด่านของเจียงหยางซูหยุนคงเนื่องจากเขาจะอยู่ที่ชั้นสวรรค์ที่ 1 แต่ตอนนี้อาวุธของบรรพบุรุษอยู่ในมือของเขาแล้วความแข็งแกร่งของเขาก็อธิบายไม่ได้ แม้แต่เจียงหยางชิงหยุนผู้ซึ่งอยู่ในขั้นสูงสุดก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาและได้รับบาดเจ็บโดยที่ไม่สามารถต้านทานได้เลย เรื่องนี้ทำให้คนของสาขาหยวนและสาขาชิงรู้สึกปั่นป่วน

อย่างไรก็ตามเจียงหยางชิงหยุนเฟิงพยายามทบทวนชื่อหยางหลี่ว่าเขาเคยได้ยินที่ไหน ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกถึงความคุ้นเคยราวกับว่าเขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินที่ไหน

สีหน้าของเจียงหยางหยวนเจิ้งหัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย สายตาของเขาที่มีต่อเจียงหยางซูหยุนคงนั้นเฉียบคมมากในขณะที่เขาร้องออกมาด้วยเสียงเบา ๆ ” หยางหลี่เป็นบรรพบุรุษของตระกูลเจียงหยางของเรา เจ้ากล้าดียังไง เจียงหยางซูหยุนคง ! เจ้ากล้าใช้ชื่อบรรพบุรุษของเราในการทำสิ่งที่ทรยศได้อย่างไร ! ”

ทุกคนสะดุ้งทันทีก่อนที่จะเข้าใจ เจียงหยางชิงหยุนเฟิงไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่สัมผัสได้ถึงความคุ้นเคยจากชื่อ แต่เจียงหยางซูเซียวและคนอื่น ๆ จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน

เจียงหยางชิงจูริหัวเราะด้วยความโกรธ “ได้ ! เยี่ยม ! เยี่ยม ! สาขาซูของเจ้าต้องการที่จะก่อกบฏในขณะนี้ ! ก่อนอื่นเจ้าจะแยกตัวจากตระกูลผู้พิทักษ์ ตอนนี้เจ้าต้องการพูดดูหมิ่นบรรพบุรุษของเราผู้ก่อตั้ง หยางหลี่ ในขณะที่ถืออาวุธของบรรพบุรุษ ผู้คนในสาขาซู เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถแทนที่ตระกูลผู้พิทักษ์เพียงเพราะเจ้ามีเจี้ยนเฉินและทักษะลับที่สามารถควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิจากผู้รู้ได้หรือ ? หึ ความทะเยอทะยานของเจ้าจะไม่มีทางเป็นจริง”

“เราจะบอกให้โลกรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอนและทุกคนต้องเข้าใจว่าเจ้าผู้คนในสาขาซูทำอะไร สาขาซูจะต้องได้รับการสาปแช่งโดยทุกคนในโลกนี้” เจียงหยางหยวนเจิ้งหัวตะโกน เขาโกรธมาก คนของสาขาซู ได้กลายเป็นที่โดดเด่นยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ และบ้าคลั่งมากขึ้น

เจียงหยางซูเซียวและเจียงหยางซูหยวนเซียวมองหน้ากันและขมวดคิ้ว การเปลี่ยนไปของเรื่องเกินกว่าที่คาดหวังไว้โดยสิ้นเชิง พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งใดเกิดขึ้นกับเจียงหยางซูหยุนคง พวกเขารู้สึกเหมือนเขากลายเป็นคนที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง

เจียงหยางซูหยุนคงยิ้มอย่างอบอุ่นในขณะที่เขาลูบยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเบา ๆ เขาพูดว่า “บรรพบุรุษของผู้ก่อตั้งที่เจ้าพูดถึงคือข้า ข้าเป็นผู้ก่อตั้งตระกูลเจียงหยางในอดีตและทิ้งกระบี่หยางธรรมะของข้าไว้ที่นั่น ในเวลาเดียวกัน ข้าได้ร่ายค่ายกลที่มีโถงศักดิ์สิทธิ์สิบแปดห้องและค่ายกลดั้งเดิมเพื่อให้ตระกูลจะได้ไม่ล่มสลาย พวกเจ้ามีชีวิตอยู่ตามความปรารถนาของข้าจริง ๆ หลังจากหลายปีที่ผ่านมาตระกูลเจียงหยางก็ไม่ได้ล่มสลายเลย มันช่างดีเหลือเกิน ยกเว้นคนรุ่นนี้โลภเกินไปที่จะต่อสู้กันเพื่อผลไม้เซียน”

“เจียงหยางซูหยุนคง, จะ จะ เจ้า” เซียนราชาสาขาหยวนและสาขาชิงไร้คำพูดอย่างเต็มที่จากความโกรธขณะที่พวกเขาชี้ไปที่เจียงหยางซูหยุนคง ในแง่ของความอาวุโส พวกเขามีสิทธิ์เป็นปู่ทวดของเจียงหยางซูหยุนคงหรือมากกว่าปู่ทวด ตอนนี้ลูกหลานที่อายุน้อยที่สุดในสายตาของพวกเขาเรียกตัวเองว่าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้ง นั่นหมายความว่าพวกเขาซึ่งมีชีวิตอยู่เป็นพัน ๆ ปีเป็นลูกหลานของเขาที่นับรุ่นไม่ถูก

เจียงหยางซูเซียวและเจียงหยางซูหยวนเซียวแสดงออกค่อนข้างน่าเกลียด แต่พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเพราะเห็นได้ชัดเจนว่าเจียงหยางซูหยุนคงไม่เหมือนเจียงหยางซูหยุนคงในอดีตอีกต่อไป แม้ว่าเขาจะดูเหมือนกัน แต่การปรากฎตัวและเสน่ห์ของเขาก็ถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์

เจียงหยางซูหยุนคงเพิ่งมาถึงระดับเซียนราชา แต่เขาทำให้บังเกิดความรู้สึกที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้

เจียงหยางชิงหยุนค่อย ๆ ลากร่างที่ได้รับบาดเจ็บมาจากระยะไกล เขาไม่พูดอะไรเลยเพียงแค่จ้องมองที่เจียงหยางซูหยุนคงด้วยความตกใจ ความไม่เชื่อถูกฉาบไปทั่วใบหน้าของเขา เขาเข้าใจว่าเขาเพิ่งได้รับบาดเจ็บจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิและไม่ใช่จากเจียงหยางซูหยุนคงเอง เขาพยายามที่จะเชื่อว่าเจียงหยางซูหยุนคงสามารถควบคุมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิได้อย่างง่ายดาย ไม่เพียงแต่เขาสามารถใช้พลังของมันได้ตามต้องการ แต่เขาก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ

ประตูมิติฉีกเปิดและชายวัยกลางคนสวมเสื้อรัดรูปก็โผล่ออกมา เขาถือใบมีดสีเงินมันวาว พลังงานอันทรงพลังหลายเส้นเต้นเป็นจังหวะจากใบมีดเป็นครั้งคราวทำให้เซียนราชาจากตระกูลเจียงหยางประหลาดใจ

ถ้าเป็นวันอื่น กุยไฮ่ยี่เต่าคงไม่สนใจสิ่งที่ผู้เยาว์ถาม อย่างไรก็ตามสหายเก่าของเขา เพิ่งจะกลับมาในวันนี้ดังนั้นเขาจึงอารมณ์ดีมาก เขาหัวเราะเบา ๆ ” ข้าก่อตั้งสำนักดาบทรราช ข้าเชื่อว่าสานุศิษย์ของข้าและสาวกที่ยิ่งใหญ่ได้บอกเจ้าแล้ว จากนั้นกุยไฮ่ยี่เต่าก็จากไปผ่านประตูมิติ

เซียนราชาแห่งตระกูลเจียงหยางตกตะลึง ย้อนกลับไปเมื่อเมืองทหารรับจ้างขอยืมยุทธภัณฑ์ของสำนักดาบทรราช ผู้อาวุโสของสำนักดาบทรราชได้กล่าวว่าบรรพบุรุษของพวกเขากลับมาแล้ว แม้ว่าผู้อาวุโสสูงสุดห้าคนยังคงถูกขังอยู่ในโลกใบเล็กของพวกเขา ในตอนนั้นพวกเขาก็ได้ยินข่าวจากการสนทนาของเซียนราชาอีกสองสามคน พวกเขาเชื่อว่ามันเป็นเพียงข้อแก้ตัวที่สำนักดาบทรราชได้ปฏิเสธที่จะให้ยืมยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ ไม่มีใครคิดว่าบรรพบุรุษของพวกเขากลับมาแล้วจริง ๆ

มันไม่สมจริงที่ใครบางคนที่ตายไปแล้วเป็นล้านปีสามารถกลับมาได้ มันไม่น่าเชื่อเลย

“เจียงหยางชิงหยุน, เจียงหยางชิงหยุนเฟิง, เจียงหยางชิงจูรี, เจียงหยางหยวนเจิ้งหัวและเจียงหยางหยวนวูจิ เจ้าห้าคนแย่งชิงผลไม้เซียนจากคนในตระกูลของตัวเอง เจ้ารู้ความผิดของเจ้าหรือไม่ ? ” หยางหลี่มองไปที่ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าขณะที่น้ำเสียงของเขาเริ่มเย็นชาลงเรื่อย ๆ กลิ่นอายเผด็จการปรากฎขึ้นแม้แต่เจียงหยางชิงหยุนและคนอื่น ๆ ก็พบว่ายากที่จะไม่ฟังคำสั่งของเขา

“จะ- เจ้าเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งตระกูลเจียงหยางของเรา หยางหลี่หรือ ? ” เจียงหยางชิงหยุนถามด้วยความตกใจ เขาสามารถรู้สึกถึงคำตอบสำหรับคำถามของเขา ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของพวกเขามาจากบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งของพวกเขาในตอนแรกและมีเพียงเจ้าของอาวุธที่แท้จริงเท่านั้นที่จะสามารถใช้งานได้อย่างง่ายดาย

“นั่นมันจะเป็นเรื่องโกหกได้อย่างไร ? กระบี่หยางธรรมะในมือของข้าเป็นหลักฐานที่ดีที่สุดที่มี เมื่อก่อนทุกคนคิดว่าข้าตายไปแล้ว แต่ความจริงแตกต่างออกไป ย้อนกลับไป ผู้ก่อตั้งอีก 9 คนและข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ระดับการบ่มเพาะของเราลดลงและความแข็งแกร่งของเราลดลง วิญญาณของเราได้รับความเดือดร้อนจากการบาดเจ็บที่ไม่สามารถฟื้นฟูขึ้นมาได้ ในท้ายที่สุดพวกเราทั้งสิบคนได้ตั้งใจทิ้งมรดกและผนึกความทรงจำของเราไว้ในวัตถุเซียน เราใช้ทักษะลับในการหล่อวิญญาณของเราลงในสังสารวัฏโดยการเกิดใหม่มากมายนับไม่ถ้วนในขณะที่เราค่อย ๆ รักษาบาดแผลของวิญญาณของเรา มีเพียงแค่ข้าเพิ่งฟื้นคืนและกลับคืนมาเท่านั้น นั่นคือทั้งหมด” หยางหลี่กล่าว