เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1512

ตอนที่ 1512: นักฆ่าจากอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์

ไคยะ ข้ามั่นใจว่าข้าได้ประมาทเจ้าเกินไป ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเติบโตในเวลาสั้น ๆ อย่างนี้ ไม่ว่าเจ้าจะมีความสามารถที่ดีเพียงใด ไม่ว่าพรสวรรค์ของเจ้าจะยอดเยี่ยมเพียงไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ว่าเจ้าจะพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าเจ้าจะพบกับโชคที่น่าประทับใจในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ บรรพชนเผ่าไทท์พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก ในขณะที่เขารู้สึกเสียใจอย่างมาก เขาเสียใจกับความจริงที่ว่าทั้งห้ากลุ่มต้องใช้เวลาอีกนานก่อนที่จะเชิญจอมยุทธมาคุ้มกันพวกเขาได้ หากเผ่าของเขามีเซียนราชาสักคน พวกเขาจะยังคงสามารถต่อสู้กับไคยะที่แข็งแกร่งคนนี้ได้

ทุกคนที่อยู่ในงานแต่งงานต่างหน้าซีดอยู่หลังม่านพลัง พวกเขาตกใจมาก หลายคนรู้เรื่องการล้างเผ่าพันธุ์คาเลอร์เมื่อหลายปีก่อน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นกลุ่มที่มีชื่อเสียงในอาณาเขตทะเล พวกเขาก็ยังเป็นกลุ่มที่มีเซียนผู้คุมกฏมานาน พวกเขามีชื่อเสียงในรอบ ๆ ล้านกิโลเมตร ดังนั้นมันจึงเกิดความวุ่นวายอย่างใหญ่หลวงเมื่อเผ่า ๆ หนึ่งล่มสลายไป แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่มีคนไม่มากที่เดาได้จากการบอกใบ้ของบรรพชนของเผ่าไทท์, เผ่ากระบี่ทอง,เผ่าเฮอมัน,ตระกูลดาการ์และตระกูลทิงเว่ย ที่มีส่วนร่วมกับความหายนะนี้ อย่างไรก็ตามไม่มีใครออกมายืนข้างเผ่าคาเลอร์เช่นกัน

สิ่งที่ทำให้เหล่าแขกเหรื่อตะลึงคือหญิงสาวของเผ่าคาเลอร์ ไคยะได้กลายเป็นเซียนราชาแล้ว นางมาเพื่อแก้แค้นเผ่าไทท์ รวมถึงทุกกลุ่มที่ไม่เกี่ยวข้องหลังม่านพลัง สิ่งนี้ทำให้พวกเขาทุกคนหวาดกลัวและไม่มั่นใจว่าไคยะจะฆ่าพวกเขาด้วย

แม้ว่าเซียนผู้คุมกฏจะร่วมมือกัน แต่พวกเขาก็ไม่อาจรับมือกับเซียนราชาได้ เดาว่าต้องมีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเหลืออยู่เท่านั้น

เมื่อเห็นเซียนผู้คุมกฏของเผ่าไทท์ จิตสังหารของไคยะก็พุ่งสูงขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของนางแดงก่ำ นางไม่มีวันลืมช่วงเวลาที่เซียนผู้คุมกฏคนนั้นได้โจมตีบิดาของนางพร้อมกับบรรพชนของอีกสี่เผ่า นางยังไม่ลืมว่าพวกเขาทั้งห้าคนไล่ล่านางไปอย่างไรและบังคับให้นางหนีเข้าไปยังส่วนลึกของอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์

เผ่าไทท์, เผ่ากระบี่ทอง, เผ่าเฮอมัน, ตระกูลดาการ์และตระกูลทิงเว่ย พวกเจ้าทั้งห้ากวาดล้างเผ่าของข้าเมื่อหลายปีก่อน ข้ากลับมาวันนี้และจะทำให้เจ้าจ่ายอย่างหนักสำหรับสิ่งที่เจ้าทำ ข้าจะเอาชีวิตของเผ่าของเจ้าเพื่อเผ่าคาเลอร์ ไคยะพูดอย่างขุ่นเคือง นางมองไปที่แขกที่ไม่ได้เกี่ยวกับทั้งห้ากลุ่มและพูดว่า ถ้าเจ้าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของคนทั้งห้ากลุ่มที่ข้าได้เอ่ยออกมาและไม่อยากตาย ให้ออกจากม่านพลังทันที ข้าจะฆ่าทุกคนที่เหลือในครึ่งนาทีหลังจากนี้

แขกผู้บริสุทธิ์ทั้งหมดดีใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้ของนาง โดยไม่ลังเลทุกคนหนีออกจากม่านพลังทันทีราวกับพวกเขากำลังหนีสุดชีวิตโดยไม่มีใครกล้าที่จะช้าเกินไป

มีคนจากเผ่าไทท์ไม่เยอะที่เข้าใจถึงหายนะในครั้งนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงผสมปนเปกับฝูงชนที่หนีไป อย่างไรก็ตามทันทีที่พวกเขามาถึงม่านพลัง พวกเขาก็ถูกกระแทกกระเด็นกลับไปและไม่อาจผ่านได้เหมือนกับคนอื่น ๆ

พริบตาแขกทุกคนก็จากไป ไม่มีใครเต็มใจที่จะอยู่ช้ารวมถึงคนที่มีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับเผ่าไทท์อย่างมาก หากคู่ต่อสู้ของพวกเขาอยู่ในระดับที่ใกล้กันอาจจะมีบางคนรออยู่ อย่างไรก็ตามไม่มีใครยอมตายเพื่อเผ่าไทท์ เมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับการสังหารจนถึงที่สุด

บรรพชนของเผ่าไทน์ไม่สนใจสถานการณ์ เขาจดจ่ออยู่กับไคยะเท่านั้น เมื่อใดที่ไคยะขยับ เขาได้กลายเป็นแสงเงาและพุ่งเข้าหาไคยะในพริบตา เขาฟาดฝ่ามือไปที่หน้าผากของนาง

เขารู้ถึงความแตกต่างของความแข็งแกร่งระหว่างเขากับเซียนราชา ทำให้เขาไม่ได้ออมมือใด ๆ ขณะที่โจมตี เขาเร่งความเร็วจนถึงขีดสุดและโจมตีไคยะให้ถึงตาย เขาไม่ได้หยิบอาวุธเพราะนี่เป็นโอกาสเดียวที่เขาจะลอบโจมตีไคยะให้บาดเจ็บสาหัสและเป็นโอกาสเดียวที่เขาจะมีชีวิตรอด