เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1441

ตอนที่ 1441 – จุดสิ้นสุดของการรวมตัวอันยิ่งใหญ่

“ไปกันเถอะ” กุยไฮ่ ยี่เต่าถอนหายใจอย่างแผ่วเบาด้วยความเศร้าใจก่อนออกเดินทางพร้อมกับหยางลี่ และเฟิงเซียวเทียน

นอกจากเฟิงเซียวเทียนซึ่งยังคงค่อนข้างสบาย สีหน้าของหยางลี่และ กุยไฮ่ ยี่เต่า ทั้งสองที่เคร่งเครียด ผลลัพธ์ของมารราคะเป็นเรื่องที่น่ากลัวสำหรับพวกเขา

เจี้ยนเฉินมองออกไปจากทางมารราคะและมองไปรอบ ๆ โลกใบเล็ก เขาใช้วิญญาณของเขาแล้วห่อหุ้มทั่วทั้งสถานที่ จากความรู้สึกของเขา เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสำนักสราญรมย์และโถงลึกลงไปในโลกใบเล็กเต็มไปด้วยซากศพ พื้นดินถูกย้อมไปด้วยเลือดในขณะที่กลิ่นคาวของเลือดลอยอยู่ในอากาศ

เจี้ยนเฉินถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและบ่นว่า” มารราคะ การที่เขาฆ่าคนที่นี่ด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะตัดอารมณ์และความปรารถนาของเขาและไปถึงขอบเขตดั้งเดิม แต่เขาไม่รู้ว่าโลกนี้ถูกผนึกไว้ ทำให้ไม่สามารถไปถึงขอบเขตดั้งเดิมได้ ช่างน่าเสียดาย”

เจี้ยนเฉินส่ายหน้าเบา ๆ เขาไม่ได้แตะต้องอะไรเลยในโลกใบเล็ก เขาจากไปด้วยความเห็นใจ

ในโลกปัจจุบันมันเป็นเรื่องยากยิ่งที่จะกลายเป็นเซียนจักรพรรดิ แม้แต่เจี้ยนเฉินก็รู้สึกชื่นชมต่อมารราคะเมื่อเห็นว่าเขาสามารถสร้างวิธีการบ่มเพาะของตัวเองเพื่อไปถึงเซียนจักรพรรดิและบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ได้ด้วยตัวเอง

นี่เป็นเพราะมารราคะประสบความสำเร็จ ทุกอย่างที่เขาเป็นเจ้าของด้วยการทำงานหนักของเขาเอง เขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากองค์กรที่มีอำนาจใด ๆ ซึ่งแตกต่างจากสัตว์อสูรกับหอคอยสัตว์เทวะซึ่งทำให้การบ่มเพาะง่ายขึ้นมาก เขาไม่ได้มีแม้กระทั่งตระกูลผู้พิทักษ์และเมืองทหารรับจ้าง

เจี้ยนเฉินเดินทางกลับสู่อาณาจักรเกอซุน ในขณะนั้นเซียนจักรพรรดิได้ตื่นขึ้นจากการฝึกฝน พวกเขาทั้งหมดมีความสุขพร้อมกับมีกดดันมหาศาลที่น่ากลัวแผ่ออกมาจากพวกเขา พวกเขาหลอมรวมการบ่มเพาะของพวกเขาหมดแล้ว

เซียนจักรพรรดิทุกคนคำนับอย่างซาบซึ้งอย่างยิ่งต่อเจี้ยนเฉิน เมื่อพวกเขาเห็นเขา สัตว์อสูรสองสามตัวได้สาบานตนจงรักภักดีต่อเจี้ยนเฉินทันทีและกล่าวว่าพวกเขายินดีที่จะเป็นผู้พิทักษ์ตระกูลเจียงหยางในอนาคต

“ข้าซาบซึ้งในความตั้งใจที่ดีของเจ้าที่ป้องกันการคุกคามของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง ความสำคัญสูงสุดของเราคือการเตรียมการเพื่อที่จะป้องกันจากต่างโลก เมื่อเรากำจัดภัยคุกคามนี้ได้อย่างสมบูรณ์แล้ว ข้าจะต้อนรับเจ้าด้วยการอ้าแขนรับ หากเจ้ายังต้องการเข้าให้ข้าร่วมตระกูลเจียงหยาง” เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างแผ่วเบาและไม่สนใจคำสาบานด้วยความภักดี

ถ้ามันเป็นเมื่อก่อน เจี้ยนเฉินจะยอมรับสัตว์อสูรระดับ 9 หลายคนในฐานะผู้พิทักษ์ด้วยความยินดี แต่ตอนนี้เซียนจักรพรรดิไม่ได้มีค่าสำหรับเขาเหมือนเมื่อก่อน ที่สำคัญกว่านั้นเขายังไม่ทราบว่าจะมีผู้รอดชีวิตจากการต่อสู้กับต่างโลกจำนวนเท่าใด

เจี้ยนเฉินกระโจนขึ้นกระบี่จือหยิงและจากไปพร้อมกับแสงสีม่วง เขากลับไปที่เมืองลอร์ ปัจจุบันผู้คนหลายแสนคนได้ชุมนุมกันอยู่นอกเมืองแล้ว พวกเขาเบียดกันแน่น สิ่งที่มองเห็นได้คือฝูงชนจำนวนมาก

คนเหล่านี้ไม่ใช่คนธรรมดา ทุกคนมีความแข็งแกร่งที่น่าประทับใจ เพียงจำนวนของเซียนผู้คุมกฎก็ถึงหนึ่งหมื่น ในขณะที่จำนวนของเซียนสวรรค์ได้ไปถึงหนึ่งแสน เซียนสวรรค์หลายคนในสามตระกูลนั้นอยู่ไกลเกินไปและไม่สามารถทำได้หรือจะมีคนอื่นอีกมากมายที่ทำได้

ไม่ใช่เซียนผู้คุมกฎทุกคนจะมีคุณสมบัติตามเงื่อนไขที่ต้องการในเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของพวกเขา พวกเขากลับมาด้วยความตั้งใจที่จะมาเฝ้าดูหรือพยายามที่จะได้รับโชคดี อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ยังมีเซียนผู้คุมกฎ 1,000 คนที่มีคุณสมบัติตามข้อกำหนด