เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1669

ตอนที่ 1669 – การต่อสู้กับเทพ

เฉินเจี้ยนบินมาจากที่ไกล ๆ และพูดในขณะที่เขาจ้องไปที่ศพของลู่เฟย “จอมยุทธต่างก็มีมากเหมือนเมฆในโลกแห่งเซียนจริง ๆ เพียงแค่คนเดียวที่เราเจอโดยบังเอิญนี้คือขั้นศักดิ์สิทธิ์ช่วงปลาย หากเขาก้าวหน้าไปอีกเล็กน้อยในการบ่มเพาะ เขาจะกลายเป็นขั้นเทพ ข้าต้องหาที่ที่ปลอดภัยเพื่อทะลวงผ่านด่านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้” เฉินเจี้ยนกลายเป็นคนใจร้อนมากขึ้นที่จะทะลวงผ่านด่านเข้าสู่ขอบเขตเทพ หลังจากการต่อสู้กับลู่เฟย อย่างไรก็ตามไม่มีที่ไหนให้หลบซ่อนสายตาในที่ราบที่แห้งแล้งและพวกเขาจะพบผู้คนเป็นครั้งคราว เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่สถานที่ที่ดีที่จะทะลวงผ่านด่าน

เจี้ยนเฉินคิดถึงหอคอยอนัตตา หอคอยอนัตตาได้รับความเสียหาย แต่ก็เป็นสถานที่ที่ดีในการทะลวงผ่านด่าน อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินไม่กล้าที่จะนำมันออกมาหลังจากเดินทางมาถึงโลกแห่งเซียนเพราะเขากลัวว่าคนที่มีพลังมากจะรู้สึกถึงการมีอยู่ของมัน

“ไปจากที่นี่เร็ว ๆ ลู่เฟยคนนี้ดูเหมือนจะหนีเอาชีวิตรอดก่อนหน้านี้ ด้วยบาดแผลของเขา บางคนต้องไล่ตามเขา เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้นาน เจี้ยนเฉินกล่าวกับเฉินเจี้ยน เขาเล่นกับแหวนมิติที่เขานำมาจากลู่เฟยก่อนที่จะวางมันลง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตรวจสอบของที่อยู่ด้านใน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจี้ยนเฉินพูดจบ ตัวตนที่ทรงพลังอย่างยิ่งก็มาจากระยะไกล มันปกคลุมพื้นที่รอบ ๆ และพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้เกิดพายุซึ่งทำให้เมฆปั่นป่วน ตัวตนนั้นประกอบไปด้วยความโกรธและจิตสังการที่เย็นชา

ไปกันเถอะ !

สีหน้าของเจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนเปลี่ยนไป พวกเขาก็บินออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล ตัวตนของคนนั้นกดดันพวกเขามากกว่าลู่เฟยหลายเท่า เขาเป็นจอมยุทธที่ทรงพลังอย่างยิ่ง เจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนมั่นใจว่าเขาเป็นคนที่ไล่ล่าลู่เฟย

ลู่เฟยได้ตายไปแล้ว แต่ในกรณีนี้พวกเขาทั้งสองยังคงเลือกที่จะออกจากพื้นที่

ไม่กี่วินาทีหลังจากเจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนออกจากที่เกิดเหตุ ร่างพร่ามัวสีเทาพุ่งเข้ามาจากระยะไกล เขาเคลื่อนไหวเร็วมากเขาเร็วกว่าลู่เฟยหลายเท่า เขาเปล่งประกายด้วยพลังอันยิ่งใหญ่จนพื้นดินเบื้องล่างจมลง จิตสังหารที่เยือกเย็นและหนักอึ้งของเขาทำให้หญ้าทั้งหมดบนที่ราบเหี่ยวแห้งกลายเป็นฝุ่น

ในไม่ช้า ร่างสีเทาก็มาถึงตรงหน้าศพของลู่เฟย จากนั้นตัวตนของเขาก็ปรากฏให้เห็น เขาเป็นชายชราที่ดูเหมือนจะมีอายุเจ็ดสิบ เขาสวมเสื้อคลุมสีเทาในขณะที่ผมหงอกของเขาปลิวอยู่ในสายลม เขามีจมูกเหยี่ยวและดวงตาที่ลึกซึ้งของเขาคม พวกมันส่องแสงสดใสในขณะที่สีหน้าของเขามืดครึ้มลงอย่างน่ากลัว

ชายชราจ้องที่ศพของลู่เฟยชั่วครู่หนึ่ง เมื่อเขาค้นพบว่าแหวนมิติของลู่เฟยหายไปจริง ๆ การจ้องมองของเขาก็กลายเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่ง จิตสังหารของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนถึงจุดสูงสุด

“มันเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะขโมยสมบัติของตระกูลลู่ของข้า” สีหน้าของชายชราที่สวมเสื้อสีเทานั้นมืดครึ้มลงอย่างมากเมื่อเขาพูดอย่างเย็นชา เขาแผ่จิตวิญญาณของเขาในทันทีและพบร่องรอยที่ทิ้งไว้โดยเจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยน ในขณะที่พวกเขาหนีไปสักพักแล้ว เขาพุ่งออกไปทันทีเพื่อติดตามโดยเป็นภาพพร่ามัวสีเทา