ตอนที่ 1631: กลั่นเมฆ
ทันทีที่เจี้ยนเฉินเข้าสู่ก้อนเมฆสีเลือด เขาก็รู้สึกกดดันอย่างหนักจากทุกทิศทางราวกับว่ามีภูเขากดทับเขา ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ทรุดลงและความเร็วในการเคลื่อนไหวของเขาก็ลดลงอย่างมาก ในเวลาเดียวกันพลังมารก็เข้ามาในหัวของเจี้ยนเฉินและส่งผลกระทบต่อวิญญาณของเขาและเขาก็เริ่มเห็นภาพหลอน
เจี้ยนเฉินหรี่ตาลงและแสงแวบเข้ามาในดวงตาที่สั่นไหวของเขา เขาจดจ่อและระงับภาพหลอนซึ่งเกิดจากพลังมาร จากนั้นกระบี่คู่ก็ลอยอยู่เหนือหัวของเขาพร้อมกับเปล่งแสงสีม่วง-ฟ้าและสร้างกำแพงรอบ ๆ ตัวเขา พลังบรรพกาลเติมเต็มเข้ามาในร่างของเขาทุก ๆ ส่วน ในขณะนั้นทำงานร่วมมือกับกระบี่คู่เพื่อป้องกันแรงกดดันจากเมฆ
หลังจากทั้งหมดเมฆสีเลือดมีอำนาจเทียบเท่ากับจิตมารที่อยู่ในจุดสูงสุด แม้แต่พลังของเกราะไหมบรรพกาลก็ลดลงไปถึงหนึ่งในสาม แต่ส่วนที่เหลือก็ยังคงมากสำหรับเจี้ยนเฉิน หากจิตสำนึกของจิตมารยังคงอยู่ เจี้ยนเฉินและจิตวิญญาณราชันย์จะไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้ แม้ว่าเขาจะเหลือพลังแค่สองในสามเท่านั้น แม้ว่าตอนนี้จิตมารจะถูกทำลายแล้ว เมฆสีเลือดก็ยังคงกดดันเจี้ยนเฉินอยู่ในระดับหนึ่ง
เจี้ยนเฉินไม่ได้เข้าใกล้ศูนย์กลางของเมฆสีเลือด เขาหยุดอยู่รอบนอกหลังจากที่เดินทางมากกว่าหนึ่งร้อยเมตรและนั่งลงอย่างขึงขัง
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าจิตมารได้ถูกทำลายลงไปแล้ว เจี้ยนเฉินก็ยังไม่กล้าประมาทเมฆสีเลือดเพราะพลังของมวลเมฆนั้นยิ่งใหญ่เกินไป มันเกินกว่าขอบเขตเทพ เขายังคงสงสัยว่ามีเพียงแค่เทพเท่านั้นที่จะควบคุมพลังที่ยิ่งใหญ่ของเมฆได้
เจี้ยนเฉินนั่งอยู่ในกลุ่มของเมฆสีโลหิต เขาสูดหายใจเข้าลึกและค่อย ๆ หลับตาก่อนที่จะดูดซับพลังงานในเมฆอย่างระมัดระวัง เจี้ยนเฉินไม่แน่ใจว่าร่างบรรพกาลของเขาจะสามารถดูดซับพลังเหล่านี้ได้หรือไม่ เพราะมันยิ่งใหญ่เกินไปและยังมีพลังของจิตมารปรากฏตัวมากขึ้น เขามีความมั่นใจเล็กน้อยว่าพลังที่อันตรายเหล่านี้จะมีประโยชน์ต่อเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กระทำการโดยประมาทในการพยายามครั้งนี้ เขาดูดซับมันทีละน้อยโดยมีขนาดเพียงเท่าเข็มเท่านั้น
ร่างกายของเจี้ยนเฉินเริ่มสั่นอย่างรุนแรงชณะที่เขาดูดซับแสงสีเงินเล็ก ๆ ก่อนที่เขาจะทำการกลั่น ทันทีที่พลังงานเข้าสู่ร่างของเขา มันก็ปะทุออกมาเต็มไปด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่ราวกับดินปืน คลื่นกระแทกที่น่ากลัวที่แทบจะทำลายเส้นชีพจรทั้งหมดของร่างเจี้ยนเฉิน
พลังเล็ก ๆ นั้นรุนแรงมากเกินไปจนเจี้ยนเฉินเกือบจะรับไว้ไม่ได้แม้จะมีร่างบรรพกาลขั้นที่ 8 ไม่ต้องพูดมากขนาดแค่สิ่งเล็ก ๆ นั้นยังรับไว้ไม่ค่อยได้ ถ้าเขาดูดซับมันมากกว่านั้นภายในทีเดียว มันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ
เจี้ยนเฉินกัดฟันและอดทนต่อความเจ็บปวดที่เริ่มเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ทุกครั้งที่ร่างบรรพกาลทะลวงขั้น เขาจะต้องเจอกับความเจ็บปวดเพื่อขัดเกลาร่างกายของเขา มันทรมาณมากทุกครั้ง ดังนั้นความเจ็บจากพลังเส้นเล็ก ๆ นี้จึงไม่อาจเทียบกับมันได้ เจี้ยนเฉินจึงสามารถอดทนกับความเจ็บปวดดังกล่าวได้
พลังบรรพกาลในตันเถียนของเจี้ยนเฉินเพิ่มขึ้น เจี้ยนเฉินใช้พลังบรรพกาลในการบ่มเพาะเพื่อกลั่นพลังเสี้ยวเล็ก ๆ อันนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เทพกระบี่มรณะ
ลงครั้งละ สี่ ห้า บท ได้ไหม...
กรุณาลงบทครั้งละหลายบทหน่อยนะครับ ชอบ ๆ...
รออ...
ตอน 1419-1420 หายครับ...
จบแล้ว......
มีต่อไหมครับ...
เมื่อไรจะอัพเดทค้าบ รอนานแล้ว...
ต่อๆๆๆ...
เลิกอัพแล้วหรา...
good novel...