เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 154

ตอนที่ 154:ฆ่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ (1)

เจี้ยนเฉินถอนหายใจออกมา แม้ว่าเขาจะเดาออกนานแล้วว่ามันจะมีโอกาสที่จะเจอเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ หลังจากที่มีคนเสนอรางวัลถึง 10,000 เหรียญม่วง ซึ่งมันเป็นรางวัลก้อนโตอย่างมาก แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะเจอเร็วอย่างนี้ ไม่มีความกลัวในใจของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเขาจะบอกไม่ได้อย่างแน่นอนว่าเขาจะเอาชนะเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้หรือไม่ แต่เขามีความมั่นใจว่าอย่างน้อย ๆ เขาก็สามารถต่อสู้ได้ในระดับหนึ่ง

ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็ดีใจด้วยเช่นกัน เขายินดีอย่างมากที่เขามองการณ์ไหลและบ่มเพาะจนตัดผ่านเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างแรก หากว่าเขาทำไม่ได้เมื่อเขาต้องเจอกับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเขาก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องหนี

เจี้ยนเฉินรู้สึกกดดันอย่างมากต่อหน้าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเฒ่าคนนี้ เขาสงบลงและจ้องมองไปยังผู้อาวุโสด้วยท่าทีที่สงบนิ่ง ท่านผู้อาวุโส เป็นไปได้หรือไม่ว่าว่า เงินเพียงแค่ 10,000 เหรียญม่วงก็สามารถล่อลวงให้ท่านมาจับข้าแล้ว ?

เด็กน้อย ไม่ควรถามในเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้ว ตาเฒ่าอย่างข้าจะไม่คุยกับเจ้าให้มากความ จะยอมไปกับข้าดี ๆ หรือจะให้ข้าลงมือเอง ตอนนี้เจ้าก็ควรจะรู้แล้วว่าข้าไม่เหมือนกับทหารรับจ้าง 10 คนเมื่อที่เจ้าได้ต่อสู้เมื่อกี้ ชายชรามองไปที่เจี้ยนเฉินแต่เขาไม่ได้มองเจี้ยนเฉินว่าเป็นคู่ต่อสู้

เจี้ยนเฉินแค่นหัวเราะออกมา ขณะที่กระบี่วายุโปรยก็มาปรากฏในมือขวาอีกครั้ง ขณะที่เขากระชับมือไปที่ด้ามกระบี่และหันปลายกระบี่ไปที่พื้นพร้อมกับพูดว่า การรอให้คนอื่นมาพาตัวไปหรือการเดินไปด้วยตัวเองนั้นไม่ใช่วิสัยของข้าเลย ท่านผู้อาวุโส ข้าชอบความคิดที่ชาญฉลาดของท่านจริง ๆ ทันใดนั้นเจี้ยนเฉินก็หายตัวไปพร้อมกับเหลือเงาราง ๆไว้เล็กน้อย ร่างของเขาพุ่งเข้าใจชายชรา ในเสี้ยววินาทีระยะห่างระหว่างสองคนก็เหลือเพียงแค่เมตรกว่า ๆ และยิ่งใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว กระบี่วายุโปรยเริ่มเปล่งแสงของปราณกระบี่อย่างแรงกล้าก่อนที่จะแทงไปที่คอของชายชรา

แววดูถูกบนใบหน้าของชายราได้หายไปก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยท่าทางที่จริงจัง ฝ่ามือของเขาเริ่มหลอมรวมพลังเซียนก่อนที่จะกลายเป็นกริชยาวฟุตกว่า ๆ มันปรากฏอยู่ในมือของชายชราพร้อมกับเปล่งแสงอันเย็นชาก่อนที่จะมาป้องกันวิถีของกระบี่วายุโปรย

กระบี่วายุโปรยและกริชของชายชราปะทะกันจนเกิดเสียงดัง ทันใดนั้นพลังเซียนจำนวนมาก็กระจายไปทั่วพื้นที่จากแรงระเบิดรอบ ๆ พวกเขาจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า เมื่อมันกระจายออกไปพร้อมกับแรงกระเพื่อมจากไปแล้ว ฝุ่นดินจำนวนมากก็ฟุ้งเต็มพื้นที่และบดบังการมองเห็นทันที

ได้ยินเสียงฮึ่มเบา ๆ จากลำคอของเจี้ยนเฉิน ขณะที่ถูกกระแทกจนกระเด็นไปไม่กี่เมตร ทุกก้าวที่เขาถอยเต็มไปด้วยหลุมที่เป็นรอยเท้าพร้อมกับฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นมา

ความแข็งแกร่งของเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษมากมายจริง ๆ ข้าไม่คิดว่าเมื่อทะลวงจากเซียนระดับสูงมาเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ แต่แล้วช่องว่างระหว่างทั้งสองก็ยังมีอยู่ เจี้ยนเฉินพึมพำหลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากับชายชรา เป็นเจี้ยนเฉินที่เสียเปรียบ สุดท้ายด้วยพลังเซียนของเจี้ยนเฉินที่อยู่ในระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญก็ไม่อาจต่อสู้กับชายชราผู้เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษได้

กระนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกดีใจเช่นกัน หลังจากปะทะกับชายชรา เขาก็ตระหนักได้ว่าความแตกต่างของความแข็งแกร่งนั้นกว้างอย่างมากและเขาก็ยังไม่อาจต่อสู้กับชายชราคนนั้นได้ มันทำให้เขารู้สึกดีใจมาก ๆ

ในอีกด้านหนึ่งใบหน้าของชายชราเริ่มจริงจังเมื่อเขามองไปที่เจี้ยนเฉินและพูดอย่างจริงจัง เด็กน้อย ดูเหมือนว่าเรื่องของเจ้าคงต้องยุ่งยากเล็กน้อย หากตาเฒ่าคนนี้จะต้องจับเจ้า เจ้าตาเฒ่าคนนี้จะต้องพยายาให้มากกว่านี้เสียแล้ว

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินยิ้มอย่างเย็นชา แม้ว่าเจ้าจะใช้ทุกอย่างที่เจ้าสามารถทำได้ เจ้าก็ไม่อาจจับข้าได้