เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1762

ตอนที่ 1762: ลัทธิปีศาจชั้นฟ้า (2)

ตงเทียนหยุดทำตัวหยาบคายและกลายเป็นจริงจังมากขึ้น ในตอนนี้สีหน้าของเขาดูแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เขาพูดอย่างขึงขัง “ข้าไม่รู้เกี่ยวกับลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเช่นกัน ข้าเพิ่งรู้ว่าเขาเพิ่งจะก่อตั้งในไม่กี่ล้านปีที่ผ่านมา เมื่อพวกเขาก่อตั้งครั้งแรก พวกเขาอ่อนแอมาก แต่ความเร็วที่พวกเขาพัฒนานั้นน่าตกใจอย่างมาก ในเวลาไม่ถึงหนึ่งล้านปี พวกเขากลายเป็นองค์กรที่มีชื่อเสียง แม้จะในมุมมองของที่ราบเมฆาทั้งหมด มีเพียงไม่กี่คนที่กล้าพอที่จะยั่วยุพวกเขาและแม้แต่ตระกูลของข้าก็กลัวพวกเขาเล็กน้อย ตราบใดที่เราไม่ได้ขัดแย้งกันหนักเกินไป เราก็ไม่เต็มใจที่จะล่วงเกินพวกเขา”

“ลัทธิปีศาจชั้นฟ้านั้นทรงพลังจริง ๆ ไม่ได้หมายความหลิงเฮ่ากงที่ได้รับกระบี่บินจากราชาเทพต้วนมู่กำลังมีปัญหาใหญ่งั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินขมวดคิ้ว เขารู้สึกกังวลเกี่ยวกับหลิงเฮ่ากง

“โอ้ ใช่แล้ว พี่ตงเทียน ข้าขอถามได้ไหมว่ารองหัวหน้าลัทธิปีศาจชั้นฟ้านั้นมีพลังแค่ไหน ? และผู้นำของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าด้วย ? ” เจี้ยนเฉินถาม

“ข้ารู้เพียงว่ารองหัวหน้าลัทธิปีศาจชั้นฟ้านั้นอยู่ในขอบเขตตั้งต้น ข้าไม่รู้อะไรมากกว่านั้น แต่ลุงฉินรู้มากกว่าข้า” ตงเทียนหันไปมองฉินเจิ้ง

ฉินเจิ้งไม่ได้เพิกเฉยต่อคำถามของเจี้ยนเฉิน หลังจากที่เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่งเขาก็กล่าวว่า “ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าที่ที่ราบเมฆาเป็นเพียงหนึ่งในหลายสาขา มีอีกหลายสาขาของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าในสถานที่อื่น ๆ แม้แต่ดาวเคราะห์ดวงเล็ก ๆ ข้าต้องบอกว่าคนที่ก่อตั้งลัทธิปีศาจชั้นฟ้านั้นน่าประทับใจมาก เขามีความสามารถที่ยอดเยี่ยม ในเวลาเพียงหนึ่งล้านปีกับความกดดันและภัยคุกคามจากทุกแห่งทำให้เขาสามารถพัฒนาลัทธิปีศาจชั้นฟ้าให้เป็นองค์กรขนาดใหญ่ได้ในปัจจุบัน” ฉินเจิ้งหยุดอยู่ตรงนั้น ในทางกลับกันเจี้ยนเฉินให้ความสนใจอย่างมากกับคำพูดของเขา เขาไม่อยากจะพลาดแม้แต่ประโยคเดียว หลังจากที่ทั้งหมดนี้เป็นโอกาสที่หายากสำหรับเขาที่จะทำความเข้าใจลัทธิปีศาจชั้นฟ้า

เป็นไปได้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะซื้อข้อมูลที่เขาสามารถรู้ได้จากฉินเจิ้ง เพราะมันจะเป็นข้อมูลลับที่มีความคล้ายคลึงกัน

ฉินเจิ้งกล่าวต่อ “ในที่ราบเมฆาลัทธิปีศาจชั้นฟ้ามีรองหัวหน้า 3 คน พวกเขาทั้งหมดเป็นขั้นอสงไขยรุ่นแรก ๆ เหมือนกับอีกสองคนก่อนหน้า สำหรับหัวหน้าลัทธิ…นับตั้งแต่ก่อตั้งลัทธิปีศาจชั้นฟ้าก็ไม่มีใครได้ยินถึงการคงอยู่ของเขา ราวกับว่าไม่เคยมีหัวหน้าลัทธิในลัทธิปีศาจชั้นฟ้า”

หา ? ลัทธิปีศาจชั้นฟ้าไม่มีหัวหน้าลัทธิ ? มีเพียงรองหัวหน้าเท่านั้น ? ” เจี้ยนเฉินประหลาดใจ เขาพบว่ามันน่าประหลาดอย่างมาก

“ข้าไม่รู้ว่าลัทธิปีศาจชั้นฟ้ามีหัวหน้าลัทธิหรือไม่ ? แต่ไม่เคยมีใครได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีเพียงผู้อาวุโสสูงสุดเท่านั้น ผู้อาวุโสสูงสุดคือผู้ที่ควบคุมลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเช่นกัน” ฉินเจิ้งพูดอย่างขึงขัง เขาจริงจังอย่างมากเมื่อเขาพูดผู้อาวุโสสูงสุดด้วยความกลัวที่ปรากฏออกมาผ่านสายตา

“ผู้อาวุโสสูงสุด ? ” เจี้ยนเฉินพึมพำ ไม่ต้องคิดเลยว่าผู้อาวุโสสูงสุดเป็นสุดยอดจอมยุทธ

“แม้ว่าสาขาในที่ราบเมฆาจะมีขั้นอสงไขยถึง 3 คนและเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง พวกเขาก็ไม่เคยดึงดูดความสนใจจากองค์กรที่ทรงพลังในที่ราบเมฆา สิ่งที่องค์กรกลัวจริง ๆ คือผู้อาวุโสสูงสุดผู้ลึกลับที่อยู่เบื้องหลังลัทธิปีศาจชั้นฟ้า มันเป็นเพราะการดำรงอยู่ของเขา ทำให้องค์กรที่ทรงพลังหวาดกลัวลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเล็ก ๆ และไม่เต็มใจที่จะขัดแย้งด้วยเรื่องที่ไม่สำคัญ”

อารมณ์ของฉินเจิ้งเริ่มสับสน เขากล่าวว่า “ครั้งที่สามเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งแสนปีก่อน ผู้อาวุโสสูงสุดของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเริ่มต่อสู้กับอาวุโสประจำโถงจากตระกูลเทพของที่ราบเทพนิกม่า ผู้อาวุโสประจำโถงนั้นก็อยู่ในขั้นอัครสูงสุดช่วงต้น แต่เขาเข้าใจกฏทำลายล้าง เขาเป็นคนที่ทรงพลังอย่างมาก แม้แต่ผู้นำดาวเคราะห์เทียนหมิงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา…” ฉินเจิ้งไม่ได้พูดต่อเมื่อมาถึงตรงนี้

“เกิดอะไรขึ้น ? ผู้อาวุโสประจำโถงเทพของตระกูลเทพชนะหรือไม่ ? หรือว่าเป็นผู้อาวุโสสูงสุดของลัทธิปีศาจชั้นฟ้ากัน ? ” เจี้ยนเฉินถาม เขาสนใจคำตอบนี้เป็นอย่างมากเนื่องจากตระกูลเทพของที่ราบเทพนิกม่าเป็นตระกูลของเทียต้า

“ไม่มีผลการต่อสู้ครั้งนี้ มันจบลงด้วยความกระอักกระอ่วน” ฉินเจิ้งตอบ

เจี้ยนเฉินและตงเทียนมองหน้ากันและกัน มันจบลงด้วยความกระอักกระอ่วน นั่นไม่ได้หมายความว่าผู้อาวุโสประจำโถงไม่อาจรับมือได้กับผู้อาวุโสสูงสุดของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าได้หรือ ?

“มันเป็นเพราะผู้อาวุโสสูงสุดของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าได้ต่อสู้มา 3 ครั้งแล้วในฐานะลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ที่ถูกรวบรวมเข้าไว้ในโลกเซียน ดังนั้นแม้แต่ที่ราบเมฆาก็ไม่มีองค์กรขนาดใหญ่ไหนที่ต้องการกระตุ้นเขาได้ง่าย ๆ แม้ว่าลัทธิปีศาจชั้นฟ้าจะอ่อนพลังเล็กน้อยบนที่ราบเมฆา แต่องค์กรที่ทรงพลังก็ยังคงไม่สนใจพวกเขา ตราบที่พวกเขาไม่ขัดแย้งกับเส้นทางของพวกเขา”