เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1745

ตอนที่ 1745: จุดยืนที่มั่นคง

ปัง

ร่างกายของชายร่างผอมกระแทกพื้น ดวงตาของเขายังคงเบิกกว้าง เขาตายพร้อมด้วยความเสียใจ

บางทีแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยคาดหวังว่าเจี้ยนเฉินจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวเช่นนี้ ปราณกระบี่ลึกซึ้งได้ฆ่าเขาอย่างฉับพลัน แม้กระทั่งวิญญาณของเขาก็ไม่อาจหนีรอดได้

มันเงียบไปสักพักหลังจากนั้น ทุกคนจ้องมองเจี้ยนเฉินและคนตายบนพื้นด้วยความไม่เชื่อขณะที่จิตใจของพวกเขาปั่นป่วน

ขั้นเหนือเทพช่วงต้นได้แต่เดินโซเซถอยไปข้างหลัง สายตาของพวกเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พวกเขาทั้งหมดตัวสั่นเมื่อพวกเขาตระหนักว่าปราณกระบี่ลึกซึ้งอีกเส้นหนึ่งยังลอยอยู่เหนือศีรษะของเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินไม่ได้ละทิ้งปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่สอง ปราณกระบี่ขนาดเท่านิ้วมือยังคงอยู่เหนือหัวของเขาเปล่งประกายด้วยเจตจำนงกระบี่ที่พลุ่งพล่านราวกับว่ามันกำลังเตือนเหล่าขั้นเหนือเทพทั้งหมด

หลิงเฮ่ากงยังคงอ้าปากค้าง การจ้องมองของเขาต่อเจี้ยนเฉินมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ และเขาก็พบว่าตัวเองค่อนข้างโง่ ก่อนหน้านี้เขาเชื่อว่าเจี้ยนเฉินไม่สามารถสู้ชายร่างผอมได้และต้องการช่วยเหลือจากเขา แต่เมื่อมองดูในตอนนี้ เขาไม่ต้องการความช่วยเหลือใด ๆ เลย ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาได้สังหารขั้นเหนือเทพช่วงต้น ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินทำให้หลิงเฮ่ากงตกตะลึง

“เมื่อกี้คืออะไร ? เขาใช้สมบัติบ้างหรือไม่ ? หรือทักษะลับบางอย่าง ? หรือทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลัง…”

“ราชาเทพต้วนมู่ทิ้งปราณกระบี่สองเส้นไว้หรือ ?…”

“เป็นไปไม่ได้ที่ราชาเทพจะทิ้งปราณกระบี่ไว้เบื้องหลัง ข้าคิดว่ามันเป็นทักษะกระบี่ที่ทรงพลัง…”

“เขาฆ่าขั้นเหนือเทพช่วงต้นทันทีด้วยปราณกระบี่เส้นเดียว ถ้าเขาใช้มันพร้อมกัน ขั้นเหนือเทพช่วงกลางก็ไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ แม้แต่ขั้นเหนือเทพช่วงปลายอาจได้รับบาดเจ็บสาหัส … ”

……….

ขั้นเหนือเทพรอบตัวทุกคนสื่อสารกันอย่างลับ ๆ ขณะที่พวกเขาพูดถึงปราณกระบี่ลึกซึ้งอย่างเอาจริงเอาจัง

เจี้ยนเฉินประสบความสำเร็จในการแสดงพลังของเขาด้วยการฆ่าชายร่างผอม และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ได้เห็นพลังของเขา พวกเขาเข้าใจว่าเขาไม่ใช่คนที่พวกเขาสามารถยั่วโมโหได้

เจี้ยนเฉินรู้ว่าเขามีจุดยืนที่มั่นคงในหมู่ขั้นเหนือเทพ ดังนั้นเขาจึงค่อย ๆ วางปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่สอง เขามองไปรอบ ๆ และยกมือทักทายทุกคน “ทุกคน ข้าไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับสุสานของราชาเทพต้วนมู่ แต่ข้าก็ยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่ข้ารู้ให้กับทุกคน”

ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดเปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนี้