เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1686

ตอนที่ 1686 – การปล้น

เมื่อเห็นว่าหัวหน้าทหารยามกลายมาเป็นคนเคร่งเครียดได้อย่างไร ชายชราผู้นั้นก็ดูถูกเหยียดหยาม เขาเย้ยหยัน “หัวหน้าเฟิงจำเป็นต้องกังวลไหม? อย่าลืมว่าค่ายกลที่นี่ถูกสร้างด้วยตัวของบรรพชนเองแม้แต่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ก็ยังยากที่จะทำลายพวกมันได้”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ชายชราจะพูดจบ เสียงดังอึกทึกก็ดังก้องจากท้องฟ้า ค่ายกลที่เพิ่งถูกเปิดใช้งานมีเสียงแตกเสียงดังขึ้นไม่สามารถทนอยู่ได้แม้กระทั่งไม่กี่วินาที

ตอนนี้ทั้งชายชราและทหารยามขอบเขตดั้งเดิมต่างก็จ้องไปที่ค่ายกลที่แตกสลายด้วยความตกใจ จิตใจของพวกเขาเริ่มปั่นป่วน

แม้แต่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ก็ยังยากที่จะทำลายค่ายกลป้องกันได้ แม้ว่าจะมีขั้นศักดิ์สิทธิ์หลายคนก็ตามก็จะไม่สามารถทำให้ค่ายกลแตกสลายได้ในทันที

” สวรรค์ ! ” ในเวลานี้ความคิดคล้าย ๆ กันปรากฏขึ้นในหัวของคนจำนวนมาก ตามความเข้าใจที่พวกเขามี มีแต่ขั้นเทพเท่านั้นที่สามารถทำลายค่ายกลป้องกันได้อย่างง่ายดาย

ในขณะนี้ หิมะสีขาวบริสุทธิ์ลอยลงมาจากท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นพายุหิมะอย่างรวดเร็ว หิมะปลิวไปทุกหนทุกแห่งในขณะที่ลมหนาวพัดผ่าน ในขณะนั้นความลึกของหุบเหวนั้นดูเหมือนจะกลายเป็นถ้ำน้ำแข็งและได้รับชั้นของหิมะหนาในพริบตา

มีเสียงก้องกังวานคมชัดและสั่นพ้องกับกระบี่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหิมะ กระแสปราณกระบี่ที่แหลมคมและมีพลังฉีกผ่านท้องฟ้าที่มีหิมะปกคลุมขณะที่มันส่องแสงสีขาวพราวพุ่งลงมา

ส่วนลึกของหุบเหวเริ่มสั่น กระท่อมทั้งหมดที่สร้างขึ้นนั้นเริ่มลอยไปมาหมุนไปรอบ ๆ หอคอยหิน มันกลายเป็นค่ายกลป้องกันอย่างรวดเร็ว

บูม ! ปราณกระบี่ก่อตัวขึ้นพุ่งตรงไปยังค่ายกลพลันก่อให้เกิดเสียงดังอึกทึก ฐานของหุบเหวสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ระลอกพลังงานอันทรงพลังกระเด็นสร้างรอยแตกขนาดใหญ่บนผิวหน้าของหิน หินที่ร่วงหล่นลงมาเตะฝุ่นให้ฟุ้งกระจายเป็นจำนวนมาก

ค่ายกลที่สร้างขึ้นจากกระท่อมหินและหอคอยสามารถสกัดกั้นปราณกระบี่ได้ แต่มีรอยแตกเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนกระท่อมทั้งหมด สำหรับหอคอยนั้นชั้นบนสุดของมันกลายเป็นความว่างเปล่า

คนงานเหมืองและทหารยามทุกคนต่างพากันมาที่ที่นี่ จิตใจของพวกเขาสั่นสะท้าน นับตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มปกป้องสถานที่แห่งนี้ พวกเขาเจอคนมากมายที่พยายามจะมาเอาเหรียญผลึกที่นี่ แต่พวกเขาไม่เคยเห็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้มาก่อน ค่ายกลที่พวกเขามีความภาคภูมิใจหรือได้รับการยกย่องว่าเป็นสิ่งที่สามารถสกัดกั้นอะไรก็ได้ จริง ๆ แล้วเปราะบาง มันไม่สามารถทนต่อการโจมตีแม้แต่เพียงครั้งเดียว

“เข้าไปในค่ายกลดาวเหนือ ! ” หัวหน้าเฟิงร้องออกมา ทันใดนั้นทหารยามที่ยืนอยู่ในสถานที่นั้นเหมือนเป็นรูปปั้นเริ่มเคลื่อนไหวพร้อมกัน ชุดของจารึกที่ซับซ้อนปรากฏอยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา พวกมันทั้งหมดเชื่อมโยงเข้าด้วยกันก่อตัวเป็นค่ายกลอันทรงพลังในทันที

“ข้าหวังว่าค่ายกลดาวเหนือจะอยู่ได้นานขึ้นเล็กน้อย” กัปตันเฟิงได้ฝากความหวังทั้งหมดของเขาไว้ในค่ายกลดาวเหนือ ค่ายกลดาวเหนือเป็นแนวป้องกันสุดท้ายของพวกเขา หากมันพังเช่นกัน พวกเขาก็จะไม่มีพลังใด ๆ ในการป้องกันจอมยุทธขอบเขตเทพ

ย้อนกลับไปในตระกูลลู่ ผู้นำตระกูลกำลังนั่งอยู่ในห้องสนทนาโดยมีการประชุมลับกับระดับสูงของตระกูล นับตั้งแต่เขารู้ว่าตระกูลโม่ได้ขโมยสมบัติของพวกเขาไป ตระกูลลู่ก็เข้าสู่สถานะที่มีความระมัดระวังสูง สมาชิกระดับสูงบางคนเริ่มรวบรวมกำลังคนของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ เพียงแต่รอคำสั่งของบรรพชนก่อนที่พวกเขาจะฆ่าเพื่อสร้างทางไปยังตระกูลโม่

แน่นอนเพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลโม่ค้นพบ ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างลับ ๆ แม้แต่คนที่มีชื่อเสียงมากกว่าในตระกูลก็ยังไม่รู้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงแบบเงียบ ๆ เหล่านี้ พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าบรรยากาศของตระกูลนั้นค่อนข้างตึงเครียดดั่งเช่นความสงบก่อนพายุจะมา อย่างไรก็ตาม หลายคนเชื่อว่าบรรยากาศมาจากการทรยศของลู่เฟย

ในขณะนี้สีหน้าของผู้นำตระกูลที่เป็นเจ้าภาพการประชุมเปลี่ยนไป ยันต์หยกสีทองปรากฏขึ้นในมือของเขา มันแตกแล้ว

สีหน้าของผู้นำตระกูลก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นยันต์ เขาพูดโดยใช้ทักษะสื่อสารทันที “มีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างเร่งด่วนที่เทือกเขาเมฆดำ พวกเขากำลังร้องขอความช่วยเหลือระดับสูงสุดเท่าที่จะทำได้ ข้าขอถามผู้ที่ยินดีจะไปที่เทือกเขาเมฆดำหรือไม่ ? ”

ตระกูลลู่มีโถงอันงดงาม 9 ห้องซึ่งเป็นตัวแทนของผู้อาวุโสขอบเขตเทพ อย่างไรก็ตาม หนึ่งในโถงได้กลายเป็นซากปรักหักพังในขณะนี้เหลือเพียงแปดผู้อาวุโสยืนอยู่

ผู้อาวุโสทุกคนบ่มเพาะในโถงของตนเอง เมื่อพวกเขาได้รับข้อความของผู้นำตระกูล ตาของพวกเขาทั้งหมดก็ลืมขึ้น หลังจากการพูดคุยกันหลายครั้ง ผู้อาวุโสทั้งสามก็บินออกไปพร้อมกันพุ่งตรงไปที่เทือกเขาเมฆดำ

หิมะในเทือกเขาเมฆดำตกลงมาหนักขึ้นเรื่อย ๆ พอที่จะทำให้เกิดสีขาวโพลน กระแสปราณกระบี่สายที่สองที่ส่องประกายอย่างงดงามเมื่อมันตกลงมาด้วยความเร็วสูงปะทะกับหอคอยหินด้านล่าง