เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1510

ตอนที่ 1510: โชวชูหยุนเกือบไปแล้ว

ซาร์ไคหยุนซึ่งอยู่ในหมดสติมาหลายปีตื่นขึ้นเพราะเสียงเพลงของซ่างกวนมู่เอ๋อ ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็ออกเดินทางกลับสู่เมืองอัคนี เขาออกไปเพราะต้องการให้เวลากับซ่างกวนมู่เอ๋อ, เฮาหวู่และซาร์ไคหยุนได้อยู่ด้วยกัน เขาไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับวิธีที่จัดการของพวกเขา นี่คือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้

ยังมีเวลาอีกสองวันก่อนงานแต่งงานของเจี้ยนเฉิน เมื่อเขากลับมาถึงเมืองอัคนี ทั้งเมืองก็มีรูปลักษณ์ใหม่ ไม่ว่าจะเป็นร้านค้าต่าง ๆ ในเมืองหรือเขตที่อยู่อาศัยสำหรับสมาชิกกลุ่มทหารรับจ้าง ทั้งหมดถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ทั้งเมืองกำลังท่วมท้นด้วยความปิติยินดี

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เป็นที่เลื่องลือในอาณาจักรแห่งท้องทะเล ไม่เพียงแต่มีชื่อเสียงเพราะอันตรายที่แม้แต่จอมยุทธระดับ 17 ดาวก็อาจตายได้ แต่มันยังซ่อนการเผชิญหน้ากับโชคชะตาจำนวนมาก รวมถึงขุมทรัพย์ที่ทำให้จอมยุทธญระดับ 15 ดาวและ 16 ดาวลังเล

น้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกเป็นตัวอย่างหนึ่งที่พิเศษ ไม่เพียงแต่จะเปลี่ยนสภาพของคนเท่านั้น ทำให้คนพิการกลายเป็นอัจฉริยะทางการบ่มเพาะ แต่ยังสามารถควบแน่นวิญญาณและทำให้แข็งแกร่งขึ้นมา นอกจากนี้ยังเพิ่มโอกาสในการที่เซียนผู้คุมกฎจะตัดผ่านเป็นเซียนราชา

ถึงแม้ว่าอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์จะเป็นสถานที่ที่น่าหวาดกลัวที่สามารถปลิดชีพเซียนจักรพรรดิ แต่อันตรายก็ยังไม่เพียงพอที่จะหยุดนักผจญภัยนับไม่ถ้วนจากการรวมตัวกันและจัดตั้งกลุ่มเพื่อค้นหาสมบัติ

ในขณะนี้หลายคนพุ่งไปที่ทางออกของอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ คนที่อยู่ด้านหน้าดูกระเซิงและหน้าซีด เขาบาดเจ็บสาหัสและปกคลุมไปด้วยบาดแผล ข้างหลังเขามีอีกห้าคนที่เปล่งประกายด้วยพลังแห่งการมีอยู่ที่อ่อนแอกว่าเขา พวกเขากำลังไล่ตามเขา

ทั้งหกคนเป็นเซียนผู้คุมกฎ มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่หลบหนีเพื่อเอาชนะศัตรูของเขาหากเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส เป็นผลให้เซียนผู้คุมกฎ 5 คนเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ในท้ายที่สุด คนทั้งห้าก็ใกล้เข้ามาเพียงสองสามกิโลเมตรและการต่อสู้ที่รุนแรงก็ปะทุขึ้นในทันที

แม้ว่าคนที่หลบหนีจะแข็งแกร่งที่สุด แน่นอนเขาจะไม่สามารถต้านทานอีก 5 คนได้ ไม่ต้องเอ่ยถึงการป้องกันตัวเองในขณะที่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ผลก็คือ ทันทีที่พวกเขาเริ่มต่อสู้ เขาก็ถูกเหวี่ยงออกไปและกระอักเลือดเต็มปาก อาการบาดเจ็บของเขาหนักขึ้นและเขาก็ไม่มีแรงในการหลบหนี

ราวกับว่าเซียนผู้คุมกฎทั้งห้ารู้ว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาไร้ความสามารถ พวกเขาค่อย ๆ ล้อมเซียนผู้คุมกฎที่เปื้อนเลือดบนพื้นอย่างช้า ๆ หนึ่งในพวกเขาเย้ยหยัน “โชวชูหยุน เจ้ามีค่าพอที่จะครอบครองหินฟ้าสะเทือน 16 ดาวได้อย่างไร ? หากเจ้ารู้ว่าตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ทำไมเจ้าไม่มันมาให้พวกเรา ? ด้วยวิธีนี้ อย่างน้อยที่สุดเจ้าจะสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ เป็นเรื่องน่าอับอายที่เจ้าทำให้พวกเราทั้งห้าคนไล่ตามพวกเจ้ามาไกลตั้งแต่จากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลึกมาถึงที่นี่สำหรับหินฟ้าสะเทือน แม้ว่าเจ้าจะมอบมันด้วยความเต็มใจตอนนี้ เราก็จะไม่ให้อภัยเจ้า” ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ยกหอกในมือของเขาอย่างช้า ๆ โดยพุ่งเป้าไปที่หัวของโชวชูหยุน

โชวชูหยุนนอนราบกับพื้นในขณะที่เขาจ้องมองที่ห้าคน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ แต่เขาดูเหมือนจะเข้าใจว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงความตายไม่ว่าจะอย่างไร เขาถอนหายใจข้างในและค่อย ๆ หลับตา ในช่วงเวลาที่เขาหลับตา เขาอดคิดถึงลูกสาวของเขาโชวหลินไม่ได้

“หลินเอ๋อ ข้าจะไม่ได้เจอเจ้าอีกในอนาคต เจ้าต้องดูแลตัวเอง” ณ ประตูแห่งความตาย สิ่งหนึ่งที่โชวชูหยุนพบว่าเป็นเรื่องยากที่สุดคือลูกสาวของเขาซึ่งเขาทิ้งไว้ในเมืองศักดิ์สิทธิ์