เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1422

ตอนที่ 1422 – มรดกของเทพเจ้าสัตว์อสูร (1)

หอคอยสัตว์เทวะตั้งอยู่ใจกลางของทวีปสัตว์เทวะศาลาอันงดงามลอยอยู่ในอากาศที่ความสูงกว่าหนึ่งหมื่นเมตรส่องประกายระยิบระยับ โครงสร้างมีขนาดใหญ่มาก กว้างยาวถึง 10,000 เมตร มันดูเหมือนเมืองเล็ก ๆ

หอคอยศักดิ์สิทธิ์ได้ชื่อว่าหอคอยสัตว์เทวะ มันเป็นตำแหน่งที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้ในทวีปสัตว์เทวะเพราะมันถูกสร้างขึ้นในสมัยโบราณโดยพยัคฆ์ปีกเทวะโดยใช้แก่นแท้ของโลก มันได้กลายเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับสัตว์อสูรในทวีปสัตว์เทวะและเป็นสถานที่เดียวกันกับที่ผู้เชี่ยวชาญของทวีปได้รับการบ่มเพาะ

หอคอยศักดิ์สิทธิ์มี 99 ชั้น แต่ละชั้นมีความสูง 100 เมตรซึ่งมีพื้นที่ขนาดใหญ่ นอกเหนือจากชั้นที่ 99 ที่ซึ่งไม่มีใครเข้ามาแล้ว ชั้นอื่น ๆ ก็ถูกครอบครองโดยคนที่แข็งแกร่งที่สุดหนึ่งในเก้าสิบแปดของทวีป สามชั้นบนสุดเป็นที่ซึ่งผู้เชี่ยวชาญระดับ 9 สามคนในทวีปได้ทำการบ่มเพาะ

อย่างไรก็ตาม หลังจากการต่อสู้กับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง ทวีปสัตว์เทวะก็ประสบความสูญเสียอย่างหนัก หอคอยทั้งเก้าสิบเก้าชั้นมีหลายชั้นที่กลายเป็นชั้นที่ว่างเปล่ามากกว่าสองในสามของชั้นทั้งหมด

คนที่นั่งอยู่บนชั้น 96, 97 และ 99 ของหอคอย พวกเขาเป็นจักรพรรดิทั้งสามแห่งทวีปสัตว์เทวะจักรพรรดิ จักรพรรดิเสือ จักรพรรดิเปิงและไคเซอร์

อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามคนล้วนตัวขาวซีด ใบหน้าของพวกเขาซีดเซียว ดูอ่อนแอ ทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้กับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะฟื้นตัวในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นสัตว์อสูรระดับ 9

แต่ในเวลานี้ ผู้เชี่ยวชาญทั้งสามก็ลืมตาของพวกเขาขึ้นพร้อมกัน พวกเขาจ้องมองไปในทิศทางเดียวกัน สายตาของพวกเขาดูเหมือนจะสามารถเจาะทะลุสิ่งกีดขวางของหอคอยศักดิ์สิทธิ์และมองเห็นโลกภายนอกได้อย่างชัดเจน

ในเวลาเดียวกัน มิติที่สงบห่างออกไป 100 กิโลเมตรจากหอคอยศักดิ์สิทธิ์ก็เริ่มกระเพื่อม ประตูมิติเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและนูบิสและเจี้ยนเฉินก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันเคียงข้างซึ่งกันและกัน

ทั้งสองบินวนอยู่ในอากาศสูงหมื่นเมตรซึ่งทำให้พวกเขามองเห็นได้ไกล แม้ว่าทวีปนี้จะเต็มไปด้วยภูเขา พวกเขายังสามารถมองเห็นหอคอยศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ในระยะที่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร

“นี่คือหอคอยสัตว์เทวะหรือ? แม้ว่าข้าจะเป็นสัตว์อสูร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นหอคอยศักดิ์สิทธิ์ที่มีสถานะสูงสุดในใจของสัตว์อสูรทั้งหมด นูบิสกล่าวพึมพำในขณะที่เขามองไปที่หอคอยศักดิ์สิทธิ์ในระยะไกล เขาเคยมาที่ทวีปมาก่อน แต่เนื่องจากเขากลัวจักรพรรดิทั้งสาม เขาจึงเลือกที่จะไม่ย่างกรายมาที่นี่

เจี้ยนเฉินยังตรวจสอบหอคอยศักดิ์สิทธิ์ด้วยสายตาของเขา แต่ละด้านของหอคอยสัตว์เทวะนั้นมีความยาวเท่ากันเหมือนลูกบาศก์ มันแตกต่างอย่างชัดเจนจากโถงศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ ที่เขาเคยพบมาก่อน

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินสามารถสัมผัสได้ถึงชีพจรของพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวภายในหอคอยศักดิ์สิทธิ์แม้จะมีการตกแต่งภายนอกที่พิเศษ เขารู้สึกตกใจเมื่อเห็นว่ามันทรงพลังแค่ไหน

เจี้ยนเฉินและซ่างเฉียงทักทายซึ่งกันและกัน หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินหันไปมองไคเซอร์และแลงคีรอสและยิ้มจาง ๆ “มองปฏิกิริยาของพวกเจ้า เจ้าสองคนดูเหมือนจะไม่ต้อนรับข้ามากนัก”

พวกเขาทั้งสองขบกรามของพวกเขา ขณะที่พวกเขายืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่มืดครึ้ม ถึงแม้ว่าพวกเขาจะโกรธอย่างมากเพราะการมาถึงเจี้ยนเฉินและไม่ต้อนรับเขา แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไร มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้วสำหรับพวกเขาที่จะยอมจำนนต่อเจี้ยนเฉิน เพราะพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดในเผ่าพันธุ์ของพวกเขา พวกเขามีความภาคภูมิใจของพวกเขา

นูบิสหัวเราะเยาะทันทีเมื่อเขาเห็นพวกเขา เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “พวกท่านไม่ต้อนรับพวกเราสองคนจริง ๆ หรือ ? ตามกฎของทวีปสัตว์เทวะ ท่านต้องการไล่เราออกไปหรือ ? ” ในขณะที่เขากล่าว ตัวตนอันยิ่งใหญ่ได้เปล่งประกายจากนูบิส เขาเปิดเผยความแข็งแกร่งระดับ 9 ของเขา

สัตว์อสูรทั้งสามเผยให้เห็นการแสดงออกที่แตกต่างกัน และในที่สุดก็เบนความสนใจจากเจี้ยนเฉินไปที่นูบิส พวกเขาให้ความสนใจกับเจี้ยนเฉินมาก่อนและไม่สนใจการดำรงอยู่ของนูบิส ตอนนี้พวกเขาค้นพบด้วยความตกใจว่านูบิสก็เป็นสัตว์อสูรระดับ 9 ด้วยเช่นกัน

ไคเซอร์และแลงคีรอสมองหน้ากัน พวกเขาสามารถเห็นความไร้ประโยชน์และความคับข้องใจในสายตาของกันและกัน พวกเขาทั้งสองเหยียบย่ำเหนือผู้อื่นในอดีต แต่สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับพวกเขามาก่อน ศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขามาถึงที่ซ่อนของพวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรซักคำเพราะกลัวจะสร้างภัยพิบัติ

“ไม่มีอะไรที่ขัดขวางเส้นทางของเจ้าได้โดยธรรมชาติ แต่เจ้าไม่สามารถเข้าไปในหอคอยสัตว์เทวะ” แลงคีรอสกล่าวอย่างลังเล สีหน้าของเขาแปลกประหลาดมาก