เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1341

ตอนที่ 1341: วิญญาณชั่วร้ายในหมอก (1)

“ถวายบังคมฝ่าบาท ! ” ยาดริมทิ้งความเย่อหยิ่งของนางไปทันทีที่ เทพเจ้าแห่งท้องทะเลมาถึงและนางรีบโค้งคำนับอย่างสุภาพ เสียงของนางมีความนับถืออยู่ในก้นลึกของหัวใจ

“ถวายบังคมฝ่าบาท ” เจี้ยนเฉินป้องมือและโค้งไปที่เทพเจ้าทะเลเช่นกัน

“มันอาจจะไม่มีสัตว์อสูรในทะเลแห่งความสิ้นหวังนี้ แต่ในนั้นมันอันตราย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นที่ ๆอันตรายที่สุดในอาณาจักรทะเล ไม่เว้นแม้แต่เซียนจักรพรรดิ แม้แต่ข้าก็ต้องระมัดระวังเมื่อข้าก้าวเข้าไปที่นั่นในสมัยที่ข้าเก่งกาจที่สุด อันตรายในทะเลแห่งความสิ้นหวังมีมากมายเกินกว่าที่เจ้าจินตนาการเอาไว้ ” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลไม่ได้ขัดขวางมากเกินจนไร้มารยาท นางอธิบายรายละเอียดของทะเลแห่งความสิ้นหวังกับพวกเขาทั้ง 2 คน เป็นไปได้ว่าไม่มีใครในอาณาจักรทะเลที่ได้รับข้อมูลของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล

ทั้งเจี้ยนเฉินและยาดริม ต่างตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้ยิน สถานที่ทะเลแห่งความสิ้นหวังนี่มันอะไรกัน แม้กระทั่งเทพเจ้าแห่งท้องทะเลยังต้องระวังเมื่อนางเข้าไปที่นั้นในตอนที่นางเก่งกาจมากที่สุด ? ความอันตรายในนั้นน่ากลัวพอที่จะทำอันตรายต่อผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมเชียวหรือ

เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดต่อ ” หมอกของทะเลแห่งความสิ้นหวังมันหนาและไม่เคยกระจายหายไป มันยังคงรูปเดิมไว้เหมือนกับทุก ๆปีที่ผ่านมา มันไม่ใช่หมอกธรรมดาแต่มันยังมีพลังงานที่แปลกมาก ๆ อีกด้วย มันสามารถย่ำยีร่างกายของเจ้าอย่างเงียบ ๆและกินพลังชีวิตของเจ้าไปได้ ดังนั้นเจ้าจะอยู่ภายใต้การย่ำยีอย่างเงียบ ๆ ของหมอกเมื่อเจ้าก้าวเข้าไปในนั้น นอกจากนี้ยังมีวิญญาณมากมายที่เกิดขึ้นในหมอกด้วย พวกมันยากที่จะต่อกรและวิญญาณพวกนี้ทรงพลังมากซึ่งสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งเซียนจักรพรรดิ โชคดีหน่อยที่มันไม่ได้มีวิญญาณที่แข็งแกร่งมากมาย ดังนั้นโอกาสที่จะไปเจอกับตัวที่แข็งแกร่งนั้นน้อยมาก อย่างไรก็ตาม เจ้าจำเป็นต้องระมัดระวังทุกฝีก้าวและรักษาความปลอดภัยเสมอเมื่อเจ้าเข้าไปในนั้น

นอกจากนี้ ยังมี 2 สิ่งที่เจ้าควรจำให้ขึ้นใจ มิติในทะเลแห่งความสิ้นหวังนั้นไม่มั่นคงอย่างมาก ดังนั้น การบิดเบือนจะเกิดขึ้นอยู่บ่อย ๆ ซึ่งทำให้เกิดความสับสนได้ง่าย ๆ เจ้าแค่ต้องตามผลึกอเวจีเพื่อที่จะหาเส้นทางที่ถูกต้อง อย่างที่สองคือทันทีที่เจ้าเข้าไปในเขตที่ ๆ หมอกบาง ให้ถอยออกมาให้รวดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าไปอยู่ที่นั่นนานดีกว่าเพราะว่ามันเป็นเขตหวงห้าม” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลจริงจังมาก ๆ เมื่อนางไปถึงเขตที่ 2 นางมีความกลัวกับสถานที่แห่งนี้

เจี้ยนเฉินตัวสั่น เขาพบว่ามันไม่น่าเชื่อที่เทพเจ้าทะเล ผู้ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมจะบอกว่ามันน่ากลัวขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม นางได้เหนือไปกว่าเซียนจักรพรรดิและเมื่อพิจารณาจากปราณกระบี่ของนาง นางเป็นอมตะ

“ข้าได้พูดสิ่งที่ข้าจำเป็นต้องพูดทั้งหมดแล้ว ทันทีที่เจ้าเข้าไปในทะเลแห่งความสิ้นหวัง ข้าจะไม่สามารถช่วยเหลือพวกเจ้าได้เลย มันขึ้นอยู่กับพวกเจ้าทั้งสองคนในนั้น จำไว้ว่าทันทีที่เจ้าไปเจอกับการบิดเบือนอะไรก็ตามให้เคลื่อนที่ไปด้วยกัน อย่าแยกจากกัน มันมีเพียงผลึกอเวจีแค่อันเดียวเท่านั้น ” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลเตือนก่อนที่จะมองดูเจี้ยนเฉินและยาดริมเข้าไปในทะเลแห่งความสิ้นหวัง ไม่นานพวกเขาก็หายไปกับหมอกที่ลอยไปมา

เมื่อทั้งสองหายไปอย่างสิ้นเชิง เทพเจ้าแห่งท้องทะเลถึงกับถอนหายใจ ” สำหรับการกลับมาของข้า ข้าต้องให้ทั้งสองไปเสี่ยงเพื่อศาลาเทพเจ้าของข้า ข้าไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ ? ข้าหวังว่าพวกเขาจะกลับมาอย่างปลอดภัย”

เจี้ยนเฉินรู้สึกเหมือนกับเขาถูกห่อหุ้มโดยหมอกที่หนามาก ๆ ทันทีที่เขาเข้าไปในทะเลแห่งความสิ้นหวัง มันมัวและขาวไปหมดทั่วรอบ ๆ เขา และแม้แต่ทัศนียภาพของเขาก็มองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน เขาสามารถเห็นได้เพียงระยะ 100 เมตรเท่านั้น การรับรู้ของวิญญาณของเขาไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงในหมอกนี้

หมอกที่นี่ไม่ธรรมดา มันถูกก่อตัวจากพลังงานแปลกประหลาดและมีความหนาคงที่ เจี้ยนเฉินถูกรอบล้อมไปด้วยหมอกแต่รู้สึกกับว่าเขาอยู่ในสำลีนุ่ม สำลีกดลงที่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องก่อนที่มันจะกลายเป็นพลังบาง ๆ ที่พยายามไหลเข้าไปในร่างกายของเขา

เจี้ยนเฉินรู้จากเทพเจ้าแห่งท้องทะเลว่าหมอกแปลกประหลาดนี้สามารถกินพลังชีวิตของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะประมาทเลยแม้แต่นิดเดียว พลังบรรพกาลไหลออกมาจากร่างกายเขาทันทีและเติมเต็มไปทั่วร่างกายของเขาเพื่อหยุดหมอกที่รุกรานนี้

ข้าง ๆ เขา ยาดริมถูกห่อหุ้มโดยชั้นพลังน้ำที่ทรงพลังที่หยุดการรุกรานของหมอกเช่นกัน จากนั้นนางก็ถอดผลึกอเวจีออกจากแหวนมิติของนาง ผลึกขนาดเท่ากับฝ่ามือปรากฏออกมาเปล่งแสงเล็กน้อยขณะที่มันลอยขึ้นไปบนอากาศ ถูกเปลี่ยนโดยการทำท่ามุตาของนาง พลังงานข้างในนั้นเริ่มรั่วออกมาทันทีและค่อย ๆ บีบอัดจนกลายเป็นนกสีฟ้าขนาดเล็ก