เทพกระบี่มรณะ นิยาย บท 1811

ตอนที่ 1811 : ความสำเร็จบางส่วนของจิตวิญญาณกระบี่ (3)

ที่นี่เป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับพวกที่เข้าใจกฎแห่งกระบี่ รอยกระบี่บนภูเขานั้นคือสมบัติสูงสุดสำหรับพวกนั้น

แม้แต่เจี้ยนเฉินที่เป็นขั้นเหนือเทพซึ่งเข้าใจกฎแห่งกระบี่แล้ว การบ่มเพาะที่นี่ก็ยังให้ผลประโยชน์อย่างมาก

มันมีคนนับไม่ถ้วนที่พยายามทุกวิถีทางเพื่อเอารอยกระบี่เหล่านั้นกลับไปตลอดหลายปีมานี้ แต่ก็ไม่มีสักคนที่ทำได้สำเร็จ

มันเพราะภูเขาที่มีรอยกระบี่เหล่านี้นั้นแข็งจนไม่อาจจะเอามันออกไปได้

มันมีคนมากมายมารวมตัวกันตรงหน้าสันเขา ผู้บ่มเพาะในระดับแตกต่างกันนั่งอยู่บนหินหรือลอยอยู่ในอากาศเพื่อพยายามทำความเข้าใจเจตจำนงกระบี่

ไม่ใช่ทุกคนที่เข้าใจกฎแห่งกระบี่ มันถึงกับมีหลายคนที่เข้าใจกฎอื่น ๆ แล้ว มันเพราะพวกเขาใช้กระบี่ ดังนั้นพวกเขาจึงหวังว่าจะเข้าใจการใช้งานกระบี่วิธีใหม่จากรอยกระบี่หรือทำความเข้าใจกฎแห่งกระบี่เป็นกฎที่สอง

แน่นอนว่าในหมู่คนนับไม่ถ้วนที่นี่แล้ว มันมีคนเพียงหยิบกำมือที่จะได้รับผลประโยชน์จากที่นี่

เจี้ยนเฉินมองไปรอบ ๆ ก่อนจะหาที่ว่างเพื่อนั่งลง แค่เพียงพลิกฝ่ามือเขาก็เอาม้วนคัมภีร์บันทึกเกี่ยวกับกฎแห่งกระบี่ของราชาเทพต้วนมู่ 2 ม้วนออกมาจากแหวนมิติของราชาเทพ เขาคลี่มันออกม้วนหนึ่งและเริ่มทำการศึกษามัน

“ นี่คือที่ซึ่งราชาเทพต้วนมู่ฝึกฝนกระบี่ในอดีต โดยพื้นฐานแล้วที่นี่เต็มไปด้วยร่องรอยกระบี่จากกฎแห่งกระบี่ของราชาเทพต้วนมู่ การทำความเข้าใจบันทึกของเขาในด้านกฎแห่งกระบี่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ทำให้มันง่ายกว่าเดิม ข้าจะขึ้นไปถึงขั้นความสำเร็จบางส่วนของจิตวิญญาณกระบี่ในเวลาอันสั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้” เจี้ยนเฉินคิด เขารู้สึกได้นานแล้วว่าเขาได้ขึ้นถึงความสำเร็จขั้นต้นของจิตวิญญาณกระบี่ เขาห่างจากความสำเร็จบางส่วนแค่เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

ราชาเทพต้วนมู่นั้นโดดเด่นในเรื่องกฎแห่งกระบี่และเขาถึงกับก้าวเข้าไปถึงขอบเขตตั้งต้นได้ เป็นธรรมดาที่บันทึกที่เขาทิ้งไว้นั้นจะช่วยเจี้ยนเฉินได้อย่างมาก

ความคิดของเจี้ยนเฉินจมลงไปในบันทึกราชาเทพต้วนมู่ เจี้ยนเฉินได้รับประโยน์อย่างมากกับอ่านม้วนคัมภีร์ทั้งสอง เขารู้สึกได้ถึงความกระจ่างและรู้ถึงทิศทางหลาย ๆ อย่างที่เขาไม่เคยเข้าใจมาในอดีต

เจี้ยนเฉินถึงกับคาดการณ์ได้หลายอย่างจากบันทึกนี้ทำให้เขาเข้าใจกฎแห่งกระบี่ได้ลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม

ในเสี้ยวพริบตา เจี้ยนเฉินก็ได้นั่งอยู่ที่นั่นถึง 10 ปี ระหว่าง 10 ปีมานี้เขาไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย เขานั่งนิ่งราวกับรูปปั้นจนมีฝุ่นเกาะตามตัวหนา

“ชายคนนั้นนั่งอยู่ที่นั่นกว่า 10 ปี เขาได้ประโยชน์จากที่นี่งั้นรึ ? ”

“10 ปีไม่ได้นานนัก ข้าบ่มเพาะมาหลายร้อยปีกับการนั่งอยู่ที่เดิม นี่ไม่ต้องนับแค่สิบปีหรอก มันก็แค่ว่าข้ายังไม่เคยเจอใครนั่งอยู่ที่นี่จนถึงสิบปี…. “