เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1774

ตอนที่ 1774: เจี้ยนเฉินเข้าแทรกแซง

“นางฟ้าเฮายู่สร้างร่างกายของนางสำเร็จแล้วหรือ ? ” มีความยินดีวาบผ่านใบหน้าของเจี้ยนเฉินทันทีเมื่อเขามองไปที่ทางเข้า

แต่ในเวลาต่อมา เขาก็ขมวดคิ้วและกลายเป็นจริงจังทันที เขาสามารถเห็นนางฟ้าเฮายู่ที่หลบหนีออกมาพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียวและเหล่าขั้นเหนือเทพอีกหลายคนที่ไล่ตามนางอย่างอุกอาจ

ใบหน้าเจี้ยนเฉินก็มืดหม่นเช่นกัน เขาจ้องมองไปยังค่ายกลขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นอย่างเงียบ ๆ และมีความเย็นชาผ่านสายตาของเขา มันเต็มไปด้วยจิตสังหารที่เยือกเย็น

ค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลนั้นสร้างเสร็จแล้วจากบรรดาผู้บ่มเพาะในระดับต่าง ๆ โดยไม่ต้องดูต้องมีคำสั่งใด ๆ มีเพียงคนที่รู้จักหรือคุ้นเคยกับค่ายกลที่จะสังเกตเห็นความลึกลับที่ซ่อนอยู่ภายใน

เป็นผลทำให้แทบไม่มีใครอื่นนอกจากเจี้ยนเฉินค้นพบค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกลนอกสุสาน

อย่างไรก็ตามเมื่อนางฟ้าเฮายู่หนีออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว ผู้คนที่ยืนอยู่ในตำแหน่งค่ายกลก็เริ่มเคลื่อนไหว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการส่งนางฟ้าเฮายู่ออกไปทันทีที่นางโผล่ออกมา

“อย่าตกใจ ฟังที่ข้าแนะนำ” มีเสียงชายชราดังขึ้นในหัวของเหล่าผู้บ่มเพาะที่อยู่ในค่ายกล มีเพียงผู้อยู่ในจุดค่ายกลเท่านั้นที่ได้ยินเสียง

เจ้าของเสียงนั้นเป็นชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางฝูงชน ความแข็งแกร่งของเขานั้นไม่ได้เปิดเผยที่ยอดเยี่ยมนัก เขาเป็นแค่เพียงขั้นเทพช่วงต้น

เขาไม่ได้ดึงดูดความสนใจจากผู้คนรวมตัวกันอยู่นอกสุสานด้วยพลังของเขา บวกกับความธรรมดาของเขาที่ทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นเขา

ในเวลานั้นขณะนี้ดวงตาของชายหนุ่มเปล่งประกาย เขาจ้องมองไปสุสานอย่างกระดือรือร้นและตื่นเต้น เขาคิดในใจว่า “สู้สู้” ยิ่งเจ้าต่อสู้รุนแรงขึ้นเท่าไร มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าพวกเจ้าทุกคนบาดเจ็บ ข้าจะมีความสุขมากเท่านั้น หืมม ทรัพย์สมบัติของราชาเทพต้วนมู่นั้นถูกกำหนดให้เป็นของข้า ไม่มีใครต้องการต่อสู้กับข้าในเรื่องนี้”

ชายหนุ่มยื่นมือขวาของเขาอย่างช้า ๆ เขาถือแผ่นอาคมแปดเหลี่ยมในมือขวาของเขาภายใต้แขนเสื้อที่ปิดบังเอาไว้

เสียงดังกึกก้องจากที่บ้านพักเริ่มรุนแรงยิ่งขึ้นและนางฟ้าเฮายู่มาที่ทางเข้าอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้แม้แต่ขั้นเทพและขั้นศักดิ์สิทธิ์มากมายที่รวมตัวกันด้านนอกทางเข้าก็สามารถเห็นนางได้อย่างชัดเจน

หลายคนเริ่มหนีอย่างรวดเร็วทันทีและถอยห่างจากทางเข้า พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะตายจากลูกหลงระหว่างการต่อสู้กับเหล่าขั้นเหนือเทพอย่างไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามหลายคนเลือกที่จะอยู่ที่เดิม ไม่แปลกใจที่คนเหล่านี้รวมถึงผู้บ่มเพาะใหม่ ๆ หลายคนที่อยู่ในค่ายกลส่งตัว

“เตรียมพร้อม ! ” ชายหนุ่มรู้สึกประหม่าขณะที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน เขาสื่อสารกับคนในค่ายกล มันใกล้ได้เวลาที่จะเป็นความจริงแล้ว

สุดท้าย ภายใต้สายตาของทุกคน นางฟ้าเฮายู่ที่สวมชุดขาวก็บินมา มีแสงจันทร์รายล้อมนางให้เห็นอย่างชัดเจน

นางฟ้าเฮายู่ก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน นางเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า เมื่อมีพลังลึกลับที่แข็งแกร่งล้อมรอบตัวเอง

สายตาของนางฟ้าเฮายู่เย็นชา แม้ว่านางจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว แต่นางก็ไม่ได้ตื่นตระหนก นางยังคงสงบนิ่งเหมือนปกติ อย่างไรก็ตามปราณสีขาวของนางก็ส่องแสงสว่างบริสุทธิ์ราวกับแสงจันทร์ทำให้ดูเหมือนกว่าแสงจันทร์นั้นเป็นพลังปราณของนาง

ความเข้าใจด้านกฏของนางฟ้าเฮายู่ในอดีตของนางท่วมท้นด้วยความลึกซึ้ง อย่างไรก็ตามนางยังไม่ได้ฟื้นฟูจิตวิญญาณของนางเท่ากับในอดีต ดังนั้นนางจึงไม่อาจใช้พลังของกฏที่เทียบเท่ากับสภาพสุดยอดของนางได้ อย่างไรก็ตามตอนนี้นางไม่มีตัวเลือก นางพร้อมที่จะเผาผลาญวิญญาณของนางอีกครั้งและใช้พลังจากกฏของขอบเขตตั้นต้น

ในเวลานี้ปราณกระบี่ที่ทรงพลังพุ่งขึ้นฟ้าด้านนอกของค่ายกลเคลื่อนย้ายระยะไกล เจี้ยนเฉินผู้ซึ่งอยู่ท่ามกลางผู้คนเริ่มเคลื่อนไหว ปราณกระบี่แตกออกและกลายเป็นปราณกระบี่เล็กตกลงมาราวกับฝนจากปราณที่เขาควบรวม แม้ว่าปราณกระบี่นั่นจะไม่ทรงพลังนักและไม่อาจทำร้ายเหล่าขั้นเหนือเทพหรือฆ่าขั้นเทพได้ แต่มันก็เป็นอันตรายต่อขั้นศักดิ์สิทธิ์และผู้บ่มเพาะขอบเขตดั้งเดิม

ขั้นเทพและขั้นศักดิ์สิทธิ์เริ่มขับเคลื่อนค่ายกล จากคนหลายหมื่นคนที่ยืนอยู่ในค่ายกล ส่วนใหญ่อยู่ในขอบเขตดั้งเดิม

นางฟ้าเฮายู่ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากตกใจ เมื่อนางสัมผัสถึงปราณกระบี่ที่ปรากฏตัวขึ้น นางหันไปมองเจี้ยนเฉินและหยุดเผาวิญญาณทันที นางอดไม่ได้ที่จะยิ้มบาง ๆ ออกมา

เจี้ยนเฉินขึงขังอย่างมากขณะที่จิตสังหารที่เยือกเย็นปรากฏอยู่ในสายตาของเขา ในขณะที่เขาเหยียดนิ้วของเขา ปราณกระบี่ที่อยู่รอบ ๆ ตัวของเขานับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าหาผู้คนในค่ายกลทันที ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ขนาดใหญ่

ปราณกระบี่นับไม่ถ้วนฉีกท้องฟ้าขณะที่เหลือเพียงแสงสีขาว จากระยะไกลมันดูราวกับเป็นดั่งน้ำตกที่ค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางท้องฟ้า ทำให้เกิดฉากที่ยิ่งใหญ่อย่างมาก