เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 141

ตอนที่ 141: เขาหายไปไหน?

ตอนนี้ตระกูลเทียนซ่งประกาศเลิกค้นหาตัวเจี้ยนเฉิน พวกเขาเริ่มถอนตัวจากเทือกเขาสัตว์อสูร เมื่อเห็นพลุพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนตัวออกอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินไม่คิดจะปล่อยให้ตระกูลเทียนซ่งออกไปอย่างง่ายดาย แม้ว่าเขาจะทำอะไรกับเทียนซ่งหลีไม่ได้ แต่เซียนระดับสูงและเซียนผู้เชี่ยวชาญ เขาสามารถจัดการได้อย่างแน่นอน แม้ว่าเทือกเขาสัตว์อสูรจะทำให้การหาทหารรับจ้างคนอื่นยากขึ้น แต่ทหารรับจ้างของตระกูลเทียนซ่งสวมชุดสีขาวทุกคนและมีสัญลักษณ์ของตระกูลเทียนซ่งอยู่บนเสื้อคลุมของพวกเขา ดังนั้นการค้นหาพวกเขาจึงเป็นเรื่องง่าย

บางครั้งอาจได้ยินเสียงการสู้รบในเทือกเขา แม้ในขณะที่สมาชิกตระกูลเทียนซ่งถอยกลับ หลายกลุ่มก็ยังปะทะกับเจี้ยนเฉินและกลายเป็นศพ เขาสั่งสมประสบการณ์อันยาวนานหลายเดือนหลังจากอาศัยอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูรและเขาปรากฏตัวและหายไปเหมือนภูตผีด้วยความช่วยเหลือของสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อน การจู่โจมของเขาทำให้ศัตรูไม่สามารถป้องกันตนเองได้ แม้แต่เวลาที่ทหารรับจ้างเจอตัวเจี้ยนเฉิน พวกเขาก็ยังประหลาดใจและจบลงด้วยการถูกฆ่าด้วยการโจมตีเพียงกระบวนท่าเดียว

แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญของตระกูลเทียนซ่งจะล้อมเจี้ยนเฉินไว้ เขาสามารถพึ่งพาความเร็วที่เหนือกว่าของเขาเพื่อหลบหนีเข้าไปในป่าโดยไร้ร่องรอย สิ่งนี้ทำให้ตระกูลเทียนซ่งเจ็บปวดมากเพราะไม่มีใครสามารถไล่ล่าเขาได้ แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญระดับกลางก็ไม่สามารถหาทางไล่ล่าเขาได้

ในครึ่งวันตระกูลเทียนซ่งทั้งหมดได้รวมตัวกันในที่สุด เมื่อเห็นว่ามีเพียง 100 คนที่เหลืออยู่ เทียนซ่งหลีก็รู้สึกกดดันอย่างมาก ในตอนแรก พวกเขาเข้ามาในเทือกเขาสัตว์อสูรพร้อมกับทหารรับจ้างครึ่งพัน เขาไม่คิดว่าในเวลาเพียงไม่กี่วัน พวกเขาจะสูญเสียสมาชิกมากกว่า 400 คน นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับตระกูลเทียนซ่ง

ความแค้นอย่างรุนแรงเปล่งประกายจากเทียนซ่งหลีในช่วงเสี้ยววินาทีเพราะความปรารถนาที่จะสังหารเจี้ยนเฉินมาถึงระดับที่ไม่เคยมีมาก่อน เขาไม่เพียงแต่ฆ่าคังเอ๋อแต่เขายังก่อให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวงกับตระกูลเทียนซ่งอีกด้วย ตอนนี้เทียนซ่งหลีไม่ต้องการทำอะไรมากไปกว่ากลืนเนื้อและดื่มเลือดของเจี้ยนเฉิน

เมื่อเห็นใบหน้าที่มืดครึ้มของเทียนซ่งหลี ทหารรับจ้างทุกคนในละแวกนั้นรู้สึกตึงแน่นอยู่ในลำคอ ไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรสักคำ พวกเขาเกรงว่าจะทำให้เทียนซ่งหลีไม่พอใจมากขึ้น ในขณะนี้ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรที่อาจทำให้เขาขุ่นเคือง

ไปกันเถอะ ! เทียนซ่งหลีโบกมือด้วยใบหน้าที่ฉุนเฉียว ในขณะที่เขาพาพวกเขาออกไปจากพื้นที่นั้น เขารู้ว่าหลังจากประสบกับความสูญเสียเช่นนี้ มันคงเป็นการยากมากที่จะบอกว่าตระกูลเทียนซ่งยังคงเป็นตระกูลอันดับ 1 ในเมืองเวค

กลุ่มสมาชิกทหารรับจ้างของตระกูลเทียนซ่งที่เหลือเดินผ่านป่าโดยไม่มีสัตว์อสูรตัวใดที่กล้าโจมตีพวกเขา. อย่างไรก็ตามสภาวะซึมเศร้าเล็ดลอดออกมาจากกลุ่มนี้ พวกเขารู้สึกกระสับกระส่ายและจิตวิญญาณของพวกเขาอยู่ในระดับต่ำ

ข้างหลังพวกเขามีชายคนหนึ่งสวมใส่ชุดหนังกำลังติดตามพวกเขาอย่างใกล้ชิดผ่านต้นไม้ เขาย้ายไปในทางหญ้าสูงใกล้เคียง เขาแทบไม่ขยับเลยแม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากกลุ่มสมาชิกเทียนซ่งไม่เกิน 50 เมตร แต่สมาชิกกลุ่มก็ไม่สังเกตเห็นเขาและเดินต่อไป เนื่องจากพวกเขาเสียงดัง พวกเขาจึงไม่สามารถได้ยินเสียงว่ามีคนกำลังติดตามพวกเขาอยู่

คนที่แอบซุ่มอยู่เบื้องหลังพวกเขาระมัดระวังอย่างมาก เขาใช้หญ้าสูงเพื่อปกปิดการเคลื่อนไหวและเขาก็รีบตามกลุ่มสมาชิกมาอย่างรวดเร็ว ในไม่กี่วินาทีเขาก็อยู่ในระยะ 20 เมตรโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

ในขณะนั้นแสงแวววาวของกระบี่ที่เปล่งประกายปรากฏอยู่ในมือของชายคนนั้น ชายผู้นั้นยังคงซ่อนตัวหายอยู่ในหญ้า หายตัวไปและกระโจนไปด้านหลังทหารรับจ้างของตระกูลเทียนซ่ง

เมื่อข้ามผ่านไป 20 เมตรเพื่อแบ่งเขาและกลุ่มทหารรับจ้าง กระบี่ของชายคนนั้นแวววาวขณะที่มันลอยอยู่กลางอากาศและแทงคนสุดท้ายในกลุ่ม

กระบี่พุ่งหลายต่อหลายครั้งขณะที่มันเคลื่อนด้วยความเร็วที่นึกไม่ถึง มันกำลังแทงผ่านคอของทหารรับจ้าง 5 คน

กระบี่สีเงินพร่ามัวอีกครั้งโดยไม่หยุดยั้ง เขาแทงทะลุคอของคนอีก 3 คนในอีกเสี้ยววินาทีถัดมา