เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1730

ตอนที่ 1730: ชายหนุ่มถือพัด

เฟิงปูเล่อเหลือบมองเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น เขาเดินไปรอบ ๆ ทางเข้าสุสานของราชาเทพต้วนมู่สองสามครั้งและเริ่มสนใจทันที เขากล่าวว่า “ทางเข้านั้นซ่อนอยู่ในมิติ มันยอดเยี่ยมมากถึงแม้ข้าจะใช้สายตาของข้าและข้าก็พยายามดิ้นรนเพื่อค้นหาตำแหน่งของมัน อย่างไรก็ตาม ข้าพอจะเรียนรู้ค่ายกลมาบ้าง ฉะนั้นแล้วข้าจะลองดู”

…….

ในเวลาเดียวกัน มีเมืองที่คึกคักในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ใกล้เคียงกับอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยาง ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะอายุยี่สิบปีเดินผ่านถนนที่วุ่นวายอย่างช้า ๆ พร้อมกับพัดในมือ มุมปากของชายหนุ่มนั้นค่อนข้างเกรี้ยวกราด เขาดูยโสโอหังมากในขณะที่เขาสังเกตสภาพแวดล้อมด้วยความสนใจอย่างมากราวกับว่าเขาพบว่ามันเป็นสิ่งที่แปลกตา

ด้านหลังชายหนุ่มเป็นชายร่างผอมที่ดูเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบปี เขาติดตามชายหนุ่มอย่างใกล้ชิด ชายผู้นี้ธรรมดามาก เขาไม่ได้แสดงพลังแห่งการมีอยู่ใด ๆ เลย ทำให้เขาดูเหมือนเป็นคนธรรมดา

“โลกภายนอกมีสีสันจริง ๆ ข้าเพิ่งได้เดินเล่นไปตามถนนสายนี้และโลกทัศน์ของข้าก็กว้างขึ้นแล้ว มันไม่เหมือนกับในตระกูลที่ข้าเห็นใบหน้าเดิมทั้งกลางวันและกลางคืน มาถึงจุดที่มันน่ารำคาญ ข้าเพิ่งผ่านการทดสอบหลังจากความสิ้นหวังมากมาย ในที่สุดผู้อาวุโสในตระกูลก็อนุญาตให้ข้าออกมา คราวนี้ข้าจะได้สนุกไปกับมัน ข้าจะไม่ไปไหนนอกเสียจากว่าพวกเขาเรียกข้ากลับไป…..” ชายหนุ่มเล่นกับพัดของเขา เขาอารมณ์ดีมาก

“นายน้อย ท่านออกมาฝึกซ้อมให้แข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่มาเที่ยวเล่น” คนที่อยู่ข้างหลังเตือนเขา

“ ลุงฉิน เที่ยวเล่นหรือ ? การเที่ยวเล่นไม่ใช่การฝึกหรือ ? มันไม่เหมือนกันหรอกหรือ ? ” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

“นายน้อย แน่นอนว่ามันไม่เหมือนกัน…” ชายวัยกลางคนพูดอย่างจริงจัง

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ชายหนุ่มยักไหล่แล้วพูดว่า “เอาล่ะ ก็ได้ ลุงฉิน ข้าเข้าใจแล้ว ให้ข้าเดินเล่นรอบ ๆ ก่อนและข้าจะไปฝึกทีหลัง”

ในขณะนี้ รถม้าอันหรูหราที่ลากโดยสัตว์อสูรเก้าตัววิ่งไปตามถนน ท่าทางของคนทั้งสองข้างทางเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาเห็นรถม้า และพวกเขาก็รีบเปิดทางให้อย่างเร่งรีบ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหญิงสาวสวย นางหวาดผวา ราวกับว่าพวกนางได้เห็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลกและพวกนางก็หนีไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้มีเชือกสีทองโผล่ออกมาจากรถม้า มันคลี่เข้าไปรอบ ๆ เชือกที่บางกว่าสิบเส้นและพันรอบผู้หญิงแต่ละคน ขณะที่พวกนางกรีดร้อง พวกนางก็ถูกดึงเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว

ผู้หญิงทุกคนที่ถูกจับเป็นหญิงสาวที่สวยที่สุดในบรรดาผู้หญิง

“นายน้อยของครอบครัวโม่ออกมาหาของเล่นอีกแล้ว เฮ้อ ผู้หญิงเหล่านี้ช่างโชคร้ายที่ต้องอยู่ในมือของนายน้อยผู้นั้น…”

“ใครจะรู้ได้ว่านายน้อยแห่งครอบครัวโม่ข่มเหงหญิงสาวไปกี่คน ผู้หญิงทั้งหมดที่เขาจับไม่เคยปรากฏตัวอีกครั้ง ใครจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกนาง … ”

“พวกเราจะทำอะไรได้บ้าง ? ครอบครัวโม่ครองตำแหน่งสูงสุดในแแคว้นนทีคราม. ไม่มีใครกล้าที่จะล่วงเกินครอบครัวโม่แห่งแคว้นนทีคราม ท้ายที่สุดแล้ว,ครอบครัวโม่ ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมแคว้นนทีคราม เป็นหนึ่งในห้าแคว้นที่ทรงอิทธิพลที่สุดในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยาง…”

……..

มีคนเดินผ่านไปมาสองสามคนคุยกันเรื่องนี้ที่ข้างถนน หญิงสาวหลายคนแสดงความเสียใจต่อหญิงสาวผู้โชคร้าย

ไม่มีใครยืนหยัดต่อต้านนายน้อยครอบครัวโม่ในการลักพาตัวหญิงสาวอย่างอุกอาจในที่ธารกำนัล หากพวกเขาทำ พวกเขาก็จะต้องตายสถานเดียว