เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 160

ตอนที่ 160: เผชิญหน้ากับสัตว์อสูรระดับ 5

เจี้ยนเฉินเริ่มเคร่งขรึมขึ้นมาทันที เมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามที่สั่นสะเทือนไปถึงสวรรค์ ขณะที่เขามองไปยังทิศทางนั้น เขาก็คิดกับตัวเองว่า แค่เสียงคำรามยังมีผลกระทบขนาดนี้ มันจะต้องเป็นสัตว์อสูรระดับ 4 ขั้นสุดยอดเป็นแน่ ขณะที่เจี้ยนเฉินกำลังคิดอยู่ ก็มีคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็นแผ่ไปทั่วทั้งบรรยากาศและก่อให้เกิดความวุ่นวาย ต้นไม้จำนวนมากถูกถอนขึ้นไปบนอากาศด้วยพลังงานเหล่านั้น

เจี้ยนเฉินยิ่งเคร่งเครียดมากกว่าเดิมเพราะเขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศที่รุนแรงแห่งนี้ ตอนแรกเขาตกตะลึงด้วยคลื่นพลังงานที่เข้ามาหาเขา แต่ตอนนี้เขาตกตะลึงมากจนเขาอดที่จะพูดไม่ได้ พลังขนาดนี้ มันต้องเป็นสัตว์อสูรระดับ 5 แน่นอน

จากการแผ่ขยายของพลังงานนั้นเร็วมาก ภายในเสี้ยววินาทีมันก็มาถึงจุดที่เจี้ยนเฉินอยู่ แต่ในเวลานั้นพลังงานก็เริ่มจางหายไปโดยที่ไม่มีผลกระทบใด ๆ ราวกับเป็นนกเสียงกาที่ดังก้องผ่านหูของเขา เสื้อผ้าของเจี้ยนเฉินกระพือเล็กน้อยพร้อมกับผมยาวสีดำที่เริ่มปลิวไปตามลม

เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของสัตว์อสูรนั้นยังคงได้ยินอยู่ทั่วทั้งพื้นที่ราวกับเป็นเสียงระเบิดกัมปนาท คลื่นพลังที่มาพร้อมกับการสั่นไหวทั้งอากาศและผืนดินราวกับแผ่นดินไหว

ใบหน้าของเจี้ยนเฉินเริ่มเคร่งเครียดเมื่อเขาได้ยินเสียงคำรามทั้งสองแบบ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะพึมพำ ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรระดับ 5 ทั้งสองตัวนั้นกำลังสู้กันอยู่ จากนั้นเจี้ยนเฉินก็วิ่งไปตามทิศทางของเสียงคำรามทันที

หลังจากเกิดความเสียหายของคลื่นพลังงาน เจี้ยนเฉินก็มาถึงจุดที่พวกมันต่อสู้กันอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินอยู่ห่างออกมา 500 เมตร มีสัตว์อสูรระดับ 5 สองตัวกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ทุกครั้งที่พวกมันปะทะกันคลื่นพลังงานก็พุ่งออกไปทุกทิศทุกทาง แม้กระทั่งพื้นดินก็สั่นไหวและเต็มไปด้วยหลุมบ่อ จากที่สัตว์อสูรทั้งสองต่อสู้กัน มีหลุมลึกไม่กี่เมตรอยู่รอบ ๆ ราวกับอุกาบาตตกลงมา ต้นไม้รอบ ๆ พวกมันถูกถอนออกมาทั้งรากและบางต้นก็ปลิวขึ้นไปบนฟ้าราวกับหญ้า มันไม่มีอะไรต่างกันระหว่างมันและฝุ่น

เจี้ยนเฉินซ่อนตัวอยู่ห่างจากพวกมันไป 500 เมตรเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บจากลูกหลงของสัตว์อสูรทั้งสอง พร้อมกับที่เจี้ยนเฉินมองไปที่การต่อสู้ของพวกมันอย่างใส่ใจ

แม้ว่าสัตว์อสูรทั้งสองกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เจี้ยนเฉินก็ยังคงสามารถเห็นรายละเอียดการต่อสู้ของพวกมันได้อย่างชัดเจน ระหว่างการต่อสู้ของสัตว์อสูรทั้งสอง ตัวหนึ่งมีสีดำทมิฬราวกับกลางคืนและมีร่างพอ ๆ กับวัว อย่างไรก็ตามที่หลังของมันมีปีกสีดำทมิฬอีกหนึ่งคู่

อีดตัวเป็นสุนัขสีขาวตัวน้อยราวกับหิมะ แม้ว่าสัตว์อสูรทั้งสองจะมีขนาดต่างกันอย่างสิ้นเขิง แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันก็พอ ๆ กัน

“โฮก ! “

“โฮก ! “