เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 180

ตอนที่ 180: นี่คือข้อเสนอของข้า

ในตอนนี้ ชายชราที่อยู่ในชุดแดงราคาแพงก็สำรวจไปที่ฝูงชนรอบ ๆ เขาก่อนที่จะยิ้มออกมา “ตรงนี้ช่างมีชีวิตชีวาซะเหลือเกินที่มีคนมีอำนาจมากมายอยู่ขนาดนี้ หาได้ยาก หาได้ยากจริง ๆ ชายแก่คนนี้ไม่ได้เห็นแบบนี้มาหลายปีแล้ว”

“หืม เจ้าแก่ยูปิง เจ้าควรจะอยู่ที่ด้านหลังตระกูลเฉิงของเจ้านะ ไม่จำเป็นที่เจ้าต้องมาที่เมืองฟีนิกซ์หรอก” ผู้เฒ่าผมดำอีกคนซึ่งยืนอยู่บนยอดหลังคาอีกที่หนึ่ง

ผู้เฒ่าที่ชื่อยูปิงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาในขณะที่เขาจ้องไปที่ผู้เฒ่าที่มีทำผมมวยสูงแล้วพูด “หวงปิงชู การที่เจ้ามาที่เมืองฟีนิกซ์ ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการจะหยุดข้าในการทำสิ่งที่ข้าปรารถนาอย่างนั้นหรือ?”

“หืม เจ้าแก่ปีศาจยูปิง เจ้ายังไม่ลืมเรื่องเมื่อห้าปีที่แล้วใช่ไหม ด้วยโอกาสอันนี้ ทำไมพวกเราไม่มาจบเรื่องนั้นกันซะล่ะ” ฮวงปิงชูจ้องไปที่ผู้เฒ่ายูปิงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาที่แสดงให้เห็นได้ชัดถึงจิตสังหารของเขา

“ถูกต้อง มันถึงเวลาแล้วที่ข้าจะให้เจ้าใช้หนี้จากเมื่อห้าปีที่แล้ว” ผู้เฒ่าชุดแดงพูดขึ้นมา พลังเซียนปริมาณมหาศาลรวมอยู่ในมือของเขา และควบแน่นกลายเป็นดาบโค้งยาว 2.33 เมตรอย่างรวดเร็ว

มาถึงจุดนี้ ท่าทางของผู้เฒ่าทั้งสองก็เคร่งเครียด ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างผู้เฒ่าชุดแดงเดินไปหาเขาแล้วพูดว่า “ท่านยูปิง ในตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ท่านจะสะสางเรื่องในอดีต มันน่าจะดีที่สุดถ้าพวกเราจัดการเรื่องตรงหน้านี้ก่อน ก่อนที่จะสะสางปัญหาความเค้นระหว่างท่านสองคน”

ผู้เฒ่าชุดแดงพนักหน้า “ยังไงก็ช่าง ฮวงปิงชู ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ ในตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลา พวกเรามารอให้เรื่องตรงหน้าพวกเราจบซะก่อน ก่อนที่พวกเราจะสะสางความแค้นของพวกเรา”

ผู้เฒ่าอีกคนมองไปที่เจี้ยนเฉินเล็กน้อย และรู้ว่าในตอนนี้มันเป็นโอกาสสำหรับทำอย่างอื่นก่อนที่จะพ่นลมออกมา “ถ้างั้นข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อนในตอนนี้”

ในตอนนี้ มีกลุ่มคนที่ก็กำลังเดินทางอยู่สองข้างของถนน จากความเร็วของพวกเขาและการเดินที่สอดคล้องกัน ใครก็ตามที่เห็นก็สามารถบอกได้ว่าพวกเขานั้นเป็นพวกเดียวกัน

ในขณะที่กลุ่มนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ คนกลุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้างของงานก็ปล่อยให้กลุ่มผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว

กลุ่มชายหลายคนอยู่ที่อยู่ด้านข้างจ้องไปที่เจี้ยนเฉินที่อยู่ท่ามกลางวงล้อม “นี่ต้องเป็นท่านวู่หยุนแน่”

เจี้ยนเฉินหันหน้าไปเห็นชายวัยกลางคนในชุดขาวที่มีผมยาวเพียงนิ้วเดียวและมีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา

เจี้ยนเฉินพูด “ถูกต้อง ข้าคือวู่หยุน อะไรที่ทำให้ทุกคนมารวมกันมากมายขนาดนี้เพื่อหยุดข้า ? ข้าไม่รู้เหตุผลเลย”