เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1576

ตอนที่ 1576 : นายน้อยแห่งเกาะ

ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนนั้นมั่นใจและบอกว่าตัวเองเป็นพี่ของเจียงหยางซู อันที่จริงแล้วแค่พ่อของเขากับพ่อของเจียงหยางซูเป็นพี่น้องกัน ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนนั้นแก่กว่าเจียงหยางซูไม่กี่ปี ดังนั้นมันจึงชัดแล้วว่าเขาเป็นเหมือนพี่ชายสำหรับเจียงหยางซู

แต่ความหมายของประโยคนี้เปลี่ยนไปเมื่อ เจียงหยางซู ได้ยินมัน มันเป็นเหมือนการดูหมิ่น

เจียงหยางซูนั้นเป็นนายน้อยของตระกูลเจียงหยาง ฐานะที่ยิ่งใหญ่รวมกับความหยิ่งทะนงทำให้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมทนรับคำดูหมิ่นแบบนี้

ทันใดนั้นสีหน้าของเจียงหยางซูก็เปลี่ยนไป ตอนนั้นเขาดูหมือนจะกลายเป็นดาบที่จะออกมาจากฝักแสดงถึงความคม, ว่องไวและทรงพลัง แน่นอว่ามันถือว่าแข็งแกร่งในคนอายุเท่า ๆ กับเขา พลังของเขาในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษไม่ได้โดดเด่นอะไรในตระกูลที่ซึ่งมีจอมยุทธมากมายมารวมตัวกัน

แต่หลายคนเห็นว่าเจียงหยางซูระเบิดพลังขึ้นมา แต่พวกนั้นไม่คิดว่ามีเรื่องใหญ่อะไร ในสายตาของพวกคนที่อยู่มาหลายพันปี พวกนั้นถือว่ามันการต่อสู้ในหมู่เด็ก เจียงหยางป้าและ เจียงหยางเค่อเองก็เห็นเรื่องนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่บนเวทีเป็นเป้าสายตาของทุกคน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจจะหยุดเรื่องนี้ได้

“เจ้าว่าไงนะ ? เจ้าพูดซ้ำอีกรอบได้รึไม่ ? ” เจียงหยางซูมองไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขามุ่งเน้นพลังไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน ปรากฏว่าเขาจะเริ่มสู้ทันทีที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนพูดอะไรที่ทำให้เขาไม่พอใจ

ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนในชุดพอดีตัวกลับยืนกอดอกอย่างใจเย็น ริมฝีปากเขาโค้งขึ้นราวกับมองเห็นเรื่องตลกแต่สายตาเขากลับคมกริบราวกับอินทรีย์ เขาแสดงความเย็นชาออกมาและเอ่ยขึ้นมาอย่างใจเย็น “เจ้าขู่พี่เจ้าจริง ๆ ข้าน่ะเป็นพี่ของเจ้า ดังนั้นข้าถามได้รึไม่ว่าเจ้าวางแผนจะทำยังไง ? ” ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนพูดด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ เขาได้ยินเรื่องน้องชายมานานแล้วถึงความสำเร็จที่ทำได้ในอายุยังน้อย และแม้แต่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็พบว่าพวกมันค่อนข้างน้าประทับใจ ตอนแรกเขาอยากจะพบกับน้องชายที่เขาไม่เคยเจอ แต่หลังจากที่มายังตระกูลและพบพฤติกรรมแย่ ๆ ของเจียงหยางซู เขาก็ต้องผิดหวัง

“จะ-เจ้ากล้าดียังไง ! ข้าไม่สนใจว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหน เจ้าไม่อาจจะออกไปได้ง่าย ๆ หลังจากที่มายังตระกูลเจียงหยางของเราและหาเรื่องเราแบบนี้ เจ้าหลบหลู่เกียรติของตระกูล” เจียงหยางซูตะโกนขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ใบหน้าเขาแสดงความโกรธออกมา ความเย็นชาได้สะท้อนออกมาผ่านใบหน้า เขาไม่คิดมาก่อนว่าชายที่เขาไม่รู้จักมาก่อนจะกล้าดีขนาดนี้ ชายตรงหน้าเขาเหมือนไม่สนเขาเป็นนายน้อยของตระกูล แต่ชายตรงหน้าเขากลับต้องการจะบอกว่าเป็นพี่ชายของเขา เจียงหยางซูจะทนได้ยังไง พลังเซียนปะทุอกมาอัดแน่นเป็นอาวุธเซียน เขาได้แทงเข้าใส่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนอย่างไร้ปราณี

ในตระกูลเจียงหยาง คนอื่นคงกลัวที่จะไปคุกคามพวกเขาและหลีกเลี่ยงการต่อสู้ แต่เจียงหยางซูไม่ได้กลัวเพราะหัวหน้าตระกูลตอนนี้คือปู่ของเขา ส่วนพ่อเขาก็จะได้รับตำแหน่งต่อ ด้วยการที่ปู่กับพ่อคอยตามใจ เขามั่นใจว่าเขาจะผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้โดยไม่ได้รับการลงโทษ อย่างมากเขาก็โดนดุเพราะมันไม่มีอะไรที่ตระกูลเจียงหยางจัดการไม่ได้ด้วยฐานะในตอนนี้

เซียนหลายคนรอบ ๆ เริ่มหันมามอง ไม่มีสักคนที่คิดจะเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน น่ะพูดเกินไปจริง ๆ แต่หลายคนก็พากันเดาว่าเสี่ยวเป่า, เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยเป็นใคร เนื่องจากเสี่ยวเป่ากล้าพอที่จะหาเรื่องนายน้อยต่อหน้าคนอื่นและถึงกับบอกว่าเป็นพี่ชายของนายน้อยด้วย

ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนแก่กว่าเจียงหยางซูเล็กน้อย แต่เขาไม่อาจจะพูดแบบนี้ออกมาได้ ยังไงซะฐานะที่ต่างกันก็มากเกินไป

ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนยืนกอดอกรับมือกับการโจมตีของเจียงหยางซู เขาไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะหลบแต่สายตาอขงเขากลับเย็นชาขึ้นไปเรื่อย ๆ เมื่อเจียงหยางซูแทงเข้ามา

เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยยังคงยืนอยู่นิ่ง พวกนางมองดูสองพี่น้องด้วยความสนใจและพากันยิ้มออกมา

” ซูเอ๋อ อย่าหยาบคาย ! ”

เมื่อดาบของเจียงหยางซูห่างจากซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนแค่เพียง 3 นิ้ว เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา ในเวลาเดียวกันมิติรอบตัว เจียงหยางซูก็แน่นิ่งไปจนเขาไม่อาจจะขยับอาวุธเซียนตัวเองได้

เจียงหยางซูได้ใช้อาวุธเซียนออกมาแล้ว เจียงหยางป้าไม่อาจจะมองข้ามสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงหยุด เจียงหยางซู

“ท่านปู่ ปล่อยข้า ไอ้เด็กนี่ดูถูกข้า ข้าต้องสั่งสอนบทเรียนเขาในวันนี้ ข้าทนรับมันไม่ได้” เจียงหยางซูตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ได้กลัวและซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็แสดงสีหน้าท้าทาย

“ซูเอ๋อ เจ้ายังไม่เงียบอีก วันนี้คือวันที่พ่อเจ้าจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล ในฐานะลูกของพ่อแล้ว เจ้าไม่รับแขกให้ดีและถึงกับต้องการสู้กับเขาอีก เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง ? ทำไมเจ้าไม่ขอโทษแขกซะล่ะ ? ” ใบหน้าของ เจียงหยางป้าหม่นลงจนดูจริงจัง

“ท่านปู่ ท่านไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชายคนนี้บอกว่าเขาเป็นพี่ของข้า เขาดูถูกข้า ข้าไม่มีทางขอโทษเขาแม้ว่าจะต้องตายก็ตาม” เจียงหยางซูตอบกลับด้วยความหงุดหงิด เขาถึงกับหันหน้าหนีปฏิเสธที่จะขอโทษ