เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1769

ตอนที่ 1769: ร่างบรรพกาลขั้นที่ 10 (3)

“ข้าไม่อาจซ่อนอะไรจากเจ้าได้จริง ๆ ” หนานหยุนตงยิ้มอย่างขมขื่น เขาถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดช้า ๆ “ปิงเหลา ตอนนี้ข้าเจอปัญหาใหญ่ในแคว้นตงอัน”

เมื่อปิงเหลาได้ฟังหนานหยุนตง เขาก็โบกมือเบา ๆ น้ำแข็งปรากฏและกลายมาเป็นสุราสองจอกทันที เขาหยิบสุราล้ำค่าออกจากแหวนมิติของเขาและเทลงจอกสุราทั้งสองใบ

หนานหยุนตงยกจอกสุราขึ้นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นก็ถือจอกค้างไว้ก่อนที่จะชนจอกกับปิงเหลา จากนั้นเขาก็วางจอกลงและพูดอย่างช้า ๆ ว่า “มีเหมืองเหรียญผลึกระดับสูงขนาดเล็กที่แคว้นตงอันของเรา แม้ว่ามันจะเป็นเหมืองเล็ก ๆ แต่ก็มีความสำคัญอย่างมากจากเมืองของเรา มันเกี่ยวข้องกับอนาคตของตระกูลหนานหยุนด้วย”

“เพราะมีขั้นเหนือเทพจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่อื่นเข้ายึดครองเหมือง ด้วยความแข็งแกร่งในตอนนี้ของแคว้นจึงไม่อาจมีใครคุกคามขั้นเหนือเทพผู้นั้นได้ ดังนั้นข้าจึงต้องมาหาเจ้าเพื่อดูว่าเจ้าสามารถแก้ปัญหาได้หรือไม่”

ปิงเหลามองไปที่หนานหยุนตงอย่างลึกซึ้งและยิ้มบาง ๆ “ในเมื่อเจ้ามาหาข้าแบบนี้ ดูเหมือนว่าตระกูลหนานหยุนได้ใช้เหรียญผลึกไปมาก หากเจ้าไม่ได้รับเหมืองกลับ ตระกูลของเจ้าอาจจะแตกกระซานซ่านเซ็นและได้รับความสูญเสียอย่างมาก”

หนานหยุนตงยิ้มอย่างงุ่มงาม “เจ้าล้อข้าเล่นแล้ว พี่ปิงเหลา ตอนนี้ตระกูลหนานหยุน ตระกูลฮูและตระกูลตงได้รับเหรียญผลึกเพียงแค่หนึ่งในสี่ส่วน อีกสามในสี่ส่วนเป็นของตระกูลอื่น ๆ ” หนานหยุนตงหยุดพูดชั่วคราว จากนั้นก็ยิ้มอย่างลึกซึ้งและพูดต่อว่า “ตระกูลหรือครอบครัวอื่น ๆ ในแคว้นนั้นมีขั้นเทพน้อยมาก แคว้นของเขานั้นอยู่ด้วยได้เพราะสุสานของราชาเทพต้วนมู่ แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ออกมา นอกจากนั้นขั้นเทพตระกูลหนานหยุนของเราได้ตายไปเมื่อไม่กี่ปีก่อน เราไม่อาจปล่อยให้ใครตายได้อีก”

หนานหยุนตงขอให้ปิงเหลายึดเหมืองกลับมาให้กับแคว้นตงอัน เพราะเขาคิดว่าตระกูลผู้มีอำนาจในเมืองต่างก็สูญเสียอย่างหนักจากการเปิดสุสานของราชาเทพต้วนมู่ พวกเขาหลายคนอาจสูญเสียสิทธิ์ที่จะอยู่ในเมือง ดังนั้นวิธีการยึดเหมืองเหรียญผลึกจะต้องทำให้ได้อย่างแน่นอน ในเวลานั้นตระกูลหนานหยุนของเขายืมมือของปิงเหลาเพื่อต้องการส่วนแบ่งซึ่งมากที่สุดไป

ปิงเหลาพยักหน้าและพูดอย่างง่าย ๆ “เอาล่ะ ข้าจะช่วยเจ้า หนานหยุนตง ข้าคิดว่าเจ้าจะได้เป็นขั้นเหนือเทพในไม่ช้า”

หนานหยุนตงยิ้มแย้มขึ้นทันทีเมื่อเขาได้ยินคำตอบของปิงเหลา ดูเหมือนว่าเขาจะนึกถึงบางสิ่งและเสริมว่า “ใช่แล้ว ขั้นเหนือเทพที่ยึดเหมืองนั้นดูเหมือนจะเข้าใจกฏของกระบี่”

“ขั้นเหนือเทพที่เข้าใจกฎของกระบี่หรือ ? ”

ถ้าจะให้ดีหนานหยุนตงไม่ควรพูดเรื่องนี้ ดวงตาของปิงเหลาหรี่ลงทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้

ในฐานะที่เป็นขั้นเหนือเทพ ปิงเหลามีข้อมูลมากกว่วขั้นเทพอย่างหนานหยุนตง คนที่เป็นอย่างหนานหยุนตงนั้นจะรู้จักขั้นเหนือเทพเพียงไม่กี่คนในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน ในขณะที่ปิงเหลานั้นรู้จักขั้นเหนือเทพมากมายในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด โดยทั่วไปเขารู้จักแม้กระทั่งขั้นเหนือเทพทั้งหมดในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ใกล้เคียงเช่นกัน

นอกจากนี้เขายังรู้ว่านอกเหนือจากหลิงเฮ่ากงและเจี้ยนเฉินที่เขาเข้าร่วมที่สุสานราชาเทพต้วนมู่แล้วก็ไม่มีคนอื่นอีกที่จะเข้าใจกฏของกระบี่

“หนานหยุนตง เจ้ารู้ไหมว่าเหนือเทพนั้นมีรูปร่างหน้าตาอย่างไร ? ” ปิงเหลาจ้องไปที่หนานหยุนตงอย่างสนใจ รูปลักษณ์ภายนอกที่ยิ้มแย้มได้หายไปและเปลี่ยนเป็นดุร้ายขึ้นมา

การเปลี่ยนแปลงของปิงเหลาทำให้หนานหยุนตงตกตะลึงทันที ทันใดนั้นเขาก็บังเกิดลางสังหรณ์ที่เลวร้ายมาก อย่างไรก็ตามเขาไม่ลังเล ด้วยความทรงจำที่น่าทึ่งของเขา เขาดึงรูปที่ไป่ซีฉีวาดออกมา

เขาไม่ตกใจเลยเมื่อได้เห็นรูปวาดของเจี้ยนเฉิน