เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1703

ตอนที่ 1703 : จุดกำเนิดของหยก

พลังที่ลึกลับเพียงพอจะทำให้วิญญาณของทุกคนสั่นไหวได้นั้นได้แผ่ออกมาจากหยก มันได้กดดันวิญญาณของทุกคน นี่ไม่ต้องนับขั้นศักดิ์สิทธิ์เลย แม้แต่ขั้นเทพก็ยังรู้สึกกดดัน

ตอนที่ผู้นำตระกูลและบรรพชนเห็นหยกนี่ ทั้งสองก็ตะลึง สีหน้าพวกเขาแสดงความเหลือเชื่อออกมา พวกเขาไม่อาจจะคุมสติตัวเองได้เมื่อรับรู้ถึงพลังที่แผ่ออกมาจากหยก สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปจนต้องกระโดดขึ้นยืนจากที่นั่งของตัวเอง สายตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความเหลือเชื่อ

“มันคือหยกของราชาเทพต้วนมู่ ! ” โม่หลิงตะโกนออกมา พลังที่หยกนี้แผ่ออกมาไม่อาจจะปลอมแปลงขึ้นมาได้ เขาถึงกับสงสัยว่าตัวเองตาฝาด

“หยกของราชาเทพต้วนมู่ ? ดูเหมือนว่านางฟ้าเฮายู่นั้นจะพูดถูก หยกชิ้นนี้คือกุญแจนำไปสู่สุสานของราชาเทพ สมบัติที่โม่หลิงพูดก่อนหน้นี้คงต้องเป็นสุสานของราชาเทพ” เจี้ยนเฉินแอบดีใจ นี่ถือว่าเป็นการค้นหาสูญเปล่ากับสิ่งที่พวกเขาตามหา สิ่งที่เขาผิดหวังมากที่สุดคือตอนที่เขาได้หยกนี่มา เขาไม่รู้เลยว่าหยกชิ้นอื่น ๆ นั้นอยู่ที่ไหนหรือตำแหน่งของสุสานอยู่ที่ใด ดังนั้นเขาจึงมองมันเป็นเพียงขยะไร้ค่า

แต่เขาไม่คิดว่าบรรพชนตระกูลโม่จะรู้จักมัน ยิ่งกว่านั้นเท่าที่เห็นนั้นดูเหมือนว่าจะรู้เกี่ยวกับมันเยอะ เขาอาจจะรู้ว่าหยกชิ้นอื่นนั้นอยู่ที่ใด

“น้องเจี้ยนเฉิน เจ้ามีหยกของราชาเทพต้วนมู่ได้ยังไง ? เจ้าได้มันมาจากไหนกัน ? ” โม่หลิงรีบถามขึ้นมา แม้ว่าเขาจะคิดถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ แต่เขาก็ยังต้องการยืนยันมันจากปากของเจี้ยนเฉิน

“มันเป็นเรื่องบังเอิญที่สมบัติของตระกูลลู่นั้นโดนขโมยออกมาโดยผู้อาวุโสซึ่งทรยศที่ชื่อลู่เฟย ตอนที่ลู่เฟยหนีมาพร้อมกับสมบัติ เขาก็มาพบกับเรา เขาต้องการใช้ทักษะการบ่มเพาะของตัวเองกลืนกินเราเพื่อที่เขาจะฟื้นฟูบาดแผล แต่สุดท้ายแล้วเขาไม่เพียงแต่จะล้มเหลวแต่เขายังโดนเราฆ่าอีกด้วย ผลก็คือสมบัติที่เขาขโมยมานั้นจึงตกเป็นของเรา” เจี้ยนเฉินพูดขึ้นช้า ๆ และยิ้มออกมา เขาได้รับสมบัติมาเพราะความบังเอิญจริง ๆ

“หยกของราชาเทพต้วนมู่นี้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของตระกูลลู่ พวกนั้นไม่อาจจะทนรับความเสียหายนี้ได้ ลู่เทียนคงต้องพยายามทวงมันคืนด้วยทุกอย่างที่เขามี น้องเจี้ยนเฉิน น้องเฉินเจี้ยน หากข้าเดาไม่ผิด เจ้าได้พบกับลู่เทียนหลังจากที่ได้หยกนี่มา และเจ้าก็ได้รับบาดเจ็บเพราะเขา” โม่หลิงพูดขึ้น จากนั้นเขาถึงได้รู้ว่าเจี้ยนเฉินที่เขาไม่ได้สนใจมากนักนั้นไม่ได้ดูเรียบง่ายแบบที่เห็น

เจี้ยนเฉินไม่ได้สนใจอาการของบรรพชน เขาชี้ไปที่กล่องบนโต๊ะและพูดขึ้นมา “ผู้นำตระกูล พี่โม่หลิง ข้าขอถามข้อมูลเกี่ยวกับหยกนี่ได้หรือไม่ ? ”

“แน่นอน ได้ ข้าจะตอบทุกคำถามที่ข้ารู้” โม่หลิงตกลงทันที เขาสงบสติอารมณ์ก่อนจะรวบรวมความคิด ความทรงจำมากมายไหลเข้ามาในหัวเขาก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “เรารู้จักหยกนี่ในฐานะหยกของราชาเทพตวนมู่ เพราหยกนี่มีพลังจากวิญญาณของราชาเทพตวนมู่ ผลก็คือมันเป็นกุญแจที่นำไปสู่สุสานของราชาเทพตวนมู่”

“เราไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับราชาเทพตวนมู่ เรารู้จากบันทึกโบราณที่ส่งต่อกันมาว่าราชาเทพตวนมู่นั้นได้จากไปเพราะเหตุผลบางประการ เขามีศิษย์คนหนึ่งก่อนที่เขาจะตาย ไม่นานหลังจากที่ราชาเทพตวนมู่จากไป ศิษย์ของเขาก็โดนซุ่มโจมตีโดยนักสู้ 6 คนด้านนอกสุสาน แม้ว่าศิษย์นั้นจะเป็นเหนือเทพ แต่นักสู้ 6 คนก็เป็นเหนือเทพเช่นกัน มันจึงไม่ได้มีใครอ่อนแอไปกว่าศิษย์ผู้นั้นเลย ผลก็คือศิษย์ผู้นั้นไม่อาจจะหนีได้เมื่อโดนเหนือเทพทั้งหกคนรุมล้อม สุดท้ายเขาก็ตายไป”

“หลังจากที่ศิษย์ผู้นั้นตาย หยกที่เขาใช้เข้าออกสุสานก็ตกเป็นของเหนือเทพทั้งหกแต่เพราะเหนือเทพนั้นล้วนแต่มีความเห็นแก่ตัว พวกนั้นจึงเริ่มสู้กันเพื่อแย่งชิงหยก ผลก็คือมันเกิดการต่อสู้อันดุเดือดขึ้น ในการต่อสู้นี้เหนือเทพ 3 คนได้ตายไปเหลือแค่เพียง 3 คนที่รอด ทั้งสามคนได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนหยกนี่ก็แตกออกเป็น 3 ชิ้นซึ่งเหนือเทพแต่ละคนก็ได้มันไปคนละชิ้น”