เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1597

ตอนที่ 1597 : ค่ายกลสังหารเทพ

เจี้ยนเฉินคาดไว้นานแล้ว สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้ต่อน้อยและพลังบรรพกาลก็เข้าสู่ขั้นคุ้มคลั่งทันที มันอัดแน่นในปราณกระบี่ที่มือขวาของเขาจนมีขนาดเท่ากับกระบี่ทั่วไปแต่มีพลังทำลายล้างแผ่ออกมา ในเวลาเดียวกันปราณกระบี่ที่อัดแน่นจากเส้นทางกระบี่เช่นเดียวกัน มันหลอมรวมกับพลังบรรพกาลและสร้างพลังทำลายล้างขึ้นมา มันคือพลังบรรพกาลขั้น 8 และความเข้าใจความสำเร็จส่วนใหญ่ของกำเนิดกระบี่ แค่พลังของตัวมันเองก็น่าตกใจแล้ว การที่มันหลอมรวมเข้าด้วยกันทำให้การโจมตีนี้น่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก

ตอนที่เจี้ยนเฉินแทงออกไป ทั้งโลกนั้นสั่นไหว มิติด้านบนภูเขาโลกแตกกระจายพร้อมกับพลังลึกลับที่แผ่ไปโดยรอบนั้นได้สลายไป สายฟ้าโดยรอบสลายก่อนที่มันจะหนีจากการโจมตีของเจี้ยนเฉิน

การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นเกินกว่าขั้นแลกเปลี่ยนช่วงกลางและขึ้นถึงช่วงปลาย ในเวลาเดียวกันการโจมตีนี้ก็มีพลังของกฎจากเส้นทางกระบี่ ดังนั้นมันจึงโดดเด่นเมื่อเทียบกับการโจมตีของขั้นแลกเปลี่ยนช่วงปลายคนอื่น

ปราณกระบี่ได้ปะทะกับเสาพลังงานที่สร้างขึ้นโดยจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมกว่า 40 คนและระเบิดออก การโจมตีนี้น่ากลัวอย่างมากจนทำให้มิติแตกสลาย สันเขาทั้งลูกสั่นไหวอย่างรุนแรงพร้อมกับมีหินนับไม่ถ้วนตกลงมา สันเขาที่พวกเขาสู้กันนั้นไม่ใช่แค่สันเขาเก่าทั่วไป สันเขาแห่งนี้คือภูเขาโลกที่แข็งแกร่งซึ่งไม่เคยได้รับความเสียหายจากการโจมตีนี้

แต่สันเขานี้กลับเกิดปฏิกิริยาตอบโต้ไปทั่วทั้งโลก ตอนที่สันเขาแห่งนี้สั่นไหว ทั้งโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งก็พบกับแผ่นดินไหวครั้งใหญ่จนทำให้ภูเขาทั่วโลกนั้นถล่มลงมา พื้นดินเองก็แตกออกเช่นกัน

ภูเขาโลกนั้นคือหัวใจของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง การรบกวนหัวใจจะส่งผลโดยตรงกับส่วนที่เหลือของโลก

เสาพลังงานจากจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมได้สลายไปพร้อมกับพลังอันน่ากลัว ทุกคนต่างก็เซกลับมาเมื่อพลังงานกวาดมาที่พวกเขาจนทำให้พวกเขาหน้าซีดและกระอักเลือดออกมาที่มุมปาก ผมยาว ๆ ของเจี้ยนเฉินลอยไปตามอากาศ เขาพุ่งออกมาจากอุโมงค์พร้อมกับทนรับพลังอันน่ากลัว ปราณกระบี่ในมือเขาไม่ได้สลายไปแต่แสงในตัวมันนั้นหม่นลง

จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมทุกคนต่างก็มองไปที่เจี้ยนเฉินซึ่งไร้อาการบาดเจ็บพร้อมหัวใจที่เต้นรัว แม้แต่โอวหยาง หยิงเว่ย, เฉียงซ่งและผู้อาวุโสอีก 5 คนก็ไม่อาจทำใจเย็นต่อได้ ยังไงซะจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมของโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งก็ร่วมมือกันในครั้งนี้ พลังที่แสดงออกมานั้นอาจเข้าถึงหรือสูงกว่าขั้นแลกเปลี่ยนช่วงปลายแต่การโจมตีนี้กลับไม่อาจสร้างรอยขีดข่วนให้กับเจี้ยนเฉินได้เลย พวกเขายากที่จะเชื่อสายตาตัวเอง

ทันใดนั้น เจี้ยนเฉิน ก็หายตัวไปจากจุดที่เขายืนอยู่ เขาพุ่งไปหาโอวหยางหยิงเว่ยราวกับภาพพร่ามัว ตาของเขาดูเย็นชาพร้อมกับความอาฆาตที่แผ่ออกมาซึ่งยากที่จะควบคุมได้ แรงกดดันโดยรอบอยู่ ๆ ก็เพิ่มสูงขึ้น

โอวหยางหยิงเว่ยทำให้เสี่ยวหลิงและเสี่ยวจินบาดเจ็บบนทวีปเทียนหยวน เขาทำให้เถี่ยต้าและเสือขาวบาดเจ็บ พี่น้องของเจี้ยนเฉินได้รับบาดเจ็บหนักเพราะอีกฝ่าย และครั้งนี้จอมยุทธทั้งหมดในทวีปเทียนหยวนก็จะถูกอีกฝ่ายฆ่าหากเจี้ยนเฉินกลับมาไม่ทันเวลา ผลก็คือความอาฆาตที่เจี้ยนเฉินมีต่อโอวหยางหยิงเว่ยนั้นสูงเสียดฟ้า

“เข้าประจำที่ค่ายกลสังหารเทพ ! ”