เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 157

ตอนที่ 157: ข้าควรต้องทำ ?

ขณะที่ทหารรับจ้างคนนี้พูดจบ อีกคนก็พูดขึ้นมาว่า ถูกต้องเลย หัวหน้า แม้ว่าเราจะยังไม่เจอเจี้ยนเฉิน แต่เส้นทางที่เรามาก็เห็นศพกว่า 100 ศพแล้วหลังจากที่ดูดี ๆ แล้ว พวกเขาส่วนใหญ่ดูเหมือนจะเป็นสหายในเมืองเวคที่เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญซะส่วนใหญ่ ถ้าเจี้ยนเฉินสามารถฆ่ากลุ่มเซียนผู้เชี่ยวชาญได้ง่ายๆ ความแข็งแกร่งของเขาอย่างน้อย ๆ ต้องเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ แม้ว่าเราจะเผชิญหน้ากับเขาแต่เราก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าเราจะจับเขาได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บหรือเกิดการสูญเสียได้ ข้ากลัวว่ากลุ่มของเราอาจจะถูกจัดการทั้งหมดก็เป็นได้

เมื่อได้ยินทหารรับจ้างคนนั้นพูด ทหารรับจ้างคนอื่น ๆ กว่า 10 คนก็อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเคร่งขรึม ข้อมูลที่พวกเขารับรู้ใหม่นี้ทำให้พวกเขาตระหนักว่า หากพวกเขาต้องการจับเจี้ยนเฉินให้ได้นั้นพวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นกลาง พวกเขาต้องใช้ความพยายามมากกว่าที่พวกเขาคิด ท้ายที่สุดจากข้อมูลที่ส่งมาจากตระกูลเทียนซ่ง พวกเขาสามารถบอกได้เลยว่าเจี้ยนเฉินนั้นต้องมีความแข็งแกร่งเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษเป็นอย่างน้อย ดังนั้นจากตอนแรกที่พวกเขาไม่ได้สนใจเจี้ยนเฉินต้องกลายมาเป็นจริงจังมากขึ้น

อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขากำลังหลงทางอยู่ในเทือกเขาสัตว์อสูร เพียงไม่กี่วันข่าวอันน่าทึ่งของเจี้ยนเฉินก็เข้ามาในหูของพวกเขาเกี่ยวกับเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นกลางที่ตายด้วยน้ำมือของเขา แม้ว่าพวกเขาจะไม่เชื่อข่าวลือเหล่านี้ในตอนแรก หลังจากที่ได้เห็นซากศพเกลื่อนทางเดินไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน พวกเขาก็ต้องเชื่อจนได้

ในตอนนี้ทหารรับจ้างทั้ง 10 คนตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจว่าจะไล่ล่าต่อไปหรือไม่ พวกเขาต้องการจับเจี้ยนเฉิน แต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็กลัวที่จะต่อสู้กับเขา พวกเขาต้องการออกไปจากเทือกเขาแห่งนี้ แต่พวกเขาก็ไม่เต็มใจปล่อยให้รางวัล 10,000 เหรียญม่วงที่ล่อใจพวกเขาหลุดลอยไป

หัวหน้าเราควรจะทิ้งภารกิจพวกนี้ไหม ความจริงที่ว่าเราได้เห็นศพมากมายบนทางเดิน ก็เป็นเรื่องพิสูจน์ถึงพลังของเจี้ยนเฉิน หากเราต้องเจอกับเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเราจะมีจำนวนมากกว่า เราก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้กับเขาและจะมีคนจำนวนมากที่ตายด้วยน้ำมือของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ชายวัยกลางคนที่มีรอยแผลเป็นพูดโดยเผยให้เห็นความกลัวที่อยู่ในดวงตาของเขา

ข้าขอกล่าวเสริมหยุนซีปิงสักสองสามประโยค หัวหน้า ในขณะที่เงิน 10,000 เหรียญม่วงนั้นไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ แต่มันก็ไม่สามารถใช้ได้หากว่าเราตาย ถ้าเราตายที่นี่ เราจะเอาเวลาที่ไหนไปใช้เงินหรือเพลิดเพลินอย่างมีความสุข ชายผิวเข้มอีกคนพูด

เมื่อได้ยินเหล่าทหารรับจ้างพูดแบบนี้ ชายที่มีรอยแผลบนใบหน้าก้มหัวหน้าช้า ๆ และพูด ได้ เราจะลงไปจากเทือกเขานี้

จากประกาศครั้งนี้ ทหารรับจ้างทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่สีหน้าที่ตึงเครียดของเขาเริ่มผ่อนคลายทีละน้อย ๆ

มันน่าเสียดายที่เจ้าไม่อาจผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ !

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังกลุ่มทหารรับจ้างที่กำลังดีใจอยู่

เสียงที่พูดออกมาคราวนี้ทำให้ทหารรับจ้างทุกคนตัวแข็งทื่อ

ใครอยู่ตรงนั้น ออกมา ! ทหารรับจ้างที่มีแผลเป็นตะโกนออกมาขณะที่เขาอยู่รวมกลุ่ม เหล่าทหารรับจ้างคนอื่น ๆ อีก 10 คนค่อยยืนขึ้นมาอย่างช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

ทันใดนั้น มีคนสวมชุดหนังค่อย ๆ เดินออกมาจากข้างหลังต้นไม้ คนนี้มีผมยาวสีดำรวบหางม้าและเสียบก้านหญ้าแทนปิ่น มีคราบไคลอยู่ทั่วตามใบหน้า ขณะที่เขาเดินเข้ามาก็ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเขาเป็นใคร